تلفن سیاه (Black Phone)؛ فیلم ترسناک دیدنی و خوش‌ساخت

فرارو- دریکسون و کارگیل از همان عناصری که در فیلم «اهریمنی» وجود داشت استفاده کرده‌اند تا داستان کوتاه جو هیل را به یک فیلم بلند کابوس‌وار تبدیل کنند؛ فیلمی که پر است از ارواح کودکان، خشونت و بازی‌های درجه یک.

به گزارش فرارو؛ داستان فیلم در سال ۱۹۷۸ و در منطقۀ دنور شمالی می‌گذرد. تعداد زیادی بچه پشت سر هم گم شده‌اند. فینی شاو (با بازی میسن تامس) پسری است که هم در مدرسه و هم در خانه مورد آزار و قلدری دیگران است. فینی و خواهر کوچکترش گون (مدلین مک‌گراو) وقتی در خانه هستند روی پوست تخم مرغ‌هایی که دور و بر پدر همیشه مستشان ریخته راه می‌روند. خیلی از گم شدن یکی از دوستان فینی نگذشته که او در راه به فرد بچه‌دزد (اتان هاوک) برمی‌خورد. بچه‌دزد فینی را در زیرزمین خانه‌اش حبس می‌کند. هیچ راهی به بیرون وجود ندارد و هیچ چیزی هم در آنجا نیست جز یک تلفن سیاه شکسته. زمان دارد سپری میشود و مرگ هر لحظه نزدیک‌تر است. اما قربانیان قبلی بچه‌دزد از طریق تلفن سیاه به کمک فینی می‌آیند.

فیلم «تلفن سیاه» از همان شروعش کاملا بیننده را درگیر می‌کند. شخصیت شیرین و باهوش فینی هم از همان ابتدا همدلی مخاطب را جلب می‌کند، اما خواهر کوچکترش آنقدر خوب است که می‌تواند همۀ توجه‌ها را معطوف خودش کند. فینی پسر آرام و ساکتی است، اما گون انگار چیزی از پدرش کم ندارد. او بر سر بزگتر‌ها هم فریاد می‌کشد. مهم‌تر از این‌ها او استعداد خاصی دارد که به حل معمای کودکان گم‌شده کمک خواهد کرد.

نقطۀ مقابل این بچه‌ها شخصیت بچه‌دزد است. صورت اتان هاوک تقریبا در سراسر این فیلم به طور کامل پشت یک نقاب پنهان است و این باعث شده که بازی اضطراب‌آور او بیشتر به چشم بیاید. نوع بازی و راه رفتن او طوری است که احساس خطر دائمی را خیلی خوب به بیننده منتقل می‌کند. انواع مختلفی از صحنه‌های ناگهانی خشونت و ترس در این فیلم وجود دارد، اما هیچکدام آن‌ها از خود هاوک ترسناک‌تر نیستند. دریکسون صحنه‌های ترسناک واقعا تاثیرگذاری را در فیلم خود ایجاد کرده است که البته یک مقدار تعداد این صحنه‌ها کم است.

فینی در زیر زمین با روح بچه‌های مرده صحبت می‌کند و هر بچه‌ای لایۀ جدیدی از شیوۀ کار قاتل را آشکار می‌کند. از این جهت ساختار فیلم شبیه فیلم «اهریمنی» است. حضور جیمز رنسون هم تا اندازه‌ای حال و هوای کمدی را وارد فیلم کرده است تا هول و هراس فیلم را تسکین بدهد.

این فیلم واقعا می‌تواند در سطح فیلم «اهریمنی» قرار بگیرد. ترس‌های فیلم واقعا خوب و موثر از کار درآمده‌اند و تنش‌ها و اضطراب‌هایش هم همینطور. بیننده احساس می‌کند که انگار در این شهر کوچک زندگی کرده و با تک تک قربانیان بچه‌دزد همدلی پیدا می‌کند. بزرگترین نقطۀ قوت فیلم بازی‌های آن است. بازی تامس دلنشین است و مک‌گراو هم یک استعداد استثنایی است. اما هیچ کس مثل هاوک نیست؛ او این نقش متفاوت را فوق‌العاده بازی کرده است. شاید این فیلم به اندازۀ کار قبلی دریکسون و کارگیل ترسناک نباشد، اما در عوض صمیمانه‌تر و گرم‌تر است. در یک کلام، فیلم «تلفن سیاه» را حتما باید دید.

منبع: bloody-disgusting.com