داستان بلاگرهایی در سن کودکی

رواج شبکه‌های اجتماعی باعث شده است که انتشار عکس به سادگی چند کلیک باشد. در این میان، جذابیت پول و شهرت در مدلینگ کودکان باعث وسوسه والدین برای وارد کردن کودک خود به این حوزه شده است. با یک سرچ ساده می‌توان عکس‌های متعددی از کودکان کم سن و سال پیدا کرد که با ژست‌های جذاب، لباس‌های پر زرق و برق، و بعضا آرایش صورت جلوی دوربین ایستاده‌اند و شاید حتی به منبع درآمدی برای خانواده خود تبدیل شده‌اند.

کودکانی که به هر دلیل اینفلوئنسر می شوند، در سن و جایگاه خود قرار ندارند که این امر منجر به فروپاشی شخصیت فرد در بزرگسالی می‌شود و کودک را ظاهر بین می‌کند و زندگی‌اش عمقی ندارد. کودکان با دور شدن از سنین خود سبب رشد اجتماعی نادرست می‌شوند و در دوران نوجوانی رفتارهای پرخطری را از خود نشان می‌دهند و به افراد گوشه گیر و منزوی تبدیل می‌شوند.

آسیب‌هایی در کالبد بلاگری

فاطمه حسینی‌فر، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بهره‌گیری از کودک برای مدلینگ یا پز دادن در فضای مجازی نوعی خودخواهی محسوب می‌شود و این رفتارها هیچ تاثیری در تربیت فرزند نداشته و تنها نیاز والدین را به خود مطرح کردن رفع می‌کند.

وی افزود: در عصر ارتباطات و بمباران فضای مجازی، وارد شدن کودک به این فضا بسیاری از اوقات بلوغ زودرس جنسی و جسمی را برای کودک به همراه دارد. کودک در این سن قدرت تصمیم‌گیری لازم را ندارد و به همین دلیل استفاده از او نوعی کودک‌آزاری محسوب می‌شود.

این مشاور کودک با بیان اینکه والدین گاهی برای فرار از روزمرگی‌ها به فضای مجازی روی می‌آورند و در این بین از کودکان خود بهره می‌گیرند، ادامه داد: کودکان توانایی‌های بسیاری دارند که باید والدین آن‌ها را ببینند اینکه تنها به جسم و زیبایی ظاهری او بنگرند کار درستی نیست.

حسینی فر با بیان اینکه سنین کودکی سنین بسیار حساسی برای شکل‌گیری شخصیت و شناخت توانایی‌های او به شمار می‌رود که گاهی از دست دادن این فرصت‌ها باعث استعدادسوزی کودک می‌شود، اظهار کرد: کودکان روح ظریفی دارند و باید مراقب بود تا تربیت آنان دچار اخلال نشود، والدین می‌توانند با رجوع به داستان‌های قرآنی اصول تربیتی درست را بیاموزند.

وی با بیان اینکه شرکت در مسابقه مدلینگ در فضای مجازی کودک را از بسیاری از فرصت‌هایش عقب می‌اندازد و نمی‌گذارد به خوبی رشد کند، بلکه یاد می‌گیرد که همه چیز در این فضا است و کم کم کودکی خود را فراموش می‌کند، بیان کرد: کودکی که به عنوان مدل استفاده می‌شود قبل از اینکه به توانمندی‌های خود فکر کند ذهنش به سمت زیبایی‌های کاذب متمرکز شده و بسیاری اوقات دچار حس بیشتر دیده شدن می‌شود و اگر کمتر از انتظارات توجه دریافت کند آسیب می‌بینند.

حسینی فر بیان کرد: یک مورد مسئله رایج این روزها استفاده ابزاری والدین و بزرگسالان از کودکان در فضای مجازی است که در راستای رسیدن به اهداف تجاری یا تبلیغاتی یا اهدافی دیگر ممکن است از کودکان استفاده کنند.

وی با بیان اینکه گاهی اوقات نیز تنها حس نیاز به مطرح شدن و دیده شدن والدین سبب می‌شود از کودکان بهره گیرند، افزود: از آنجایی که کودکان جذابیت و شیرینی خاصی دارند، افراد کودکان را دوست داشته و از تماشای آن‌ها لذت می‌برند، در جذب و معرفی یک محصول به واسطه آن‌ها و به اصطلاح جذب طرفدار اثرگذار هستند.

این کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی بیان کرد: این حس دوست داشتن کودکان، یکی از نعمت‌های الهی به شمار می‌رود و همین موضوع کمک می‌کند که والدین و بزرگسالان دوست داشته باشند حامی کودکان باشد.

حسینی فر تصریح کرد: افراد برای اینکه کودکان بیشتر دیده شوند بر روی لباس، آرایش و ظاهر کودک وقت و هزینه زیادی صرف می‌کنند و همین موضوع ضرر زیادی به کودکان وارد کرده چراکه افرادی که این کار را انجام می‌دهند هدفشان این است که تصویری که از کودک به اشتراک می‌گذارند بیشتر بازدید گیرد؛ بنابراین آن کودک را به سمت دیده شدن سوق می‌دهند نه به سمت استفاده از توانایی‌هایش.

توصیه‌هایی برای والدین

وی ادامه داد: گاهی نیز برخی افراد که از این کودکان به عنوان مدل استفاده می‌کنند در واقع از این حس دوست داشتن به نفع اهداف خود سوء استفاده کرده و هنگامی که از این راه سود بیشتری به دست می‌آورند نسبت به انجام آن ترغیب می‌شوند.

این روانشناس کودک یادآور شد: این زیبایی کاذب به او اعتماد به نفس کاذب می‌دهد که غرور نتیجه آن است؛ اما به جای این اقدامات، والدین می‌توانند توانمندی‌ها و استعدادهای واقعی کودکان را کشف و یا در راه کشف و بروز آن به کودکان خود کمک کنند؛ توصیه می‌شود والدین به دنبال کشف استعدادهای درونی فرزندان خود باشند تا هنگامی که کودک از استعدادها و توانمندی‌های خود بهره می‌گیرد لذتی سرشار از اعتماد به نفس را دریافت کند.

وی با بیان اینکه این تبلیغات و استفاده از ظاهر کودکان جایگاهی در تربیت اصولی و دینی فرزند ندارد، تصریح کرد: سن کودکی سن بسیار حساسی بوده چراکه شخصیت در همین سنین شکل می‌گیرد؛ بنابراین چرا با رفتارهای خود باعث ایجاد احساس غرور کاذب و اعتماد به نفس دروغین در کودک شویم؛ باید اجازه دهیم او استعدادهایش را متناسب با سن بروز دهد و سپس به اعتماد به نفس لازم دست یابد؛ تربیت کودک تنها حضور در فضای مجازی و توجه به ظاهر او نیست؛ تربیت روح بسیار مهم‌تر و در شخصیت فرزند تأثیرگذارتر است.