ممنوع التصویر در آینه نگاه کرد، آینه به روی خودش نیاورد/کاریکلماتور

ممنوع التصویر در آینه نگاه کرد، آینه به روی خودش نیاورد!

کاریکلماتورهای حسین مقدسی نیا

به جان کندن گور خودش را کند، گورکن پیر!

« از رویاهات سبقت بگیر» جریمه اش با «پلیس من»!

می خواست عزرائیل را دست به سر کند خودش جان به سر شد!

سگ سوزن خورده از سوزنبانی که غذایش را «سگ خور» کرده می‌ترسد!

هر وقت بد دهانی می کرد با دهان شویه دهانش را آب می‌کشید!

مار عینکی بدون عینک مسیر لانه اش را گم می‌کند!

از آب کره بگیر آب کردنش با من!

ممنوع التصویر بود آینه نا دیده اش گرفت!

خیالباف با بی خیالی روزگار سر می‌کند!

وقتی سیاوش رو سفید از آتش در آمد، سودابه رو سیاه از آب در آمد!

چهره در هم کشید، چشمانش از حدقه بیرون زد!

ممنوع التصویر در آینه نگاه کرد، آینه به روی خودش نیاورد!

هر که آب بر آتش بریزد خاک باد!

مرغ پخته را خام می‌کند روباه حیله گر!

پوست دباغ کنده شد تا جو پوست کنده شد!

آبرفت در آب رفت، آب رفت!

تکلیف دانش آموز با معلم بلاتکلیف روشن نیست!

سبک مغز با همه سر سنگین است!

گفت این راه که می روی به روم هست! گفتا راه دیگری پیش روم هست؟!

نقاش با زغال کیفور می شود جهانگرد با پیک نیک!

بحث کلامی می‌کردند با هم دو ناشنوا!

کاریکلماتور چیست؟

در ۲۱ خرداد ۱۳۴۶ برای اولین بار کلمه‌ی «کاریکلماتور» در مجله‌ی خوشه به کار رفت و شاملو این نام را بر سیاق «کاریکاتور» از ترکیبی از «کاری+کلمات+ور» ساخت و آن را به نوشته‌های پرویز شاپور ( ۱۳۰۲ – ۱۳۷۸ ) اطلاق کرد.

بدین قصد که همان کاری که یک کاریکاتوریست در عالم نقاشی می‌کند، شاپور در حوزه‌ی زبان انجام می‌دهد ( رستگارفسایی ۱۳۸۰ : ۳۰۲ ). از پرویز شاپور شش کاریکلماتور منتشر شد و طرح‌های او نیز در کتاب‌های فانتزی سنجاق قفلی و تفریح نامه به چاپ رسید.

کاریکلماتورهای شاپور نمودار نثر موجز طنز آمیز است که با سنجیدگی بسیار، نکته یا نکته‌های تفکرانگیز و گاهی انتقادآمیز و حتی شاعرانه‌ای را در کمال ایجاز مطرح می‌کند و در عین حال لبخندی طنزآمیز بر لب می‌نشاند، و خواننده را در دنیایی از زیبایی و ابهام و سؤال و واقعیت‌های تلخ فرو می‌برد. (تبیان)