سرآغاز بلوک نظامی-سیاسی ایران، روسیه و چین

این چندمین رزمایش مشترک سه کشور ایران، روسیه و چین است، در این راستا خبرگزاری اسپوتنیک با آقای محمد حسن سنگتراش، ایده پرداز تسلیحاتی و پژوهشگر راهبردهای امنیتی و دفاعی در روابط بین الملل گفتگویی داشت که به شرح زیر می باشد:

جناب سنگتراش به نظر شما مهمترین دلیلی که سه کشور در حوزه دفاعی به یکدیگر نزدیک شدند چیست؟

ضمن سلام خدمت شما و مخاطبین خوبتان، در شرایط فعلی جهان که شاهد یک جنگ جهانی هیبریدی هستیم، غرب با محوریت امریکا به جهت محدود کردن کشورهای بری و ایجاد تخاصم در یک هلال آشوب که پیرامون هارتلند، ریملند و تئولند می باشد گام بر می دارد، هلال اشوبی که از شامات در سوریه تا منطقه قفقاز و اوراسیا (ارمنستان تا اوکراین) و نهایتا آسیای میانه (افغانستان و کشمیر) شکل گرفته است.

غرب و در راس آن امریکا با ایجاد پیمان های نظامی در شرق آسیا و بحران سازی در تایوان به دنبال محدود کردن قدرت دریایی چین بوده و در هلال آشوب به دنبال تغییر نقشه ژئوپلتیک و ژئواکونومیک می باشد تا مانعی بر کمربند تجاری چین شکل بگیرد و از طرفی قدرت روسیه تضعیف شود، پیش تر نیز با حمایت از تروریست های داعش، تخریب ژئوکالچر منطقه مرکزی جهان اسلام را دنبال می کردند.

پروفسور نایل فرگوسن معتقد بود بعد از سقوط تمدن غرب، در حوزه اقتصاد چین و در حوزه فرهنگ جهان اسلام پیشتاز خواهند بود.

در چنین شرایطی کشورهای کنشگر دنیا نظیر چین، روسیه و ایران که اهداف مشترکی دارند در یک دیپلماسی دفاعی به سمت تقویت بنیه دفاعی یکدیگر، دفع تهدیدها و پیشگیری از جنگ ها و قدرت سازی و قدرت افزایی گام بر می دارند.

لذا شاهد آن هستیم که طی سالهای گذشته تاکنون، مسابقات نظامی مشترک و رزمایش های دفاعی مشترکی برگزار شده است که اکنون نیز شاهد برگزاری رزمایش جدید "کمربند امنیتی دریایی ۲۰۲۳" در دریای عمان و شمال اقیانوس هند می باشیم.

این رزمایش ها در پایش تهدیدات و انتقال دانش و تجربیات کشورها به یکدیگر بسیار اهمیت دارد، به ویژه آنکه هر سه کشور عضو پیمان دفاعی-اقتصادی شانگهای می باشند.

از بُعد ژئومیلیتاری(جغرافیای نظامی) منطقه رزمایش بسیار مکان حساسی است، از یکسو ناوگان پنجم دریایی ایالات متحده حضور دارد و حوزه فعالیت سنتکام است، از سوی دیگر پیمان دفاعی ctf150 در این منطقه مشغول فعالیت است، کشورهایی نظیر انگلستان و امریکا سعی در ساخت پایگاه دریایی بزرگی در عمان دارند که می تواند روی بندر گوادر پاکستان و سرمایه گذاری چین و روی کریدور شمال-جنوب برای هند،ایران و روسیه تاثیرگذار باشد، همچنین این منطقه پتانسیل تقابل های احتمالی بین زیردریایی های اتمی رژیم صهیونیستی و ایران را دارا بوده و یا ممکن است شاهد برخوردهای ناخواسته بین هند و پاکستان باشیم.

در پیرامون این منطقه شاهد فعالیت دزدان دریایی و قاچاقچیان مواد مخدر نیز بوده ایم که سه کشور افغانستان، پاکستان و یمن محور این فعالیت ها می باشند، که اشتراکات مهمی نظیرعدم کنترل بر جمعیت خود،ناتوانی در تامین امنیت داخلی و خارجی، حضور در ردیف های بالای فهرست شاخص کشورهای شکننده جهان، چالش همیشگی با گروه های افراطی و نیز اعلام وفاداری گروه های تروریستی هر سه کشور به داعش را دارا می باشند که این کشورها را در معرض خطر استقرار، سازمان های تروریستی فراملی در داخل سرزمینشان قرار می دهد.

لذا جمهوری اسلامی ایران ، روسیه و چین با تکیه بر ظرفیت های دیپلماسی دفاعی خود و برقراری روابط مسالمت آمیز با قدرت های منطقه ای می تواند با تهدیدات نوپدید مقابله کنند.
جناب سنگتراش شما قدرت ائتلاف نظامی چین و ایران و روسیه چگونه ارزیابی می کنید و غرب به این ائتلاف چگونه نگاه می کند ؟

روسیه از دیرباز قدرت دریایی مهمی بوده است و توان رزمی بالایی دارد، هرچند طی سالهای گذشته به جهت شرایط اقتصادی و میراث های تلخ به جا مانده از شوروی، قدری از رقابت های تسلیحاتی جا ماند اما نخبگان و دانشمندان روسیه توانستند مسیر موفقیت مطلوبی برای ناوگان دریایی ترسیم کنند و در آن گام بردارند.

چین نیز رشد نظامی چشمگیری داشته است و به سرعت توان رزمی خود به ویژه در دریا را با ساخت ناوشکن های مختلف و ناوهای هواپیمابر گسترش می دهد.

در ایران نیز شاهد یک خط جلو آمدن نیروی دریایی سپاه هستیم تا در کنار نیروی دریایی ارتش در آبهای آزاد برای تامین امنیت فعالیت کنند و شناورهای خوبی توسط دو نیروی دریایی ایران در حال ساخت می باشد، کمااینکه خط آتش موشک های کروز و بالستیک ضد کشتی ایران می تواند در دریای مکران تا مدار 10درجه جهنمی برای دشمنان بپا کند.

اگر در کنار این توانایی های سه کشور، حمایت فضایی را نیز لحاظ کنیم، اتفاقات خوشایندی رقم خواهد خورد.

اما درباره نگاه غربی ها به این ائتلاف فکر می کنم باید تفکرات "سث جونز" کارشناس ضدتروریسم آمریکایی و نویسنده کتاب "سه مرد خطرناک" را مرور کنیم.

جونز در کتاب خود از کشورهای روسیه، چین و ایران یکی از مقامات برجسته‌ی نظامی را برگزیده است. این سه فرمانده‌ی نظامی از این حیث انتخاب شده‌اند که هر یک در پیشبرد سیاست‌های کشورشان در خصوص جنگ‌های نامنظم علیه آمریکا نقش بسزایی دارند.این سه نفر، به‌ ترتیب، عبارتند از ژنرال "والری گراسیموف" رئیس ستاد کل نیروهای مسلح و معاون اول وزیر دفاع روسیه، ژنرال "جانگ یوشیا" از فرماندهان ارتش چین و نایب‌رئیس "کمیسیون نظامی مرکزی" (عالی‌رتبه‌ترین سازمان دفاع ملی) این کشور، و فرمانده آزادی بخش جهان، ژنرال شهید قاسم سلیمانی، فرمانده‌ی سابق نیروی قدس سپاه پاسداران ایران که متاسفانه توسط تروریست های امریکایی به شهادت رسیدند و منتظر انتقام از مجریان این جنایت هستیم.

جونز در این کتاب مدعی می‌شود که دوران جنگ‌های کلاسیک که در قرن بیستم رایج بود، به سر آمده و امروز با شکل جدیدی از نبرد، یعنی "جنگ نامنظم"، مواجه هستیم. او انگشت خود را به سوی کشورهای روسیه، چین و ایران اشاره می‌رود و معتقد است این کشورها از طریق پویش‌های سایبری، اقدامات پنهانی، جنگ‌های نیابتی، جنگ اطلاعاتی، نبرد روانی و غیره در حال مبارزه با آمریکا هستند، همچنین اذعان می‌کند: ایالات متحده همیشه تلاش می‌کرد ارتشی بزرگ و قدرتمند را ساماندهی کند، اما دیدیم که نیروی دریایی این کشور با بیش از ۳۵۰شناور کوچک و بزرگ، بیش از ۱تریلیون دلار تجهیزات هسته‌ای، بالغ بر یک میلیون نفر نیروی نظامی و هزاران امکانات دیگر، نتوانست مانع از تهدیدهای روسیه، چین و ایران علیه منافع ایالات متحده شود.

مطالب جونز ضمن آنکه نشان می دهد پژوهشگران غربی مشغول رصد ائتلاف سه گانه هستند، می تواند یک هشدار برای سه کشور نیز باشد که راهبردهای خود را بروزتر کنند، لذا تعاملات نظامی و انجام رزمایشات مختلف می تواند در این موضوع مهم تلقی شود.