به گزارش "ورزش سه"، در واپسین روزهای سال 1401 بود که انتظار در مورد انتخاب سرمربی جدید تیم ملی بالاخره به اتمام رسید و امیر قلعه‌نویی بعد از 16 سال دوباره این سمت را از آن خود کرد. بعد از برگزاری اردویی کوتاه، تیم ملی ایران امروز در خانه پذیرای روسیه بوده و در شبی که تیم برتر میدان لقب گرفت، به تساوی 1-1 رضایت داد. دلایل متعددی بابت امیدواری نسبت به ادامه این روند وجود دارد و تیم ملی ایران اگر بدشانس و بی‌دقت نبود، می‌توانست در اولین شب بازگشت امیر قلعه‌نویی موفق به شکست روسیه شود.

یک- امیر قلعه‌نویی در اولین بازی از سعید عزت‌اللهی به عنوان هافبک دفاعی نزدیک به دروازه خودی بهره برده و امید نورافکن روی دست او و در میانه میدان بازی کرد. مهدی طارمی متمایل به وسط میدان و پشت سر شهریار مغانلو بازی کرد و محمد محبی و علی قلی‌زاده نیز دو وینگر تیم امیر قلعه‌نویی بودند. این سرمربی همیشه علاقه‌مند به استفاده از سیستم 3-3-4 بوده و به نظر می‌رسد در تیم ملی نیز قصد تغییر ندارد. سیستمی که حداقل در بازی اول خوب بود و ما شاهد نمایشی امیدوارکننده و مثبت از ستاره‌های تیم ملی ایران در دیداری دشواری مقابل تیمی در اندازه‌های روسیه بودیم.

دو- پرس از بالا و نزدیک به دروازه روسیه، مهمترین تغییر مورد نظر امیر قلعه‌نویی در اولین بازی روی نیمکت تیم ملی ایران بود. از همان استارت بازی توسط دروازه‌بان تیم ملی روسیه، شاهد آن بودیم که چه مهاجم نوک تیم ملی و چه وینگرهای حاضر در زمین، خودشان را به بازیکنان صاحب توپ و گزینه های پاس احتمالی نزدیک می کردند و در ادامه این ماموریت توسط بازیکنان میانه میدان انجام شد و این روند در تمام طول 90 دقیقه از سوی شاگردان قلعه‌نویی ادامه یافت.

سه- به نظر می رسید هر چه از زمان بازی سپری می‌شود، سرمربی جدید تیم ملی از مدافعان کناری خود، یعنی رامین رضاییان و احسان حاج‌صفی، می‌خواست که کمتر روی دروازه روسیه نفوذ کنند. یکی-دو بار جا ماندن مدافعان کناری ما و خلق موفقعیت توسط بازیکنان حریف، خیلی سریع امیر قلعه‌نویی را به فکر تغییر سیستم انداخت و در واقع وظیفه خلق موقعیت به وینگرهای روی دست مدافعان کناری سپرده شد و بعد از آن بود که دیگر علیرضا بیرانوند کمتر به زحمت افتاد.

چهار- مهدی طارمی در سال‌های اخیر در پست‌های مختلفی در ترکیب تیم ملی به میدان رفته و در اغلب موارد خودش را با سیستم مورد نظر سرمربی وقت تیم وفق داده است. صرف نظر از چند موقعیت خوب گلزنی از دست رفته توسط این بازیکن که برای هر مهاجمی در فوتبال رخ می‌دهد، مهدی طارمی همچنان سرحال و آماده در ترکیب تیم ملی بازی کرده و تقریبا در تمامی صحنه‌های رخ داده در زمین روسیه حاضر بود. این نمایش حرفه‌ای می‌توانست با گلزنی در دقایق پایانی تکمیل شود که البته با بی‌دقتی و بدشانسی مهدی طارمی این اتفاق رخ نداد.

پنج- سال‌های سال نیز که سپری شود، محال است به پاسخ این سوال برسیم که چرا کارلوس کی‌روش در جام جهانی نفر شماره 26 را به تورنمنت نبرد و ستاره‌های آماده‌ای مانند محمد محبی و امید نورافکن پشت خط ماندند. محمد محبی در اولین روز حضور امیر قلعه‌نویی روی نیمکت بسیار آماده و سرحال بوده و پنالتی منجر به تک گل تیم ملی ایران برابر روسیه را نیز با تیزهوشی از حریف ربود. قطعا این حسرت برای محمد محبی حتی در صورت تجربه جام جهانی نیز تا پایان عمر فراموش نخواهد شد.

شش- نیمکت تیم ملی اینقدر ستاره دارد که کار قلعه‌نویی برای ترکیب ثابت قطعا بسیار دشوار است. بازگشت سردار آزمون، علیرضا جهانبخش و... قطعا رقابت برای حضور در بین 11 بازیکن ابتدایی را بسیار سخت می‌کند. اما این قطعا شیرین‌ترین دردسر ممکن برای یک سرمربی است و تیم امیر قلعه‌نویی در اولین بازی تحت هدایت این سرمربی نشان داد که شاید روزهای شیرینی در انتظار فوتبال ایران باشد و طلسم ناکامی در آسیا بالاخره شکسته شود.

تصاویر: امیرحسین خیرخواه