کوچولوترین خانم معلم تهران فرشته نجات پسرک دانش آموز + عکس و جزییات

به گزارش رکنا، اولین روزهای شروع به کارکم سن ترین معلم تهران بود که آن حادثه رخ داد. یکی از دانش آموزان مدرسه، هنگام بازی فوتبال دچار صدمه شد و بی حال برزمین افتاد، هر لحظه حالش وخیم تر می شد که معلم که دوره پرستاری گذرانده بود وارد عمل شد و قبل از رسیدن اورژانس اقدامات، امداد ونجات را آغاز کرد که نجاتگر بود.

ماجرا از روزی شروع می شود که محمد طه، در زنگ ورزش، آن هم زمانی که چیزی نمانده بود تا زنگ آخر مدرسه به صدا در آید و همگی به خانه بروند، پایش به پای یکی از همکلاسی هایش گره می خورد و با صورت به زمین برخورد می کند. بچه ها دور او جمع می شوند. معلم به سمتش می دود و او را از روی زمین بلند می کند. وقتی صورتش را می بینند، معلم و همکلاسی های محمد طه سعی می کنند به او دلداری دهند که هیچ اتفاقی نیفتاده است و نگران چیزی نباشد اما حال محمد طه هر لحظه وخیم تر می شد.

از خوبِ حادثه، معلم مدرسه، همان کم سن ترین معلم مدرسه، دوره های پرستاری هم دیده بود و سعی در آرام کردن فضا میکندد.

معلم های دیگر که بالای سر محمد طه بودند، زمزمه کنان گفتند:"اگر چیزی شود، والدینش دق می کنند. بعد از 15 سال فرزند دارند شده اند" معلم جوان دهه دهشتادی که این زمزمه ها را شنید، در دل آرزو کرد که بتواند کمک کند. هر چه در توان داشت و از امداد می دانست به کار برد و توانست شرایط محمد طه را به وضعیت مناسب برساند تا نیروهای اورژانس رسیدند و امداد تخصصی تر انجام گرفت و شرایط محمد طه به موقعیت مناسب برگشت.

وقتی والدین محمد طه به مدرسه برگشتند. نیروهای اورژانس رفته بودند. معلم جوان ،لباس های ورزشی محمدطه را با لباس فرم مدرسه اش تعویض کرده، صورتش را شسته بودم و کودک را چنان سرحال و منظم و تمیز کرده بود به شکلی که انگار هیچ اتفاقی برایش نیفتاده است. وقتی پدر و مادرش از راه رسیدند، فکر کردند که تماس مدرسه در حد یک شوخی و همه دلنگرانی هایشان از بین رفت. آن روز مدرسه تصمیم گرفت که محمد طه چند روز در خانه استراحت کند.

روز بازگشت، همراه مادر و پدرش بود، دسته گلی در دست داشتند و مادر محمد طه ، منیره صادقی را در آغوش گرفت و گفت :" تو فرشته زندگی من هستی."

و اما منیره صادقی، دانشجوی رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان که از کم سن ترین معلمان فعال در مدارس تهران است کسی که معتقد است معلم، باید آنچنان به روز باشد که در برابر نسل جدید هر روز حرف و ایده تازه ای برای ارائه داشته باشد.

اینها را یک معلم کم تجربه؛ اما عاشق معلمی آنچنان با آب و تاب تعریف می کند که اگر ندانید چند سالش است، فکر می کنید با یک آموزگار خبره و سرد و گرم روزگار چشیده صحبت می کنید.

منیره صادقی، متولد 15 شهریور 1380 است و به قول معروف، دهه هشتادی! او همزمان دانشجو-معلم دانشگاه فرهنگیان است و جزو معلم های کم سن و سال کشوربه حساب می آید که از مهرماه سال گذشته، در مدرسه پسرانه، مشغول تدریس در پایه سوم ابتدایی شده است.

اما سابقه معلمی او، گویا از خیلی قبل تر شروع می شود، در واقع از زمانی که دانش آموز کلاس چهارم ابتدایی بوده و به همکلاسی اش کمک می کند تا درس ریاضی را بهتر متوجه شوند و آنجا مسیر زندگی اش تغییر می کند. منیره که دوست داشت پزشک شود، بعد از آن تصمیم می گیرد که به معلمی بدل شود که زندگی اش را وقف دانش آموزانش می کند.

او می گوید: «من دانشجوی رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان و همزمان، آموزگار پایه سوم ابتدایی منطقه 16 تهران هستم. پدرم تراشکار و مادرم خانه دار است. بعد از شرکت در کنکور، موفق شدم که در دانشگاه شهید بهشتی در رشته ادبیات عرب تحصیل کنم؛ ولی درس خواندن در آن دانشگاه، بیشتر از یک ترم به طول نینجامید؛ چراکه من عاشق این بودم که برای بچه های مقطع ابتدایی تدریس کنم و اگر در رشته ادبیات عرب فارغ التحصیل می شدم، نهایتا می توانستم معلم پایه های مختلف دبیرستان برای درس عربی شوم. این شد که تصمیم گرفتم انتقالی بگیرم و در دانشگاه فرهنگیان درس بخوانم. من دوست داشتم معلم مقطع ابتدایی باشم و برایش ریسک کردم.»

برای دانش آموزان خیالی، تدریس می کردم!

منیره صادقی، آنچنان به حرفه معلمی علاقه مند بوده که در دانشگاه شهید بهشتی و در فاصله بین دو کلاس، به کلاس های خالی دانشگاه می رفته و تصور می کرده که معلم آن کلاس است و به دانش آموزان خیالی اش درس می داده. او در این باره می گوید: «زمان خالی بین کلاس ها را تا وقتی که استاد سر کلاس بیاید، به یک کلاس خالی می رفتم و به دانش آموزان خیالی ام، ریاضی و ادبیات درس می دادم.

حتی آنقدر به این دانش آموزان خیالی تعلق خاطر داشتم که وقتی مجبور می شدم خودم سر کلاس دانشگاهم بروم، به آنها قول می دادم که زود به کلاسشان بازگردم.»

او تاکید می کند: «من بشدت پشتکار دارم و تلاش می کنم. عقیده دارم یک دختر که از قضا قرار است معلم نیز باشد باید هر روز تلاش کند تا چیزهای تازه ای بیاموزد و هنرهای زیادی داشته باشد تا بتواند با خلاقیت در کلاس درس حاضر شود. برای همین دوره‌های پرستاری و هلال احمر را گذراندم تا در این حوزه نیز تجربه‌ای کسب کنم. این کسب تجربه سبب شد در دوران کرونا در درمانگاه کوچک محله خودمان استفاده و حدود چند هفته‌ای را به کادر درمان کمک کنم.»

او همچنین سعی می‌کند استعداد دانش‌آموزانش را کشف و در مسیر مناسب به آنها کمک کند. برای مثال دانش‌آموزی دارد که به عکاسی علاقه‌مند است برای همین وقتی همه می‌خواهند در کلاس عکس دسته‌جمعی بگیرند، از او می‌خواهند که عکاسی کند. همچنین دو دانش‌آموز نویسنده، یک فعال محیط‌ زیست، یک شاعر، چند فوتبالیست، یک فعال در حوزه کشاورزی، یک ورزشکار و مدال‌آور در رشته کشتی و نخبه ریاضی هم در کلاسش دارد.

او می‌گوید: همه دانش‌آموزان من می‌توانند آینده این کشور را بسازند و من در این مسیر سعی می‌کنم به آنها کمک کنم.