آن مواعید که کردی مرواد از یادت

ولی‌اله شجاع‌پوریان، مدیرمسئول روزنامه همدلی در سرم مقاله این روزنامه نوشت:

سید ابراهیم رئیسی تنها چهره‌ای است که در جمهوری اسلامی پس از یک شکست توانست در دور بعد به ریاست جمهوری دست پیدا کند و از این منظر وعده‌های دو انتخابات پیش از آغاز ریاست جمهوری خود را در ذهن مردم دارد. بااین‌همه او در انتخابات سیزدهمین که بدون یک رقیب مدعی برگزار شد و حتی برخی رقبا نیز به پشتیبانی از او به میدان انتخابات پا گذاشته بودند و پیروزی‌اش برای همه مسجل بود، کم وعده نداد؛ وعده‌هایی که بعضاً با زندگی و معیشت مردم نیز پیوندی جدی داشت.

نگاهی به برخی از وعده‌های رئیسی وضعیت را بهتر مشخص می‌کند: داشتن نگاه یکسان به همه مردم، تغییر وضع موجود به نفع مردم، پایان روابط فسادانگیز و جریان رانت‌خواری و برخورد با مظاهر فساد، استفاده از همه ظرفیت‌های کشور و نیروهای کارآمد و اجماع‌سازی، تحول در نظام اجرایی و شیوه اداره کشور، ایجاد گشت ارشاد برای مدیران، اصلاح دولت و مبارزه با فساد، ناکارآمدی و تبعیض، ایجاد سامانه شفافیت و شفاف‌سازی اقدامات، ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال، ایجاد یک‌میلیون شغل در هر سال (چهار میلیون شغل در پایان چهار سال)، رساندن تورم به نصف میزان فعلی و پس‌ازآن، تک‌رقمی کردن تورم،مدیریت بازار ارز، رفع وابستگی کالاهای اساسی و سفره مردم به نرخ ارز، اصلاح نظام بانکی کشور، سوق دادن نقدینگی به سمت تولید، افزایش نظارت بر بازار، کنترل ‌گرانی و مقابله با گران‌سازی، حل فاصله طبقاتی و بی‌عدالتی با تغییر سیاست‌های نادرست اقتصادی، متناسب‌سازی حقوق مردم با تورم، توزیع عدالت با استفاده از ظرفیت‌های اقتصادی، حمایت از خانواده‌ها و اقشار محروم، تأمین حداقل معاش مردم با ارائه کارت خرید برای سه دهک پایین، جهش در تولید و تقویت کسب‌وکار، آسان کردن دسترسی به متخصصان و پزشکان در همه کشور، کاهش ۵۰درصد از هزینه‌های درمان، توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران، حل مشکل مسکن جوانان در آستانه ازدواج، رایگان شدن اینترنت برای دهک‌های پایین جامعه، رونق اقتصاد فضای مجازی، حل مشکل طرح تحول سلامت، حل آسیب‌دیدگی عدالت در جامعه، پایبندی به برجام با اقتدار خارجی در امتداد اقتدار داخلی، سامان دادن اقتصاد، معیشت و فرهنگ و مسائل اجتماعی و حقوق مردم در عرصه سیاست خارجی، توجه ویژه به دیپلماسی اقتصادی در کنار دیپلماسی سیاسی و استفاده از ظرفیت‌های اقتصادی منطقه‌ای.

آقای رئیسی و گروه‌های سیاسی حامی وی در انتخابات بدون تردید با یقین به پیروزی وی این وعده‌ها را برای کشاندن مردم به‌پای صندوق‌های رأی مطرح کردند و به‌هرحال بخش زیادی از رأی‌دهندگان به رئیسی، با توجه به این وعده‌ها و شعارها او را برگزیدند. بااین‌همه یک سال پس از آغاز به کار او در مقام ریاست جمهوری و درحالی‌که نهادهای اصلی نظام به او اعتماد و همراهی دارند و روسای قوای دیگر نیز خاستگاهی به‌مانند او دارند، انتظار می‌رفت که کارنامه او در پایان یک سال قابل‌قبول به نظر برسد. بااین‌همه تنها نگاهی به وعده‌های اقتصادی او که با آمار و ارقام سروکار دارند و سنجش آن‌ها نیازمند تحلیل و تفسیر نیست، نشان می‌دهد که او و دولتش، نتوانسته‌اند نمره قابل قبولی کسب کنند.

تقریباً همه شاخص‌های اقتصادی پایین‌تر از میزانی است که او وعده داده بود. حتی گاه برخی از وعده‌های او که در رسانه‌ها موجود است از سوی مدیران او تکذیب می‌شود. ازجمله وعده ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال یا ایجاد یک‌میلیون شغل در این مدت که اولی تا کنون دو بار از سوی متولی این امر یعنی وزیر مسکن تکذیب شد و دومی نیز وزیری که متولی آن بود، به یک سال هم نکشید که کنار رفت.

این وضعیت نشان می‌دهد که رئیسی که پیش‌ازاین هیچ سابقه اجرایی در کارنامه خود نداشت، با دشواری‌های بسیاری روبه‌روست. بااین‌همه، مردم به‌ویژه مردمی که در یک انتخابات غیررقابتی و فاقد انگیزه‌های سیاسی به او و برخی از برنامه‌ها و وعده‌های اقتصادی‌اش رأی دادند، نه تنها تحول و تغییر مثبتی را در زندگی خویش تجربه نکردند بلکه به شکلی فزاینده به مشکلات معیشتی ،اقتصادی و اجتماعی آنان افزوده شده است. از همین منظر است که ما رسانه‌ای‌ها به‌عنوان کسانی که واسطه مردم و مسئولان هستیم، ضمن اذعان به‌دشواری اجرای آن شعارها – که برخی بدون توجه به ظرفیت‌های کشور اعلام‌شده بود – یادآوری می‌کنیم که فراموشی آن وعده‌ها در میان جنجال‌های سیاسی و دشواری‌های کار اجرایی و حماسه‌سرایی‌های رسانه محافل حامی رئیس‌جمهور درباره وضعیت دیپلماسی کشور، می‌تواند همین تعداد حامی را که انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم به‌حساب او نوشته است، نیز از او بگیرد. به همین خاطر توصیه می‌شود حال که او در مسند ریاست جمهوری نشسته است و بسیاری از مردم درمانده از معیشت خود به او چشم امید بسته‌اند، هر چیز را که فراموش کند، اما این وعده‌ها را روی میز خود بچسباند و هر روز به آن‌ها نگاهی کند و میزان برآوردن آن‌ها را بسنجد؛ و در یک‌کلام از قول لسان‌الغیب «آن مواعید که کردی مرواد از یادت.»