روزنامه "دیلی میل" درباره وضعیت اعتیاد در افغانستان می‌نویسد: دیدن مردانی که بین دیوار‌ها در نزدیکی تالار عروسی شهر نو در جنوب غربی کابل هروئین مصرف می‌کنند، صحنه‌ای غیر معمول نیست. علیرغم تعهد طالبان به ممنوعیت تولید مواد مخدر و مقابله با اعتیاد به آن در کابل، پایتخت افغانستان، مصرف مواد مخدر بسیار زیاد است. اما آنچه ممکن است برای کسانی که از آن منطقه عبور می‌کنند عجیب باشد منظره نگران‌کننده دادن هروئین به سگ‌های ولگردی است که در آن محدوده پرسه می‌زنند.

به گزارش آفتاب‌نیوز؛ احمد که چندین سال است هروئین مصرف می‌کند و هزینه اعتیاد خود را از طریق دزدی، گدایی کردن و جمع‌آوری بطری‌های پلاستیکی برای بازیافت تامین می‌کند، بطری پلاستیکی‌ای را محکم روی بینی یک سگ قرار می‌دهد و دود هروئین را از بالای آن می‌دمد. پس از چند لحظه سگ رام شده می‌ایستد و خیره می‌شود. معتادان به سگ‌ها هروئین می‌دهند تا حیوانات را تشویق کرده در نزدیکی آنان بمانند و با آنان احساس صمیمیت و همراهی کنند. به نظر می‌رسد اثرات اعتیاد مشابه در انسان‌ها را در سگ‌ها نیز می‌توان دید. آنان هر شب باز می‌گردند و حضورشان گرمای بدن و هم آرامش را برای معتادان فراهم می‌کند.

یکی از دوستان احمد که هشت ماه است معتاد به مواد مخدر شده در حالی که هروئین را پشت سرش نگه داشته با گریه می‌گوید: نمی دانستم اگر مواد مصرف کنم زندگی‌ام به این شکل خواهد شد و خانواده‌ام را از دست می‌دهم. من حافظ قرآن هستم. من آدم بدی نیستم و در چاه عمیقی گیر افتاده‌ام که نمی‌توانم از آن خارج شوم.

"دیلی میل" در ادامه می‌نویسد: جمع‌آوری اقلام بازیافتی به ازای هر کیلوگرم ۵ افغانی یا ۴ پوند نصیب معتادان می‌کند. قوطی‌ها در میان زباله‌ها اقلامی ارزشمندتر محسوب می‌شوند. احمد می‌گوید اگرچه هروئین ارزان نیست، اما به خاطر همراهی و صمیمت سگ‌ها ارزش دارد به آنان نیز برای مصرف مواد مخدر داده شود تا در شب‌های سرد کنار آنان بمانند و گرمابخش باشند. پزشکان، اما می‌گویند تاثیرات بلندمدت هروئین روی سگ‌ها باعث از بین رفتن کبد آنان می‌شود و تاثیر منفی روی کیفیت زندگی آنان دارد.