آلودگی هوا چگونه منجر به سرطان ریه می شود؟

یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد: ذرات ریز موجود در آلودگی هوا ممکن است باعث تکثیر جهش های ژنتیکی خاص سرطان ریه شود که منجر به افزایش پیشرفت تومور می شود.

به گزارش سیناپرس، مطالعات جدید محققان نشان می دهد: افزایش مدت زمان قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا با بیشتر شدن خطر ابتلا به سرطان ریه مرتبط است. محرک اصلی این بیماری، ذرات معلق در هوا و به ویژه ذرات ریز که 2.5 میکرومتر یا کوچکتر هستند و می توانند به عمق ریه نفوذ کنند.

در این میان تأثیر متقابل بین محرک‌ های محیطی و جهش‌های ژنتیکی مرتبط با سرطان ریه مانند جهش‌های ژن‌های EGFR یا KRAS، دو مورد از رایج ‌ترین ژن‌ های جهش ‌یافته در سرطان ریه سلول‌های کوچک نیز باید مورد توجه قرار گیرند.

به همین دلیل دکتر چارلز سوانتون و همکارانش رابطه بین قرار گرفتن در معرض ریز ذرات آلاینده هوا و فراوانی سرطان ریه را در ۳۲۹۵۷ فرد مبتلا به سرطان ریه جهش یافته EGFR از چهار کشور انگلیس، تایوان، کره جنوبی و کانادا بررسی کردند. نویسندگان گزارش می‌دهند: قرار گرفتن در معرض افزایش سطوح ذرات آلاینده با اندازه PM2.5 با افزایش بروز تخمینی سرطان ریه جهش یافته EGFR مرتبط است.

به گزارش سیناپرس، اطلاعات مرتبط با ۴۰۷۵۰۹ فرد که در بانک زیستی انگلستان ثبت شده است نیز از این یافته ها حمایت کردند. از سوی دیگر مشاهدات گروهی متشکل از ۲۲۸ فرد مبتلا به سرطان ریه از کانادا، فراوانی بیشتری از موارد سرطان ریه را پس از ۳ سال قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا با ابعاد PM2.5 نشان داد. نتایج این تحقیق نشان می دهد ۳ سال قرار گرفتن در معرض سطوح بالای آلودگی ممکن است برای ایجاد این سرطان ها کافی باشد.

به گزارش سیناپرس، برای درک دقیق تر این روند از مدل‌ های موش با هدف بررسی فرآیند های سلولی که ممکن است زمینه ساز پیشرفت سرطان در ارتباط با آلودگی هوا باشد، استفاده شد.

محققان دریافتند: به نظر می رسد PM2.5 باعث هجوم سلول های ایمنی و آزادسازی اینترلوکین-1 β ( یک مولکول سیگنال دهنده پیش التهابی) در سلول های ریه می شود.

این مطالعات نشان می دهد که آلودگی هوا التهاب را تشدید کرده و باعث پیشرفت بیشتر تومور در هر دو مدل سرطان EGFR و KRAS می شود. بر این اساس اعلام شد مسدود کردن اینترلوکین-1β در طول قرار گرفتن در معرض PM2.5 از توسعه سرطان ناشی از EGFR جلوگیری می کند. نویسندگان همچنین سلول های آلوئولی نوع II (AT2) را به عنوان سلول های احتمالی که در حضور PM2.5 شروع کننده تومورهای ریه هستند، شناسایی می کنند.

یافته های این مطالعات نشان می‌دهد: PM2.5 می‌تواند به عنوان یک تحریک کننده تومور عمل کرده و جهش ‌های سرطانی موجود را تشدید کند.

به گزارش سیناپرس، شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.

مترجم: رضوان خندان

منبع: natureasia