با اینکه عجیب است، اما تصویری که می‌بینید بخشی از تاریخ این کلانشهر در سال ۱۳۳۸ است که حالا گاهی حتی اکسیژن برای آدم‌هایش کم می‌آید.

بوقلمون در زمان شاه عباس صفوی توسط تاجران ارمنی که به ایتالیا رفته بودند به ایران وارد شد و از آن به بعد ارامنه مسئول تکثیر و پرورش آن شدند. در ایران تا پیش از دوره صفویه بوقلمون نبود. نخستین بار ارامنه‌ای که برای تجارت از ایران به اروپا رفتند بوقلمون اهلی را به ایران آوردند و آن را به شاه عباس تقدیم کردند.

شاه خیلی خوشش آمد و دستور داد تخم بوقلمون را در خانه‌های ارامنه تقسیم کنند؛ زیرا آن‌ها بهتر از جوجه‌ها مراقبت می‌کردند. در عوض باید سالی یک عدد بوقلمون به شاه تقدیم می‌کردند. ارامنه، چون دیدند قبول پرورش بوقلمون مانند پرورش خروس اخته (که پیشتر به پرورش و تکثیر آن پرداخته بودند) برای آن‌ها مالیات جدیدی خواهد داشت در پرورش آن مسامحه کردند و بدین ترتیب تعداد زیادی از آن‌ها تلف شدند.

ژان باتیست تاورنیه، جهانگرد و بازرگان فرانسوی که در عصر صفوی بار‌ها به ایران سفر کرد می‌نویسد: «شاه (شاه عباس صفوی) ارامنه را به تجارت تشویق می‌کرد. به آن‌ها ابریشم مساعده می‌داد و پس از فروش، قیمت آن را می‌پرداختند و این سبب شد که ارامنه جانی بگیرند و بضاعتی پیدا کنند.» ارامنه به واسطه ذکاوت و درستکاری خود طوری پیش افتادند که هیچ رشته تجارتی نبود که در آن وارد نشده باشند. یکی از این زمینه‌ها تجارت بوقلمون بود.

بوقلمون بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین پرنده خانگی است. نخستین شخصی که به طور مکتوب در سال ۱۴۹۹ میلادی از بوقلمون صحبت کرده «پدروالونسونینو» است. او را اولین فردی می‌دانند که سال ۱۵۰۰ میلادی بوقلمون را به اروپا برد.

بوقلمون را می‌توان در کره ماه نیز صرف کرد. وقتی که آرمسترانگ و آلدرین، فضانوردان آمریکایی روی کره ماه پا گذارند نخستین غذایی که در آنجا خوردند گوشت سوخاری بوقلمون بود.