به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پس از ۷ فصل بالاخره «جوکر» به ایستگاه پایانی خود رسید؛ برنامه ای که از همان روز اول و صادقانه اعلام کرده بود که پیش از او، این مدل برنامه در کشورهای متعددی برگزار شده است و حالا عوامل «جوکر» ایرانی قصد دارند تا برنامه ای شاد، جذاب و پرانرژی را تقدیم مخاطب کنند.

چند برنامه ای از «جوکر» گذشته بود که مشخص شد احسان علیخانی و گروه حرفه ای او پشت سر این برنامه قرار دارند؛ پیشتر علیخانی از سختی های ساخت این برنامه سخن گفته بود، اینکه چندین برنامه ی تست با تئاتری ها و استندآپ کمدی های مختلف اجرای آزمایشی رفته بودند ولی ترس ساخت چنین برنامه ای آنها را قانع نکرده بود تا استارت نهایی برنامه را بزنند تا سیامک انصاری به عنوان میزبان و مجری به گروه اضافه می شود و گروه به این نتیجه می رسد که حالا نوبت بازی فرا رسیده است.

بدون شک سال ها تجربه ساخت برنامه های مختلف، «تیم علیخانی» را به مرحله ای از خودباوری رسانده که حالا مخاطب نتیجه و ماحصل این تجربه را در برنامه ای مانند «جوکر» با خیال راحت به تماشا می نشیند. پیش از این همه به کنایه و شوخی احسان علیخانی را استاد گریه گرفتن از مردم در «ماه عسل» خطاب می کردند اما تجربه همه آن سال ها، ارتباطات، زیرکی و هوشمندی این تیم همه دست در دست هم داد تا «جوکر» به یکی از ترین های این روزهای رسانه تبدیل شود.

اینکه در بدترین شرایط این روزهای اقتصادی که یکی به فکر بالا رفتن اجاره مسکن است و دیگری به فکر خرید گران مایحتاج اولیه زندگی، دیدن برنامه ای که بتواند حتی لحظه ای بیننده را از فکر مشکلات اقتصادی و سختی های زندگی رها کند و «خنده» را به لبان او بیاورد، بدون شک آن برنامه ساز توانسته بار دیگر کارت برنده خود را روی میز بازی بگذارد.

هرچند هر برنامه ای هیچ وقت نمی تواند همه مخاطبین خود را راضی نگه دارد و از همه نمره 20 بگیرد؛ اما با دیدن بازخوردهای تماشاگران این برنامه در فضای مجازی و حقیقی، می شود رضایت عمومی را در زبان و نگاه «جوکری ها» دید و این یعنی اینکه «جوکر» با همه ضعف های کوچک خود توانسته مخاطبین خود را برای ساخت فصل های بعدی مشتاق و راضی نگه دارد.

همین که عوامل این برنامه در انتهای هر مسابقه، برای برنده 100 میلیونی هر فصل، چالشی خیرخواهانه درنظر می گیرند که برنده می تواند تمام و یا قسمتی از پول جایزه خود را برای ساخت مدرسه در مناطق محروم هزینه کند، همان پیوست فرهنگی است که جای خالی آن در بسیاری از برنامه های حال حاضر رسانه ملی و شبکه نمایش خانگی احساس می شود.

انتهای پیام/