به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ایندپندنت، طی ماه های تابستان ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ میلادی کمبود شدید آب در اروپای مرکزی وجود داشت. از آن زمان تاکنون هیچ نشانه قابل توجهی از افزایش سطح آب های زیرزمینی رصد نشده و این شاخص به طور مداوم پایین بوده است.

تاثیرات این خشکسالی طولانی مدت در تابستان ۲۰۲۲ میلادی در اروپا نمایان شده بود. بسترهای خشک رودخانه و ظهور آب های راکد اندک روی طبیعت و همچنین زندگی مردم تاثیر گذاشته است.

بسیاری از موجودات آبزی مکان زندگی خود را از دست داده اند و از سوی دیگر خاک خشک نیز مشکلات زیادی برای کشاورزی به وجود آورده است.

در نتیجه این امر کمبود انرژی در اروپا نیز بدتر شد زیرا بدون ذخایر کافی آب خنک، واحدهای برق اتمی در فرانسه برای تولید الکتریسیته کافی با چالش روبرو شدند.

واحدهای برق هیدروالکتریک نیز به دلیل کمبود آب برای انجام فعالیت خود با چالش روبرو شدند. محققان برای جمع آوری داده های مرتبط از ماهواره های سنجش وزن یا غلظت برای رصد ذخایر آب های زیر زمینی جهان استفاده کردند و تغییرات چند سال را ثبت کردند.

آنها از ماهواره هایی دوقلو استفاده کردند که در مدار زمین و در مدار قطب و در ارتفاع کمتر از ۴۹۰ کیلومتری سیاره حرکت می کنند.

آنها خوانش هایی از توده کل آب فراهم کردند و تغییرات در رودخانه و دریاچه ها، رطوبت خاک، برف و یخ از آن کسر کردند و در نهایت فقط میزان آب های زیر زمینی باقی ماند. فاصله بین ماهواره ها حدود ۲۰۰ کیلومتر و برای این پروژه حیاتی بود.

اگر آنها برفراز کوهستان پرواز می کردند، ماهواره ای که در جلو حرکت می کرد، سرعت بیشتری نسبت به ماهواره قبلی داشت. هنگامیکه این ماهواره از کوهستان گذر می کرد دوباره سرعت آن کم می شد اما ماهواره عقبی با رسیدن به کوهستان سرعت آن کاهش می یابد.

هنگامیکه هر دو ماهواره بالای کوهستان قرار می گیرند، سرعت نسبی آنها یکبار دیگر تثبیت می شود.

این تغییرات فاصله در توده‌های بزرگ، فاکتورهای اندازه‌گیری اصلی برای تعیین میدان گرانشی زمین بودند و با دقت میکرومتری اندازه‌گیری شدند.

سرعت این ماهواره ها دور زمین حدود ۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت است و آنها هر روز ۱۵ بار دور زمین مدار می زنند.