به گزارش گروه وب‌گردی خبرگزاری صدا و سیما، اغلب در مکان‌های عمومی بازی، بچه‌ها دچار بحث و چالش می‌شوند، وسیله‌های همدیگر را می‌شکنند، پرتاب می‌کنند، خط‌خطی می‌کنند و نوبت یکدیگر را رعایت نمی‌کنند. والدینی را می‌بینید که در کسری از ثانیه وسط دو کودک نشسته و در حال میانجی‌گری‌اند.

وقتی بدون درخواست کودکان یا بر اثر چغلی‌کردن یکی از آنها، مانند سوپرمن وارد نزاع می‌شویم تا مسأله را حل کنیم، به فرزند خود کمک می‌کنیم یک دست‌ و پا چلفتی همیشه متکی باشد، کسی که عادت به بازنده‌شدن ندارد و مدام از اهرم مامان و بابا برای حل مسأله، کمک می‌گیرد.

مسأله‌ای مهم مانند کشمش و گرفتاری‌های کودکانه را بیایید از دیدگاه دیگر ببینیم و با طرح چند پرسش، این مسأله را بازبینی کنیم:

۱. آیا بگومگو‌های کودکان همواره آسیب‌زا هستند و باید فوری پایان یابند؟

۲. آیا دخالت مستقیم والدین و هراس آنها از بیخ پیدا کردن دعوا بین کودکان، موجب تقویت تاب‌آوری و ذهن حل مسأله‌ای کودکان می‌شود؟

۳. آیا مدیریت سوپرمنی والدین در هر بگومگو، به کودک امکان شناسایی آستانه تحمل خود و دیگران را خواهد داد؟

۴. آیا نوسان کودکان بین دو قطب دوستی/دشمنی یا قهر/آشتی، موضوع غیر طبیعی بوده که نیازمند راهبری و کنترل والدین است؟

۵. آیا همیشه دعوا و قلدرمآبی همسالان، موجب از دست رفتن اعتماد به نفس کودک ما خواهد شد؟

۶. آیا همواره باید نگران چهره کودک خود در دیدگان عموم باشیم تا به عنوان یک قلدر یا توسری‌خور، شناخته نشود؟

نظارت بر جمع بچه‌ها باید غیر مستقیم با حداقل دخالت باشد. اجازه بدهید که خودشان، کشمکش کنند و راه‌ حل را با آزمون و خطا بیابند.

تا مادامی که آسیب جسمانی شدید پیش روی کودک شما نیست، به او فرصت استفاده از ظرفیت‌های حل مسأله ذهنی را بدهید. کودکان زیر ۱۰ سال در بستر همین دعوا، قهر و آشتی‌ها با کودکان هم‌سن و سال، شخصیت خود را پی‌ریزی می‌کنند.

دخالت همیشگی والدین در حل مسائل و چالش‌های روزمره کودکان، حداقل چند آسیب حتمی در پی خواهد داشت:

۱. تقویت رابطه چسبنده کودک با والدین

۲. توسعه نیافتن هوش هیجانی و توانمندی‌های بین فردی

۳. رشد نیافتن توان مسأله‌یابی و حل مسأله مبتنی بر خوداتکایی

۴. گرفتاری در آسیب‌ها و تله‌های ذهنی، مانند تله‌های فاجعه‌سازی، قربانی و کمال‌طلبی منفی.

حال، باید تصمیم بگیریم که یک والد مؤثر در سایه باشیم یا یک ناظم/پلیس سوپرمنی همیشه وسط دعوا!