جنگل الیمستان؛ پیش روی دماوند

سفر به الیمستان از مسیر جاده هراز

برای شروع سفر به الیمستان از کیلومتر 20 آمل وارد یک جاده فرعی می‌شویم. همان اول راه به دو راهی می‌رسید باید به سمت راست حرکت کنید. جاده فرعی آسفالته باریک با پیچ و خم بسیار حدود ۷ کیلومتر است. در این مسیر 7 کیلومتری پر پیچ و خم به سمت الیمستان ابتدا به روستای لهاش و پس از ۵ کیلومتر مسیر خاکی به روستای الیمستان می‌رسیم. از آنجا با پشت سر گذاشتن روستا به جنگل می‌رسیم. انبوهی از درختان و فضایی رازآلود در مقابل چشمان‌تان جان می‌گیرد. برای رسیدن به مقصد، هنوز پنج کیلومتر دیگر راه باقی است. وقتی به ورودی روستای «الیمستان» برسید، تابلوی «ورود گردشگران به داخل روستا ممنوع است» نظرتان را جلب می‌کند؛ زنجیری جلوی ورودی روستا کشیده شده است و بر ممنوعیت ورود گردشگران به این روستا تأکید می‌کند. تابلو مسیر ورود به قله، شما را به سمت جنگل و کوهنوردی هدایت می‌کند. تمام مسیر تا قله با رُبان‌های رنگی یا تابلو‌های کوچک نشانه‌گذاری شده است، اما برای احتیاط توصیه می‌کنیم از راهنمای محلی یا تورهای طبیعتگردی جنگل الیمستان برای سفر به الیمستان استفاده کنید.

اگر بدون اجازه به روستای الیمستان وارد شوید، یک نگهبان همراه سگ‌هایش می‌آید و تا شما را از روستا بیرون‌ نکند، دست بردار نیست. او شما را به ورودی جنگل «الیمستان» که پایین‌تر از روستا قرار دارد، هدایت می‌کند. به‌نظر می‌رسد اهالی این روستا دوست ندارند پای گردشگران به این منطقه باز شود.

جاهای دیدنی الیمستان

هرچقدر در جنگل الیمستان از زمین به سمت آسمان اوج بگیرید، بیشتر رویای «جک و لوبیای سحرآمیز» برای‌تان باورکردنی می‌شود و سرانجام بعد از هفت کیلومتر طی کردن مسیر در پیچ و تاب، به روستای 12 خانواری «لهاش» و بنای در حال ساخت امامزاده حسن (ع) در این روستا می‌رسید.

اگر شانس بیاورید و هوا صاف باشد، قله‌ی دماوند را می‌توانید در طول مسیر ببینید. آسمان الیمستان گاهی دلش باران می‌خواهد و گاهی نه؛ کافیست بعد از عبور از دشت اول و رسیدن به دشت دوم کمی تامل کنید یا جذابیت هوای الیمستان شما را هم مجذوب کند. در فصل بهار بخصوص ابتدای آن شبنم تازه را روی صورت خود حس می‌کنید.

پوششی سبز از خزه سراسر جنگل را پوشانده. صدای آب و آواز پرندگان، فضا را برای مراقبه آماده کرده؛ کافیست کمی در عمق جنگل پای یکی از درختان الیمستان بنشینید، چشمانتان را ببندید و به صدای جنگل المیستان گوش دهید. بوی رطوبت و سبزی درختان، هر مسافری را مست می‌کند. بعد از 20 تا 30 دقیقه پیاده‌روی به دشت اول می‌رسید؛ اسب‌های وحشی در دشت شما را در رویا نگه می‌دارند. البته همیشه امکان رویت اسب‌ها نیست. بعد از رد کردن دشت اول دوباره به جنگل وارد می‌شوید تا رسیدن به دشت دوم. شیب این قسمت کمی تند است و بسته به میزان آمادگی جسمان‌تان شاید لازم باشد چند باری در بین مسیر استراحت کنید.

درخچه‌های زرشک وحشی و قارچ در طول مسیر بسیار جنگل المیستان دیده می‌شوند. سرخه ولیک‌ها بسیار منظره جذابی دارند و گیاه الیما در سراسر جنگل الیمستان به چشم می‌خورد. پوشش گیاهی الیمستان حتما شما را جذب خواهد کرد بخصوص در پاییز وقتی برگ‌های خوشرنگ پاییز مانند فرشی سراسر جنگل را پوشانده‌اند.

بعد از سه - چهار ساعت جنگل‌نوردی، نرسیده به قله، چاله‌هایی با عمق حدود 10 متر هستند که گفته می‌شود، محل برخورد دو شهاب‌سنگ‌اند. براساس یک افسانه، این گودال‌ها جای زانو‌های رستم است که برای نوشیدن آب دریای خزر روی زمین زانو زد، برخی هم می‌گویند که این گودال‌ها جای زانوهای آرش کمانگیر است که برای مشخص کردن مرز ایران در این مکان، تیرش را از کمان رها کرده است. بعضی هم معتقدند اینجا جای زانوهای رستم است. محلی‌های الیمستان می‌گویند: این گودال‌ها جای زانوهای رستم است که در الیمستان زانو زده و آب نوشیده. «الیمستان» مانند داستان‌هایش، افسانه‌یی است.

اقامت در المیستان چطور است

تنها امکانات رفاهی روستای لهاش، دو خانه‌ی اجاره‌‌ای برای اقامت، یک خوار و بار فروشی که معمولا بسته است و چند سرویس بهداشتی است. یکی از ساکنان این روستا درباره‌ی گذراندن فصل زمستان‌ در این منطقه، گفت: به‌جز یک نفر، همه‌ی اهالی در فصل سرما به شهرستان آمل می‌روند.

چرا نام این جنگل الیمستان است؟

می‌گویند «الیمستان» نامش را از گیاه «اِلیما» که اردیبهشت‌ماه در این منطقه می‌روید، گرفته است. درختانی مانند «راش»، «بلوط»، «افرا» و «ممرز» از جمله گونه‌های گیاهی این منطقه‌اند. «الیمستان» خرس، گربه‌ی وحشی، پلنگ و گراز هم دارد.

حرف آخر در سفر به الیمستان

اگر تصمیم گرفتید یک آخر هفته را به الیمستان بروید، کفش مناسب پیاده روی به همراه داشته باشید. یک کوله کوچک شامل، چراغ قوه، غدای کافی، لباس فصل و... حتما همراهتان باشد. دوربین هم که قطعا در وسایل شما جا دارد، فکرش را بکنید در بهشت باشید و عکس نگیرید! الیمستان یک منطقه بکر و پاک است. برای سلامتی زمین و خودمان، اگر به قصد آنجا منزلمان را ترک کردیم، فکرمان حفاظت از خاک و آبش باشد.