به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، ۱۷ آبان میزبان شاعران سرشناس، هنرمندان و علاقه مندانی بود که برای وداع و بدرقه زنده یاد غلامرضا سلیمانی گرد هم آمده بودند.

در این مراسم مصطفی محدثی خراسانی، شاعر و از دوستان زنده یاد سلیمانی به بیان توضیحاتی درباره شخصیت مرحوم سلیمانی پرداخت و گفت: در سال های اخیر اکثر دوستان و آشنایان آرامش خاصی در رفتار و نگاه سلیمانی می دیدند که متفاوت با سال های دیگر بود. من سلیمانی را دهه ۷۰ و ۸۰ دیده بودم. روحی جست وجوگر داشت و به دنبال کسب تجربه‌های نو چه در حوزه محتوایی و چه فرمی شعر بود. تمام آن تلاش‌ها و جست وجوهای دهه‌های گذشته و تجربه‌های متنوعی که ایشان انجام داد برای رسیدن به این آرامش بود. برای شناخت هستی.

وی ادامه داد: آخرین باری که توفیق داشتم با ایشان همسفر باشم، سفر راهیان نور در سال گذشته بود که با تعداد از شعرا در خوزستان بودیم. آن موقع آخرین باری که اشک ایشان و دلگرفتگی‌اش را دیدم در گلزار شهدای اهواز بود. وقتی از جمع فاصله گرفت و دیدم در گوشه‌ای نشسته و اشک می‌ریزد.

محدثی خراسانی در خاتمه با گفتن این جمله که مرحوم سلیمانی خودش اظهار می‌کند که می میرم اما زنده ام و راز زنده بودن خودش را عاشق بودنش و دوست داشتن بیان می کند، به بیان ابیاتی از شعر او پرداخت:‌

تا می توانی امتحان می کنی با خشم
می پرسی از من باز آیا دوستت دارم
جز دوستت دارم نخواهم گفت
خواهم گفت تا جان به تن تا هست دنیا دوستت دارم
تو تیغ ابراهیم، اسماعیل تسلیمم
می میرم اما زنده ام تا دوستت دارم

شاخص‌ترین شاعر نسل مروارید

در ادامه مراسم علی محمد مودب، شاعر و از دوستان مرحوم سیلمانی گفت: سلیمانی شاعری بود که در انجمن نسل مروارید جزو شاخص ترین ها بود. در سال های آغازین شعر خودش بسیار با جریان شعر نوگرا همراه بود و برای نو کردن زبان شعر در غزل ها و مثنوی ها تلاش کرد. اما دو چیز شاخص‌ترین بخش تجربه ابدی او بود. یکی ارادت خاص وی به اهل بیت و کارهای بسیاری که در این حوزه کرد و قرار است کتابی از او در این حوزه منتشر شود. دوم هم ارادت ویژه او به شهدا بود. او وصیت کرده که در گلزار شهدا به خاک سپرده شود این نشان از ارادت وی به شهدا دارد و یک مجموعه هم از کارهای خاص ایشان برای شهدا در دست انتشار است.

مودب ادامه داد: این توفیقی است که شاعری هنگام ترک این دنیا دو یادگار ادبی به جا بگذارد که یکی ارادت به اهل بیت باشد و دیگری ارادت به شهدا.

زیست شاعرانه مرحوم سلیمانی

عباس سجادی، شاعر اهل بیت و مجری فرهنگی نیز در این مراسم گفت: امروز برای همه کسانی که چند دهه شعر تنفس کردند روز بسیار سختی است و هر روزی که ما عزیزی را نابهنگام تشییع می‌کنیم روز تلخی است. زیست شریف و انسانی غلامرضا سلیمانی به عنوان یک الگو می تواند مورد بررسی قرار بگیرد. اینکه دو شاعر (مرحوم سیلمانی و همسرش) زیر چتر شعر با هم عاشقانه زندگی می کردند برای همه ما یک الگو است.

قرارهای دوستانه در گلزار شهدا

یکی دیگر از شاعران و دوستان غلامرضا سلیمانی که در برنامه امروز از خاطراتش با او گفت، عباس محمدی کلهر، شاعر بود.

وی گفت: آشنایی من و غلامرضا سلیمانی ۱۱ آبان ۱۳۷۶ شروع شد و امروز ۱۷ آبان ۱۴۰۱ به پایانش رسیده است. او با اینکه بسیار اهل مسائل عرفانی و دینی بود، ولی همیشه می‌خواست که این مسائل کمتر به تظاهر برسد. به همین دلیل اصرار داشت که دو کتابی که اشعار او درباره اهل بیت و شهدا است بعد از مرگش منتشر شود. آشنایی ما جذاب و جالب بود. میعادگاه شبانه ما از ۱۲ شب به بعد گلزار شهدای یافت آباد بود. در آنجا شهیدی آرمیده بود که ۲۲ بهمن ۵۷ به شهادت رسیده بود. شهید عباس محمدی. مزارش محلی بود که من و مرحوم سلیمانی جمع می شدیم درباره شهدا حرف می زدیم و این جمع دو نفره ما بعد از چند سال تبدیل به جمعی ۱۶ یا ۱۷ نفره شد.

در ادامه این مراسم حامد علامتی، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز ضمن تسلیت به خانواده و دوستان و آشنایان مرحوم سلیمانی از شاعران خواست که راه این شاعر متعهد را ادامه دهند.

همچنین فاطمه طارمی، همسر مرحوم سیلمانی نیز به بیان جملاتی درباره ۲۰ سال زندگی مشترک خود و سلیمانی پرداخت و گفت: آدم های بزرگ در اندیشه دیگرانند و در اندیشه خدمت به دیگران. در این ۲۰سالی که با مرحوم سلیمانی زندگی کردم آنچه که از قلم و کلامش گرفتم جز این نبود که کاری بکنیم که دستی از کسی گرفته باشیم و خدمتی به خلق کرده باشیم. آقای سلیمانی قلمش همیشه در خدمت دیگران بود. برای جوان‌ها قلم می‌زد. برای شهدا. علاقه ایشان به اباعبدلله(ع) شاید از قلمش پیدا باشد اما من دیدم که چگونه به ایشان ارادت داشت و همیشه می گفت که اگر اتفاقی برایم بیفتد دامان اباعبدالله را می گیرم.

در پایان این مراسم که با مداحی همراه بود، پس از تشییع اقامه نماز بر پیکر مرحوم سلیمانی، وی تا گلزار شهدای یافت آباد بدرقه و در آنجا به خاک سپرده شد.

پایان پیام/31