آبله میمونی از لحاظ تظاهرات پوستی یعنی تاول‌های ریز پوستی آبکی (آبله) به آبله مرغان شباهت دارد و ممکن است این دو بیماری با هم اشتباه شوند.

به گزارش عصر ایران، اما تفاوت هایی در نحوه شروع علایم و شکل پراکندگی دانه‌های پوستی می تواند به تشخیص این انواع آبله از هم کمک نماید.

در آبله مرغان بثورات پوستی روی شکم و تنه بیشتر است و مقدار کمتری روی صورت و کف دستان و انتهای اندام ها است؛

اما در آبله و آبله میمونی در ابتدا صورت درگیر می شود در بیشتر بیماران آبله میمونی درگیری پوست صورت مشاهده می شود(%۹۵ مبتلایان) و در بسیاری از بیماران (۷۵%) کف دست و پا نیز دچار تاول‌های ریز دردناک می شود که در اینجا ممکن است بیماری را با سیفیلیس هم اشتباه بگیرند.

در ۷۰ درصد از بیماران آبله میمونی ضایعات مخاطی در دهان نیز مشاهده می شوند اما دانه‌های پوستی پوستی در منطقه تناسلی در ۳۰% بیماران قابل مشاهده می باشد و ممکن است در برخی افراد اولین ضایعات از قضا در همان منطقه تناسلی آغاز شوند و آموزش بیماران برای تماس سریع با پزشک در این مرحله بسیار مهم است. درگیری چشم و قرنیه در ۲۰% بیماران گزارش شده است. تعداد دانه های آبدار پوستی می تواند از چند عدد تا هزاران عدد بین افراد مختلف متفاوت باشد.

تفاوت های بین آبله مرغان و آبله میمونی

در آبله و آبله میمونی صورت زودتر و بیشتر و در شکم و کمر دیرتر پیدا می شوند اما در آبله مرغان بر روی صورت کمتر و دیرتر پیدا می شوند.

در آبله مرغان ضایعات پوستی در مراحل متفاوت به طور همزمان دیده می‌شوند

در آبله مرغان شروع بیماری با تب خفیف می باشد که تقریبا همزمان با پیدایش دانه های قرمز پوستی می باشد و دانه ها در مراحل مختلف تکاملی در بدن دیده می‌شوند (سیر تکامل بثورات پوستی از ماکولوپاپولر (دانه‌های پوستی برجسته) به سمت تاول های آبکی ریز دارای مایع شفاف به نام وزیکول، تاول های آبکی ریز دارای چرک و نافدار به نام پوسچول، تاول ها سر باز کرده و در نهایت زخم خشک شده و پیدایش مجدد پوست سالم است) و بثورات پوستی حالتی سطحی و حاشیه ای نامنظم دارند که در مراحل مختلف تکامل ضایعه در نقاط مختلف بدن با تمرکز بر شکم و مرکز بدن مشاهده می شوند و هر ضایعه به سرعت در طی ۲۴ ساعت از ماکول قرمز رنگ به مرحله ی زخم خشک شده و کراسته شدن (کبره بستن) تکامل می یابد.

مراحل تکاملی تاول‌های پوستی آبله‌ها

اما در آبله میمونی ضایعات عمیق و نسبتا سفت، گرد و با حاشیه منظم می باشند که مرکز آن کمی نافدار شده و گود رفته است و در تمام نقاطی که روی بدن هستند، همگی در یک مرحله هستند، یعنی همزمان و ناگهانی پیدا شده اند و هر یک تا دو روز به مرحله بعدی ضایعات تبدیل می شوند.

تورم غدد لنفاوی که در فاز اول بیماری رخ می دهد، در آبله میمونی وجود دارد، اما در آبله مرغان مشاهده نمی شود.

فرق دیگر آبله مرغان با آبله میمونی آن است که آبله مرغان مخصوص انسان است و میزبان حیوانی ندارد اما آبله میمونی مخزن جوندگان و میمون دارد و انتقال بیشتر از حیوان به انسان است و انتقال انسان به انسان در گذشته بسیار کمتر بوده است. اگر در خانه، فرد مبتلا با انسان سالم بدون سابقه بیماری روبرو شوند احتمال انتقال آبله میمونی کم است اما آبله مرغان حدود ۸۵% احتمال انتقال از بیمار به فرد سالم بدون سابقه را دارد و بسیار واگیر است.

بالاخره اینکه ویروس آبله میمونی جزء خانواده پاکس‌ویریده است و با ویروس‌های آبله و آبله گاوی خویشاوند است، اما ویروس آبله مرغان جزء خانواده هرپس‌ویریده است و با ویروس تبخال هم‌خانواده است.