افزایش خطر حمله قلبی در «تنهایی»

بیانیه علمی جدید انجمن قلب آمریکا هشدار می دهد که انزوای اجتماعی و تنهایی افراد را ۳۰ درصد بیشتر در معرض خطر حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ ناشی از هر یک قرار می دهد.

به گزارش مهر به نقل از مدیسن نت، دکتر« کریستال ویلی سنه»، سرپرست تیمی که این بیانیه را نوشت، گفت: «بیش از چهار دهه تحقیق به وضوح نشان داده است که انزوای اجتماعی و تنهایی هر دو با پیامدهای نامطلوب سلامتی مرتبط هستند. با توجه به شیوع گسست اجتماعی، تأثیر سلامت عمومی بسیار قابل توجه است.»

یک نظرسنجی دانشگاه هاروارد نشان می دهد که تنهاترین نسل، جوانان ۱۸ تا ۲۲ ساله هستند که ممکن است منزوی ترین نسل باشند. یک دلیل احتمالی: آن ها زمان بیشتری را در رسانه های اجتماعی صرف می کنند و زمان کمتری را برای شرکت در فعالیت های حضوری معنی دار می گذرانند.

و بنظر میرسد که این بیماری همه گیر کووید ۱۹ باعث بدتر شدن اوضاع در بین جوانان و بزرگسالان مسن تر و همچنین زنان و فقرا شده است.

انزوای اجتماعی عبارت است از داشتن حداقل تماس حضوری با افراد برای روابط اجتماعی، مانند خانواده، دوستان یا اعضای یک جامعه یا گروه مذهبی. تنهایی زمانی است که احساس می کنید تنها هستید یا کمتر از آنچه می خواهید با دیگران ارتباط دارید.

برای بررسی رابطه بین انزوای اجتماعی و سلامت قلب، عروق خونی و مغز، گروه نویسندگان، تحقیقات در مورد انزوای اجتماعی که تا جولای ۲۰۲۱ منتشر شده بود، را بررسی کردند. آن ها دریافتند:

• انزوای اجتماعی و تنهایی از عوامل مکرر اما نادیده گرفته شده ای هستند که بر قلب، عروق خونی و مغز تأثیر می گذارند.

• فقدان ارتباطات اجتماعی با خطر بالاتر مرگ زودرس به هر علتی به خصوص در مردان مرتبط است.

• افرادی که ارتباط اجتماعی کمتری داشتند، احتمال بیشتری داشت که علائم فیزیکی استرس مزمن را نشان دهند. انزوا و تنهایی با افزایش التهاب مرتبط است.

• هنگام ارزیابی عوامل خطر برای انزوای اجتماعی، مهم است که به یاد داشته باشید بیماری افسردگی ممکن است باعث انزوا شود و انزوا امکان دارد افسردگی را تشدید کند.

• انزوای اجتماعی در دوران کودکی با افزایش عوامل خطر سلامت قلب، از جمله چاقی (Obesity)، فشار خون بالا و افزایش سطح قند خون مرتبط است.

• حمل و نقل، مسکن، نارضایتی خانواده ها، بیماری های همه گیر و بلایای طبیعی چند عامل اجتماعی و محیطی هستند که بر تعاملات اجتماعی تأثیر می گذارند.

شواهد قوی وجود دارد که انزوای اجتماعی و تنهایی را با افزایش خطر بدتر شدن سلامت قلب و مغز بطور کلی مرتبط می کند. با این حال، داده های مربوط به ارتباط با پیامدهای خاص، مانند نارسایی قلبی (Heart failure)، زوال عقل و اختلالات شناختی بسیار اندک است.