به گزارش خبرگزاری مهر، ‏ روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در مطلبی به معرفی شیرین ابوعاقله‏، خبرنگار شهید شبکه الجزیره، از نگاه دوستان و همکارانش پرداخت.

نیویورک تایمز مطلب خود را با شرح ورود او به حرفه خبرنگاری اینگونه آغاز کرد: شیرین ابتدا در رشته معماری تحصیل کرد‏ اما آینده‌ای برای خود در این رشته متصور نبود. بنابراین تصمیم گرفت وارد عرصه روزنامه نگاری شود و به یکی از سرشناس‌ترین روزنامه نگاران فلسطینی تبدیل شد.

روز چهارشنبه شبکه الجزیره اندکی پس از شهادت او در کرانه باختری‏ گزارش کوتاهی از او را پخش کرد که در آن می‌گفت: روزنامه نگاری را برای نزدیک تر شدن به مردم انتخاب کردم. شاید تغییر واقعیت آسان نباشد‏، اما دست کم توانستم صدای آنها (مردم فلسطین) را به گوش جهانیان برسانم.

نیویورک تایمز می‌نویسد: ابوعاقله ۵۱ ساله، خبرنگار آمریکایی-فلسطینی تبار‏، چهره‌ای آشنا در شبکه الجزیره بود که ۲۵ سال از عمر خود را در این شبکه به خبرنگاری گذراند. نام او در بحبوحه انتفاضه دوم فلسطینی‌ها در سال ۲۰۰۰ بر سر زبان‌ها افتاد.

در حالیکه شبکه الجزیره و وزارت بهداشت فلسطین اعلام کردند ابوعاقله روز چهارشنبه در شهر جنین به ضرب گلوله اشغالگران صهیونیست به شهادت رسید‏‏، نیویورک تایمز در روایت خود همسو با دیگر رسانه‌های غرب از مقصر اعلام کردن رژیم صهیونیستی در هدف قرار دادن یک خبرنگار‏، امتناع کرد و با ذکر توئیتی از ارتش رژیم صهیونیستی و پیش کشیدن احتمال شلیک به این خبرنگار از سوی فلسطینیان از بیان واقعیت طفره رفت.

محمد درغمه، رئیس دفتر خبرگزاری الشرق در رام‌الله، که دوستی درازمدتی با ابوعاقله داشت، می‌گوید او خود را متعهد به پوشش همه مسائل مربوط به فلسطینی‌ها، از بزرگ و کوچک می‌دانست. درغمه گفت که دو روز قبل از حادثه با او صحبت کرده و به او گفته تصور نمی‌کنم وقایع جنین به قدر کافی، برای روزنامه‌نگاری بزرگی چون او مهم باشد. با این حال او برای پوشش اخبار به جنین رفت و ماجرا را آنگونه که بود پوشش داد.

وسام حماد، تهیه کننده الجزیره، از تجربه ۱۷ سال همکاری با ابوعاقله می‌گوید: آنچه نظر خانم ابوعاقله را جلب می‌کرد رخدادهای بزرگ یا سیاسی نبودند، بلکه او به داستان‌های کوچکی که روایت زندگی مردم بود‏، علاقمند بود. نگاه او به یک مسئله به گونه‌ای برخلاف دیگران بود.

حماد می‌گوید گاهی به او می‌گفتم شیرین فراموش کن‏ این سوژه مهمی نیست. اما او همیشه به دنبال زوایای تازه ای برای پرداختن به یک موضوع بود. اینکه چگونه می‌شد آن موضوع را به یک داستان بسیار انسانی و تأثیرگذار درباره فلسطینی‌ها تبدیل کنیم. کاری که هیچ روزنامه‌نگار دیگری هرگز به انجام آن هم فکر نمی‌کرد.

این روزنامه آمریکایی در بخشی از گزارش خود می‌آورد: شیرین که زاده بیت المقدس و از یک خانواده کاتولیک بود، در اردن تحصیل کرد و با مدرک کارشناسی روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شد. به گفته دوستان و همکارانش، او در دوران جوانی مدتی را در آمریکا گذراند و از طرف خانواده مادریش، که در نیوجرسی زندگی می‌کردند، تابعیت آمریکا را گرفت.

نیویورک تایمز به استناد گزارش شبکه الجزیره‏ نوشت: شیرین پس از فراغت از تحصیل و پیش از پیوستن به الجزیره در سال ۱۹۹۷‏، چند سالی با چند رسانه از جمله رادیو صدای فلسطین و کانال ماهواره‌ای امان همکاری داشت. او خیلی زود در میان فلسطینی‌ها و اعراب به یک چهره نام آشنا تبدیل شد و الهام بخش بسیاری شد که قصد دنباله روی وی را داشتند.

دالیا هاتوقا، روزنامه‌نگار آمریکایی فلسطینی و دوست خانم ابوعاقله، درباره تأثیرگذاری او می‌گوید: دختران زیادی را می‌شناسم که، در حالی بزرگ شدند که در مقابل آینه ایستاده و با برس موی خود وانمود می‌کردند که شیرین هستند. حضور او تا این اندازه ماندگار و تأثیرگذار بود.

این رسانه آمریکایی می‌نویسد: لینا ابوعاقله‏، برادرزاده ۲۷ ساله شیرین یکی از این دختران بود که گزارش‌های مکتوب شیرین را در گوشی تلفن اسباب بازی خود می‌خواند. لینا می‌گوید: همیشه به او می‌گفتم نمی‌دانم شجاعت و قدرت تو را دارم یا نه و او می‌گفت این کار آسانی نیست.

برادرزاده شیرین یادآور شد مرگ او موید مخاطراتی است که روزنامه نگاران فلسطینی درحین انجام وظایف در کرانه باختری اشغالی، غزه و در داخل اراضی اشغالی با آن روبرو هستند.

حسام زوملوت، سفیر تشکیلات خودگردان فلسطین در انگلیس، از شیرین به عنوان برجسته‌ترین روزنامه نگار فلسطینی یاد می‌کند.

خانواده ابوعاقله، به واسطه شهرت شیرین، ‏ به طور گسترده‌ای در میان فلسطینیان شناخته شده اند. فادی ابوعاقله، پسر عموی او، گفت: همه شیرین را می‌شناسند. هر وقت خودم را معرفی می‌کنم، از من می‌پرسند که شیرین با تو چه نسبتی دارد؟ او در رام الله، کرانه باختری و بیت المقدس زندگی می‌کرد. او در بیت المقدس با برادر و خانواده اش زندگی می‌کرد که بسیار به آنها محبت داشت.

لینا ابوعاقله، که آخرین سفر او با شیرین برای تعطیلات کریسمس به نیویورک بود، درباره ارتباط خود با او گفت: او بهترین دوست من، مادر دوم و همسفر من بود.

درغمه عشق شیرین به فلسطین را اینگونه روایت می‌کند: به نظر می‌آید او هرگز به طور جدی به زندگی در آمریکا فکر نمی‌کرد. زمانی برای یک مأموریت کاری از طرف الجزیره به آمریکا رفت، اما پس از سه ماه به رام الله بازگشت. وقتی برگشت گفت: الان می‌توانم نفس بکشم. اینجا زندگی ساده است. من عاشق فلسطین هستم. می‌خواهم اینجا بمانم.

مراسم تشییع جنازه شیرین روز پنجشنبه در شهر رام الله واقع در کرانه باختری برگزار شد و پیکر او روز جمعه در قدس اشغالی در قبرستانی در کنار مادرش به خاک سپرده شد.

کد خبر 5489447