شفاآنلاین>سلامت>ارگاسم احساس شدید رها شدن در طی تحریک جنسی است. افراد از نظر شدت، مدت و فرکانس متفاوت هستند. ارگاسم می تواند با تحریک جنسی کم اتفاق بیفتد، اما گاهی اوقات تحریک بسیار بیشتر لازم است. بسیاری از زنان در رسیدن به ارگاسم با شریک جنسی، حتی پس از تحریک جنسی زیاد، مشکل دارند. اختلال ارگاسمیک به عنوان آنورگاسمی یا اختلال ارگاسم زنان نیز شناخته می شود.

به گزارش شفاآنلاین:اختلال عملکرد ارگاسم شرایطی است که زمانی رخ می دهد که فردی برای رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشد. این مشکل حتی زمانی که فرد از نظر جنسی تحریک می شود و تحریک جنسی کافی وجود دارد نیز رخ می دهد. هنگامی که این وضعیت در زنان رخ می دهد، به عنوان اختلال ارگاسم زنان شناخته می شود. مردان نیز ممکن است اختلال ارگاسم را تجربه کنند، اما این بسیار کمتر است.

چه چیزی باعث اختلال در ارگاسم می شود؟

تعیین علت اصلی اختلال ارگاسم می تواند دشوار باشد. زنان ممکن است به دلیل عوامل فیزیکی، عاطفی یا روانی در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند. عوامل تشدید کننده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سن بالاتر
شرایط پزشکی، مانند دیابت
سابقه جراحی های زنان، مانند هیسترکتومی (برداشتن رحم)
استفاده از برخی داروها، به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) برای افسردگی
اعتقادات فرهنگی یا مذهبی
خجالتی بودن
احساس گناه در مورد لذت بردن از فعالیت جنسی
سابقه سوء استفاده جنسی
شرایط سلامت روان، مانند افسردگی یا اضطراب
فشارخون
عزت نفس ضعیف
مسائل مربوط به رابطه، مانند تعارضات حل نشده یا عدم اعتماد

گاهی اوقات، ترکیبی از این عوامل می تواند رسیدن به ارگاسم را دشوار کند. ناتوانی در ارگاسم می تواند منجر به پریشانی شود، که ممکن است رسیدن به ارگاسم را در آینده دشوارتر کند.

علائم اختلال ارگاسم چیست؟

علامت اصلی اختلال ارگاسم ناتوانی در رسیدن به اوج جنسی است. علائم دیگر عبارتند از داشتن ارگاسم ناخوشایند و طول کشیدن بیشتر از حد معمول برای رسیدن به اوج. زنان مبتلا به اختلال ارگاسم ممکن است در حین مقاربت جنسی یا خودارضایی در رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشند.

چهار نوع اختلال ارگاسمی وجود دارد

آنورگاسمی اولیه: وضعیتی که در آن هرگز به ارگاسم نرسیده اید.
آنورگاسمی ثانویه: مشکل در رسیدن به ارگاسم، حتی اگر قبلاً به ارگاسم رسیده باشید.
آنورگاسمی موقعیتی: شایع ترین نوع اختلال ارگاسمیک. زمانی اتفاق می‌افتد که شما فقط در موقعیت‌های خاصی مانند رابطه جنسی دهانی یا خودارضایی می‌توانید به ارگاسم برسید.
آنورگاسمی عمومی: ناتوانی در رسیدن به ارگاسم تحت هر شرایطی، حتی زمانی که به شدت برانگیخته هستید و تحریک جنسی کافی است.

اختلال ارگاسم چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می کنید که اختلال ارگاسم دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند وضعیت شما را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد. کمک گرفتن از پزشک بهترین راه برای اطمینان از اینکه می توانید دوباره از فعالیت جنسی لذت ببرید.

در طول ویزیت شما، پزشک سوالاتی در مورد سابقه جنسی شما می پرسد و معاینه فیزیکی انجام می دهد . پاسخ‌ها و نتایج امتحان شما می‌تواند دلایل زمینه‌ای اختلال ارگاسمی را آشکار کند و می‌تواند به شناسایی عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد بیماری شما نقش دارند کمک کند. ممکن است پزشک شما را برای معاینه بعدی به متخصص زنان ارجاع دهد. متخصص زنان می تواند درمان های بیشتری را برای اختلال ارگاسم توصیه کند.

اختلال ارگاسم چگونه درمان می شود؟

درمان اختلال ارگاسم به علت این بیماری بستگی دارد. ممکن است لازم باشد:

درمان هر گونه بیماری زمینه ای
تعویض داروهای ضد افسردگی
درمان شناختی رفتاری (CBT) یا جنسی درمانی داشته باشید
افزایش تحریک کلیتورال در طول خودارضایی و مقاربت جنسی

مشاوره زوجین یکی دیگر از گزینه های درمانی محبوب است. یک مشاور به شما و شریک زندگی‌تان کمک می‌کند تا با هر گونه اختلاف یا درگیری که ممکن است داشته باشید، مقابله کنید. این می تواند مسائلی را که هم در رابطه و هم در اتاق خواب رخ می دهد حل کند.

بیشتر بدانید: برای درمان مشکلات جنسی چه باید کرد؟

در برخی موارد ممکن است از هورمون درمانی استروژن استفاده شود. استروژن می تواند به افزایش میل جنسی یا میزان جریان خون به اندام تناسلی برای افزایش حساسیت کمک کند. هورمون درمانی استروژن ممکن است شامل مصرف یک قرص، استفاده از چسب یا ژل بر روی اندام تناسلی باشد. تستوسترون درمانی یک گزینه دیگر است. با این حال، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آن را برای درمان اختلال ارگاسم در زنان تایید نکرده است.

برخی از محصولات بدون نسخه (OTC) و مکمل های غذایی نیز ممکن است به زنان مبتلا به اختلال ارگاسم کمک کند. روغن های تحریک کننده مانند Zestra ، کلیتوریس را گرم کرده و تحریک را افزایش می دهد. استفاده از این روغن ها در طول رابطه جنسی و خودارضایی می تواند مفید باشد.

قبل از استفاده از هر گونه فرآورده یا داروی OTC حتما با پزشک صحبت کنید. این داروها ممکن است باعث واکنش آلرژیک شوند یا با داروهای دیگری که مصرف می کنید تداخل ایجاد کنند .

چشم انداز افراد مبتلا به اختلال ارگاسم چیست؟

ناتوانی در ارگاسم می تواند ناامید کننده باشد و ممکن است بر رابطه شما تأثیر بگذارد. با این حال، ممکن است بتوانید با درمان مناسب به اوج برسید. این مهم است که بدانید شما تنها نیستید. بسیاری از زنان در مقطعی از زندگی خود با اختلال ارگاسمیک روبرو هستند.

اگر اختلال عملکرد ارگاسمی دارید، درمان می تواند بسیار مفید باشد. بخشی از درمان فردی یا زوجی بر نحوه نگرش شما به رابطه جنسی متمرکز است. ملاقات با یک درمانگر می تواند به شما و همسرتان کمک کند تا در مورد نیازها و خواسته های جنسی یکدیگر بیشتر بدانید. همچنین به مسائل مربوط به رابطه یا استرس های روزمره که ممکن است در ناتوانی شما در رسیدن به ارگاسم نقش داشته باشد، رسیدگی می کند. رفع این دلایل زمینه ای می تواند به شما در رسیدن به ارگاسم در آینده کمک کند.

بیشتر بدانید: مسائل جنسی زنان را جدی بگیریم

چطور می توان ارگاسم را تجربه کرد؟

ارگاسم در خانم ها به روش های مختلفی رخ می دهد، از جمله از طریق کلیتوریس، واژینال، مقعد، پستان یا نوک پستان ها. مناطق ذکر شده بخش های حساسی هستند که معمولا خانم ها با تحریک آنها به ارگاسم می رسند، بخش های دیگری هم در بدن زن وجود دارند که می تواند در ارگاسم سیدن به وی کمک کنند، از جمله انگشت های پا، گردن و پشت. گفته می شود که در حدود سه چهارم خانم ها ساده ترین روش برای رسیدن به ارگاسم از طریق کلیتوریس است.

اکثر مردم این مسئله را نمی دانند، اما بیشترین قسمت کلیتوریس داخلی است، آن بخشی از کلیتوریس که مشاهده می کنید، مرکز فرمانروایی قسمت داخلی کلیتوریس است. قسمت داخلی کلیتوریس سیستم عصبی بزرگی است که به واژن و دیگر بخش های اندام تناسلی می رسد.

آنچه ارگاسم واژینال نامیده می شود، در حقیقت از تحریک قسمت داخلی کلیتوریس ناشی می شود که تحریک کلیترویس داخلی نیز از طریق رابطه جنسی و به طور غیر مستقیم انجام می شود.

مسئله ای که در مورد زنان وجود دارد این است که زنان حسی هستند و تحت تاثیر افکار خود قرار می گیرند، بنابراین به ارگاسم رسیدن لزوما یک مسئله تکنیکی نیست. تحریک از طریق کلیتوریس رایج ترین روش برای تحریک زنان باشد، اما تنها روش نیست، بلکه در این میان تجربه جنسی نیز نقش مهمی دارد. و بالاخره مغز است که مهم ترین بخش در شهوت، لذت و رسیدن به ارگاسم محسوب می شود.

چرا برخی زنان ارگاسم نمی شوند؟

به ارگاسم نرسیدن لزوما به معنای وجود مشکل و بیماری نیست، بلکه عوامل بیولوژیکی و جسمی زیادی در این فرایند دخیل هستند. بیماری های که تاثیرات جدی بر سلامت روان زنان دارند، عواملی هستند که بر روی ارگاسم زنان تاثیر می گذارد، این بیماری ها عبارتند از :

مالتیپل اسکلروزیس یا MS
بیماری پارکینسون
جراحی مختلف مانند هیسترکتومی یا جراحی برای سرطان
افزایش سن

رابطه ی استرس و ارگاسم

استرس مهم ترین عاملی است که بر روی ارگاسم خانم ها تاثیر می گذارد. عوامل مختلف دیگری نیز بر ارگاسم و میل جنسی خانم ها تاثیر می گذارند که عبارتند از:

خستگی
افسردگی
مصرف الکل
سیگار کشیدن

نوشیدن الکل توانایی رسیدن به ارگاسم را کم کرده و سیگار کشیدن گردش خون به اندام های جنسی را محدود می کند.

شدت ارگاسم در زنان

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مایو کلینیک، ارگاسم اوج احساس لذت شدید در پاسخ به فعالیت جنسی تحریک کننده است. دخول واژینال در حین رابطه جنسی به طور غیر مستقیم باعث تحریک کلیتوریس می شود. اما ممکن است این تحریک کافی برای ارگاسم نباشد. بسیاری از زنان ممکن است برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم دستی یا دهانی کلیتوریس داشته باشند.

آنورگاسمی یا اختلال ارگاسم زنان به تجربه هر یک از این موارد به شکل قابل توجهی تعریف می شود:

ارگاسم تاخیری
عدم ارگاسم
ارگاسم کمتر
ارگاسم با شدت کمتر

آنورگاسمی می تواند به صورت های زیر باشد:

مادام العمر: اگر هرگز به ارگاسم نرسیده اید
اکتسابی: اگر مشکلات جدیدی در ارگاسم دارید
وضعیتی: اگر فقط در شرایط خاص، با انواع خاصی از تحریکات مشکل ارگاسم دارید.
تعمیم یافته: اگر در هر شرایطی مشکل ارگاسم دارید

زنانی که همیشه در طول روابط جنسی به ارگاسم نمی رسند ممکن است آن را ناراحت کننده نبینند. در این صورت عدم ارگاسم اختلال محسوب نمی شود.

عوامل موثر بر ارگاسم زنان

برانگیختگی جنسی و ارگاسم واکنش های پیچیده ای به عوامل مختلف فیزیکی، عاطفی، حسی و روانی است. مشکلات در هر یک از این زمینه ها می تواند بر توانایی شما برای ارگاسم تأثیر بگذارد.

عوامل فردی و روانی

تجارب گذشته، رفتارها، پس زمینه یا رفاه ذهنی ممکن است به مشکلات ارگاسم کمک کند. این شامل:

سوء استفاده جنسی یا عاطفی در گذشته
عدم آگاهی در مورد تحریک یا تعاملات جنسی
تصور بد از بدن خود
احساس گناه یا خجالت در مورد رابطه جنسی
باورهای فرهنگی یا مذهبی در مورد رابطه جنسی
عوامل استرس زا، مانند مشکلات مالی یا از دست دادن یکی از عزیزان
شرایط سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی

شرایط حاکم در رابطه

مشکلات با شریک جنسی شما ممکن است عواملی در ایجاد مشکلات ارگاسم باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فقدان صمیمیت عاطفی
درگیری های حل نشده
ارتباط ضعیف نیازها و ترجیحات جنسی
خیانت یا نقض اعتماد
خشونت شریک صمیمی
اختلال عملکرد جنسی شریک، یا مرد مبتلا به اختلال نعوظ

علل فیزیکی

طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات فیزیکی و داروها می توانند در ارگاسم اختلال ایجاد کنند:

شرایط سلامتی: بیماری های طولانی مدت - مانند دیابت، مثانه بیش فعال یا مولتیپل اسکلروزیس - ممکن است در اختلالات ارگاسم نقش داشته باشند یا آنها را پیچیده کنند.
درمان های زنان: آسیب بافتی ناشی از جراحی های زنان، مانند هیسترکتومی یا جراحی سرطان، ممکن است بر توانایی ارگاسم تأثیر بگذارد.
داروها: بسیاری از داروهای تجویزی و بدون نسخه می توانند ارگاسم را مهار کنند، از جمله داروهای فشار خون، داروهای ضد روان پریشی، آنتی هیستامین ها و داروهای ضد افسردگی؛ به ویژه مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs).
الکل و سیگار کشیدن: الکل سیستم عصبی را سرکوب می کند و ممکن است توانایی ارگاسم را مختل کند. سیگار کشیدن می تواند جریان خون را در اندام های جنسی شما محدود کند و بر توانایی شما برای ارگاسم تأثیر بگذارد.
افزایش سن: تغییرات مرتبط با افزایش سن در بدن تغییرات در بدن پس از یائسگی یا بعد از آن ممکن است به انواع مختلفی از اختلالات جنسی دامن بزند.

اختلالات جنسی مرتبط

زنانی که آنورگاسمی را تجربه می کنند ممکن است یک یا چند مشکل جنسی مرتبط داشته باشند. اینها ممکن است به مشکل ارگاسم دامن بزنند یا آن را پیچیده کنند. این شرایط عبارتند از:

مشکلات در تحریک جنسی
تمایل کم یا عدم تمایل به رابطه جنسی
درد ناشی از رابطه جنسی یا سایر تحریکات جنسی
خشکی واژن یا فرج
سفت شدن غیر ارادی واژن (واژینیسموس)