خنده گاهی اوقات می تواند واقعی برای شادی و برون ریزی احساسات مثبت باشد و گاهی اوقات می تواند نقابی باشد به صورت افراد و هستند بیماران افسرده ای که دیگران چون خنده این ها را می بینند فکر می کنند این افراد هیچ وقت نمی توانند افسرده باشند اما خنده علتی بر نبود افسردگی نیست.

مرضیه عزیزی معین روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار ایسنا در خصوص این عقیده که خنده رویان غمگین تر هستند، عنوان کرد: این موضوع مبنا و پایه علمی ندارد برخی از افراد خنده رو به صورت واقعی انسان های شادی هستند و از هر فرصتی برای خندیدن و برون ریزی احساسات مثبت استفاده می کنند و افرادی هم هستند که افسرده هستند اما با کنترل هیجانی و نشان ندادن غم خود و داشتن یک خنده ساختگی ممکن است دیگران را از افسردگی و ناراحتی خود بی خبر بگذارند بنابراین خنده رو بودن و یا این که کسانی که خنده رو ترند غمگین ترند مبنای علمی ندارد و این موضوع نسبی است.
این روانشناس بالینی ادامه داد: خنده گاهی اوقات می تواند پوششی برای پنهان کردن احساس واقعی باشد به عنوان مثال مادری که از بیماری رنج می برد اما به خاطر فرزندان خود لبخند می‌ زند و گاهی اوقات بیماران افسرده می خندند و با دیگران شوخی می کنند اما دچار اختلال افسردگی و اضطراب هستند بنابراین باید به این نکته توجه کنیم که گاهی اوقات خنده واقعی و از روی شادی نیست.
وی متذکر شد: خنده گاهی اوقات می تواند واقعی برای شادی و برون ریزی احساسات مثبت باشد و گاهی اوقات می تواند نقابی باشد به صورت افراد و هستند بیماران افسرده ای که دیگران چون خنده این ها را می بینند فکر می کنند این افراد هیچ وقت نمی توانند افسرده باشند اما خنده علتی بر نبود افسردگی نیست.
عزیزی معین در خصوص تاثیر خنده بر سلامت روان تصریح کرد: همانطور که ورزش و تغذیه بر سلامت جسم تاثیر بسیار زیادی دارد خندیدن هم برای ارتقای سلامت روان و کاهش علائم اضطراب و افسردگی تاثیر بسزایی دارد خندیدن در واقع ابزار احساسی است که نه تنها در انسان ها بلکه در پستاندارانی همچون میمون و شانپانزه هم وجود دارد.
این مدرس دانشگاه با بیان این که توان خنده و شوخی از جمله عوامل مهم سلامت روان در انسان است، اظهار کرد: در انسان حس لذت بخشی با خندیدن به وجود می آید و زمانی که فرد دچار اختلالات روانی به ویژه اختلال اضطرابی و افسردگی می شود مهم ترین علائم آن از بین رفتن خنده و سیر نزولی توان خندیدن است و ما در این بیماران می بینیم که این افراد به تدریج توان خندیدن را از دست می دهند در این صورت است که تدریجا علائم افسردگی در بیماران بیشتر می شود لذا زمانی که خنده به عنوان یک ابزار ارتباطی بین افراد از بین می رود اختلال افسردگی و اضطراب خودش را بیشتر نشان می دهد.
عزیزی معین با تأکید بر این نکته که یکی از مکانیسم های دفاعی و روش های کاهش استرس خندیدن است، یادآور شد: خنده با افزایش آستانه تحمل افراد باعث می شود افراد بتوانند شرایط مختلف را آسان تر تحمل کنند و در واقع با مشکلات راحت تر رو به رو شوند.
این روانشناس بالینی با اشاره به این که خندیدن از نظر جسمی هم بسیار تاثیرگذار است، اضافه کرد: نورون های عصبی در افراد خنده رو و شاد فعالیت بیشتری دارند و انتقال دهنده هایی مثل دوپامین و اندورفین در مغز بیشتر ترشح می شود همچنین خنده از نظر جسمی می تواند در کاهش فشار خون بالا، بهبود بخشیدن در فرآیند تنفس فرد و تاثیرگذاری مثبت بر ریه ها مؤثر باشد.
این مدرس دانشگاه با بیان این که خندیدن یک راه ارتباط اجتماعی و در واقع یک مهارت ارتباطی خوب است، تصریح کرد: خندیدن یک راه ارتباطی بسیار قوی است و اولین احساس مثبتی که درانسان ظاهر می شود همان دیدن لبخند دیگران است.
عزیزی معین ادامه داد: نوزادان تقریبا از شش هفتگی لبخند اجتماعی دارند و از دو ماهگی خندیدن آنها شروع می شود و در واقع این لبخند اجتماعی می تواند نوزاد را برای دیگران جذاب تر کند لذا این توان لبخند زدن نوزاد یکی از توان های قوی ارتباطی بین نوزاد با اطرافیان است و باعث قوی تر شدن رابطه عاطفی نوزاد با والدین می شود.
عزیزی معین با اشاره به این که خندیدن باعث می شود افراد خشم و عصبانیت خودشان و دیگران را کاهش بدهند، افزود: خنده یکی از مهم ترین ابراز های عاطفی میان اعضای خانواده به خصوص زوجین است و خندیدن در خانواده مسری است و خندیدن یکی از اعضای خانواده باعث ایجاد نشاط در محیط خانواده می شود و لبخند بر لب فرد مقابل هم نقش می بندد.
این روانشناس بالینی افزود: خنده یک نوع برون ریزی هیجانی است و فرد می تواند با خندیدن علائم منفی و احساسات منفی خود را برون ریزی کند و استرس خود را کم بکند و برخی مطالعات نشان داده اند که خنده درمانی می تواند در در بیماران روان تنی خیلی کمک کننده باشد و در روانشناسی سلامت هم خندین می تواند یکی از تأثیرات مثبت روان بر جسم باشد.
عزیزی معین تأکید کرد: یک مسئله خیلی مهم این است که ما بدانیم حتما نباید علتی برای خندیدن داشته باشیم بلکه گاهی اوقات باید بی دلیل بخندیم و اگر ما شادی و خنده خود را وابسته به رسیدن به اهداف و وابسته به خوشبختی ذهنی خود کنیم در واقع هیچ وقت به آن خنده واقعی نمی رسیم چرا که ما در هر سنی خواسته های بیشتری داریم بنابراین برای خندین سعی کنید اتفاقات و خاطرات مثبت را تجسم کنید تا بتوانید بخندید و شادی های کوچک را دلیل خندیدن قرار بدهید.