رمضانی: از پس افسردگی بعد از آسیبدیدگی با صعود به قله دماوند برآمدم/ در کوهنوردی تجربه زیادی ندارم
منبع خبر /
ورزشی /
01-03-1401
منبع خبر
/
دانا /
ورزشی
کوهنورد ایرانی فاتح قله اورست گفت: یک سال پس از آسیبدیدگی و با وجود حالتهایی از افسردگی و ناامیدی ، این انگیزه در من ایجاد شد و تصمیم گرفتم که به قله دماوند بروم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ الهام رمضانی کوهنورد ایرانی و عضو سابق تیم ملی اسکواش و دومین زن ایرانی که توانسته در سال جاری به قله اورست صعود کند، در گفتگویی تلفنی با برنامه «باشگاه بانوان» شبکه رادیویی ورزش درباره این افتخارآفرینی اظهار داشت: روز گذشته به شهر کاتماندو پایتخت نپال رسیدم. من عضو سابق تیم ملی اسکواش بودم و در این رشته دو مرتبه دچار آسیبدیدگی از ناحیه زانو شده و آن را جراحی کردم. پس از آن، دوره بسیار بدی را پشت سر گذاشتم چرا که ورزش را به تازگی شروع کرده بودم ولی به دلیل اینکه نمیتوانستم به صورت هدفمند ورزش کنم و برنامهریزی خاصی نداشتم بسیار ناراحت بودم.
وی ادامه داد: یک سال پس از آسیبدیدگی و با وجود حالتهایی از افسردگی و ناامیدی و بعد از یک دوره طولانی از گذشت ورزش حرفهای، این انگیزه در من ایجاد شد و تصمیم گرفتم که به قله دماوند رفته و این اتفاق را به عنوان یک هدف برای خود قرار دادم.
رمضانی با اشاره به حس هیجان انگیز ایستادن در بالاترین نقطه خاطرنشان کرد: زمانی که به قله دماوند رسیدم در همانجا به خودم قول صعود به اورست را دادم. پرس و جو کردن از افراد متخصص در این حوزه را آغاز کردم. با توجه به اینکه من یک سابقه حرفهای در ورزش داشتم، که این امکان برای من وجود داشت. در واقع من در کوهنوردی تجربه زیادی را ندارم. این صعودها از نظر روانی هم حس خوبی را در من ایجاد میکند.
دومین زن ایرانی صعودکننده به قله اورست افزود: تقریبا دو سال است که به صورت مستمر و با برنامهریزی و زیر نظر مربی برای این رویداد در حال تمرین هستم. قدم گذاشتن در قلههای بلند نسبت به سایر کوهها که سختی کمتری دارد بسیار متفاوت است. ارتفاعات بالای ۸۰۰۰ متر را منطقه مرگ میگویند. چرا که اکسیژن در آنجا کم بوده و اندامهای بدن کارایی درستی را از خود نشان نمیدهند.
الهام رمضانی در خاتمه تصریح کرد: برای رسیدن به این شرایط باید از نظر روانی روی خود کار کرده تا بتوانید ادامه دهید. پس از به پایان رساندن آن چالش شما احساس میکنید که بر خودتان غلبه کرده و کمی خود را پرورش دادید. این حس بسیار خوبی است و به صورت مداوم دوست دارید که این اتفاق تکرار شود. امیدوارم مجدد شانس این را داشته باشم تا ارتفاع ۸۰۰۰ متری دیگری را که هیچ بانوی ایرانی صعود نکرده باشد را فتح کنم تا افتخاری برای کشورم و به اهتزاز درآمدن پرچم ایران اسلامی باشم.
انتهای پیام/