خودروهای جذابی که توسط خودروسازان ساخته نشده‌اند

هر از گاهی، کمپانی‌های فعال در سایر عرصه‌ها، شانس خود را در صنعت خودروسازی امتحان می‌کنند و بعضا، موفق هم می‌شوند. در ادامه، فهرستی از خودروهای جذاب را ببینید که توسط خودروسازان تولید نشده‌اند.

برخی از برندهای خودروسازی شناخته شده، نظیر مزدا، کارشان را با تولید اتومبیل آغاز نکردند؛ اما روزگار پای آن‌ها را به این عرصه باز کرد و ماندگار شدند. کمپانی‌های غیر تخصصی دیگری هم بودند که همین مسیر را در پیش گرفتند؛ ولی موفق به تولید خودروهای جذاب نشدند و از خیر خودروسازی گذشتند.

اینکه چرا یک کمپانی غیر تخصصی، هوس تولید خودرو می‌کند، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. بعضی از آن‌ها روی فناوری‌هایی کار می‌کنند که در اتومبیل‌های برقی مدرن استفاده می‌شوند؛ پس با خودشان می‌گویند چرا ما خودرو نسازیم.

برخی دیگر اما، واحد تحقیق و توسعه عظیمی دارند که دست آن‌ها را برای کار کردن روی ایده‌های نوین، باز می‌گذارد. چه عرصه‌ای هم جذاب‌تر از خودروسازی!

فارغ از علت و انگیزه، این‌ها شاید جذاب ترین خودروهایی باشند که توسط کمپانی‌های بیگانه با این صنعت تولید شدند.

خودروهای جذاب ساخته شده توسط ناخودروسازان

بریگز و استراتن هیبرید (Briggs Stratton Hybrid)

این کمپانی، بیشتر به ساخت موتور ماشین‌های چمن‌زنی معروف است. البته در تولید انواع موتورهای دیزلی و بنزینی برای ماشین‌آلات کشاورزی و نظامی هم دست دارد.

اما خودروی تولید شده توسط این کمپانی در سال 1980، حسابی جلب توجه کرد. یک نمونه آزمایشی که مبتنی بر ترکیب نیروی برق با سیستم احتراق داخلی بود؛ ایده‌ای که در آن زمان، تازگی داشت.

این خودروی هیبرید، از یک موتور احتراقی دو سیلندر و چندین باتری سرب-اسیدی استفاده می‌کرد. ظاهری هم مشابه خودروهای ژاپنی هم‌نسل خود داشت؛ البته اگر تعداد چرخ‌های آن را نادیده بگیریم (با وزن زیاد باتری‌ها، وجود 6 چرخ اجتناب‌ناپذیر بود).

بریگز و استراتن هیبرید که می‌توانست با بزنین یا برق کار کند، در حد یک پروتوتایپ باقی ماند و هیچ‌وقت به تولید تجاری نرسید. اما امروزه، کمپانی‌های زیادی این ایده را به مرحله عمل رسانده‌اند.

سونی ویژن اس (Sony Vision-S)

همزمان با موج ورود خودروهای الکتریکی به بازار، کمپانی‌های بیشتری می‌خواهند سهمی از این تجارت ببرند و آن‌هایی که از قبل دستی بر آتش الکترونیک داشتند، یک گام جلوتر هستند. نمونه‌اش سونی که تست‌های جاده‌ای خودروی برقی Vision-S را هم آغاز کرده است.

با داشتن امکانات و تجهیزات پیشرفته، این می‌تواند به رقیب جدی تسلا Model Y تبدیل شود؛ به‌ویژه اینکه سایز هر دو نیز یکسان است.

درباره خودرویی صحبت می‌کنیم که 536 اسب بخار قدرت دارد. اما شاید بتوان گفت سونی در انطباق با پیشینه خود، با رویکردی محافظه‌کارانه Vision-S را طراحی کرده است.

گرومن ال ال وی (Grumman LLV)

زمانی که هنوز با نوتروپ ادغام نشده بود، گرومن مسئول تولید و تحویل برخی از بهترین هواپیماهای جنگی به ارتش آمریکا بود؛ از جمله اف-14 تام کت!

پیش از نهایی شدن این ادغام، گرومن قرارداد جدیدی با اداره پست ایالات متحده بست تا خودرویی را برای جایگزینی با جیپ بسازد.

حاصل این قرارداد، Long Life Vehicle یا LLV بود؛ خودرویی که تمام استانداردهای مدنظر کارفرما را داشت و حتی یک دهه بیشتر از عمر پیش‌بینی شده‌ی 20 ساله، در اداره پست دوام آورد.

ارزش کل قرارداد، بیش از یک میلیارد دلار بود و هر دستگاه LLV، حدود 11 هزار 650 دلار قیمت داشت. تمام این ده‌ها هزار خودرو که همگی پیش از سال 1994 ساخته شدند، هنوز شش یا هفت روز هفته، در حال کار هستند.

وسپا 400 (Vespa 400)

پس از جنگ جهانی دوم، کشورهای اروپایی نیازمند وسایل حمل و نقل ارزان بودند. بسیاری از کارخانه‌هایی هم که در تجهیز قوای نظامی شرکت داشتند، حالا چیزی برای فروش نداشتند. یکی از آن‌ها که وسپا نام داشت، تصمیم گرفت هواپیماهای رها شده را اوراق کند و از قطعات باقیمانده، اسکوترهای کوچک و ارزان بسازد.

در دهه 50 اما این کمپانی ایتالیایی به ساخت یک ماشین کوچک روی آورد که قطعات مشترک زیادی با اسکوترهایش داشت. وسپا برای این خودروی نه‌چندان سریع ولی خوش استایل، از یک موتور 400 سی‌سی دو سیلندر با قدرت 14 اسب بخار استفاده کرد.

وسپا 400 یکی از خودروهای جذاب آن دوران بود و از سال 1958 تا 1961 تولید شد؛ اما رقبایی چون Austin Mini و VW Beetle آن را از دور خارج کردند.

یاماها OX99-11

برای دهه‌ها، Yamaha در کار ساخت آلات موسیقی و البته موتورسیکلت بود. البته با تخصص و تجربه‌ای که داشت، هر از گاهی توسط خودروسازان هم دعوت به همکاری می‌شد. به عنوان نمونه، می‌توانیم به همکاری در ساخت تویوتا 2000GT و فورد Taurus SHO اشاره کنیم. ولی در دهه 90 میلادی، خودروی خودش را ساخت.

این خودروی تک سرنشین با نام OX99-11، الهام گرفته از فرمول 1 بود و یک موتور V12 با 10 هزار دور در دقیقه داشت. ظاهرش هم بیشتر به ماشین‌های مسابقه‌ای می‌خورد؛ اما در واقع یک خودروی جاده‌ای بود!

یاماها سه دستگاه از این مدل کانسپت را با بدنه فیبر کربنی و قدرت 400 اسب بخار ساخت؛ اما افسوس که شش ماه بعد، پروژه به علت کمبود بودجه ناتمام ماند. خوشبختانه سه دستگاه OX99-11 در انباری یاماها خاک نمی‌خورند و هنوز گاهی اوقات برای تست‌های میدانی، از این خودروهای جذاب استفاده می‌شود.

کی تی ام X-Bow

کمپانی اتریشی KTM در ساخت موتورسیکلت، آوازه جهانی دارد. اما تلاش برای حضور در بازارهای جدید، پای آن را به خودروسازی هم باز کرد و تولید X-Bow مصداق این موضوع است.

معرفی شده در سال 2011، این یک خودروی پیست موتور-میانی است که البته مجوز تردد در برخی جاده‌ها را هم دارد. نیروی محرکه خود را از یک موتور 2.0 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ، ساخت آئودی می‌گیرد که 296 اسب بخار قدرت دارد. خودتان می‌توانید حدس بزنید چنین قدرتی برای یک ماشین 800 کیلویی، به چه معناست!

البته شاید در پیست، هیچ جلوداری نداشته باشد؛ اما یکی از قسمت‌های تخت گاز نشان داد که استفاده از این خودرو در هر جای دیگری، چقدر مصیب‌بار است.

سامسونگ SM3 Z.E

وقتی این همه کمپانی غیر تخصصی، وارد عرصه خودروسازی می‌شوند؛ چرا سامسونگ نه؟

حضور غول فناوری کره در این عرصه، از دهه 90 میلادی و همکاری با رنو آغاز شد. طی این سال‌ها، بسیاری از مدل‌های رنو توسط سامسونگ ساخته و با نامی جدید وارد بازار شدند. اما اخیرا این کمپانی از SM3 Z.E رونمایی کرد؛ یک خودروی تمام برقی نسبتا ارزان با قیمتی کمتر از 30 هزار دلار!

حالا علاوه بر ارائه خدمات بیمه‌ای، تولید گوشی موبایل، لوازم خانگی، ساخت آسمان‌خراش و کشتی، سامسونگ رسما خودروساز هم شده است.

ویمو فایرفلای (Waymo Firefly)

شرکت Waymo یکی از زیربرندهای گوگل است که در ساخت سیستم‌های رانندگی خودکار فعالیت دارد. بسیاری از تولیدات آن، در خودروهای فعلی موجود در بازار استفاده شده‌اند؛ اما Firefly می‌تواند به معنای واقعی کلمه، نخستین اتومبیل خودران باشد.

پروژه ساخت فایرفلای از سال 2015 کلید خورد و تست‌های خیابانی آن در تگزاس انجام شد. برخلاف سایر اتومبیل‌های خودران که حضور یک نفر پشت فرمان، الزام قانونی دارد؛ تازه‌ترین مدل ویمو یک تاکسی بدون فرمان است. به جای آن، در مقابل هر مسافر یک نمایشگر برای تعامل با خودرو وجود دارد.

شاید هنوز این تاکسی آماده ورود به خیابان‌ها نباشد؛ اما از حالا تجسم خودروهای بدون راننده را ممکن کرده است.

الکتریک ویکتوریا، محصول زیمنس (Electric Viktoria)

زیمنس، غول فناوری ارتباطات و الکترونیک آلمان است و با قطارهای پرسرعت خود، حضور فعالی در حوزه حمل و نقل هم دارد. اما کار کردن روی تکنولوژی‌های در حال ظهور و ایده‌های نوین، در تار و پود این کمپانی تنیده شده است.

یکی از این ایده‌ها، ساخت الکتریک ویکتوریا در سال 1905 بود؛ خودرویی برقی برای راندن در خیابان‌های برلین که با باتری کار می‌کرد.

از این خودرو، به‌عنوان تاکسی هتل استفاده می‌شد و می‌توانست با حداکثر سرعت 30 کیلومتر بر ساعت، تا 80 کیلومتر را بپیماید. باتری آن که وزنی حدود 450 کیلوگرم داشت، قابل تعویض یا شارژ مجدد بود؛ البته ظاهرا پروسه شارژ در آن روزها، خیلی طول می‌کشید.

ماه‌نورد ناسا (NASA Lunar Roving Vehicle)

وسیله‌ نقلیه‌ای که برای حمل و نقل در کره ماه استفاده شد را هم می‌توانیم یک خودرو بنامیم. ماه‌نورد مورد استفاده در ماموریت‌های آپولو باتری غیر قابل شارژ، موتور و چهار چرخ داشت؛ ولی در جایی به آن خلوتی، بی‌نیاز از بوق و چراغ راهنما بود!

این خودرو با همکاری ناسا و بوئینگ، از آلومینیم سبک‌وزن و فایبرگلاس ساخته شد. حدود 243 کیلوگرم وزن داشت و بدنه آن، تاشو بود تا درون کپسول فضایی جا شود. تایرهای این ماه‌نورد، مشبک و بدون باد، مناسب پیمایش سطح ماه بودند و هر چرخ، یک موتور مستقل داشت.

در کلِ ماموریت‌های آپولو، سه دستگاه از این نوع وسایل نقلیه روی ماه حرکت و 12.5 کیلومتر، پیشروی کردند.