چاپ سه بعدی می ‌تواند به باردار شدن زوج‌ها کمک کند

اگر زوجی به دلیل داشتن اسپرم با کیفیت پایین برای بچه دار شدن مشکل دارند، لقاح آزمایشگاهی همیشه یک گزینه است، اگرچه اغلب موفقیت آمیز نیست. اما اخیرا یک دستگاه جدید ساده می تواند با انتخاب بهترین اسپرم برای انجام این کار مفید باشد.

به گزارش سیناپرس، اول از همه، در حال حاضر روش‌هایی برای جداسازی اسپرم‌ های قوی‌تر از ضعیف تر ها وجود دارد. در یک تکنیک معروف به شنا کردن، یک محیط نگهداری از اسپرم در بالای نمونه اسپرم ها در یک لوله آزمایش قرار داده می شود که حدود یک ساعت باقی می ماند. در ادامه فقط سالم ترین اسپرم ها در آن محیط شنا می کنند، جایی که می توان آنها را جمع آوری کرده و برای باروری استفاده کرد.

در روش دیگری به نام سانتریفیوژ با گرادیان چگالی، یک لوله آزمایش با مایعاتی با چگالی متفاوت پر می شود و یک نمونه مایع حاوی اسپرم در بالا قرار دارد. هنگامی که آن لوله آزمایش در یک سانتریفیوژ چرخانده می شود، سالم ترین اسپرم از طریق مایعات متراکم تر به پایین لوله راه می یابد، در حالی که اسپرم ضعیف تر در لایه های بالایی به دام می افتد.

به گفته دانشمندان دانشگاه صنعتی سیدنی استرالیا، متأسفانه هر دو روش می توانند به دلیل معرفی گونه های فعال اکسیژن باعث تکه تکه شدن دی ان ای و مرگ سلولی شوند. اینجاست که دستگاه پلیمری جدید دیسکی شکل که با چاپ سه بعدی ساخته شده، وارد عمل می شود.

این دستگاه که بر اساس دستگاه تناسلی زنانه طراحی شده، دارای یک مخزن در امتداد خارجی است که توسط کانال های میکروسیال پیچیده به یک منبع مجموعه مرکزی متصل می شود. به گزارش سیناپرس، ایده این است که وقتی یک نمونه مایع حاوی اسپرم در مخزن قرار می ‌گیرد، تنها قوی ‌ترین و فعال‌ ترین اسپرم‌ها از طریق کانال ‌ها و به داخل منبع راه می ‌یابند و طبق آزمایش ها، این دستگاه با موفقیت عمل کرده است.

به گزارش سیناپرس، پروفسور مجید ورکیانی (Majid Warkiani) دانشمند ارشد این مطالعه گفت: ما آزمایش‌ های گسترده‌ ای را برای روش ‌های لقاح آزمایشگاهی مرسوم انجام دادیم. روش جدید ۸۵ درصد بهبودی در یکپارچگی دی ان ای و کاهش متوسط ۹۰ درصدی در مرگ سلول‌های اسپرم را نشان می ‌دهد. او افزود در این روش، اسپرم انتخاب شده با روش ما پس از انجماد بهبودی بهتری نسبت به روش های سنتی نشان داد.

شرح کامل این تحقیق در مقاله ای اخیراً در مجله تخصصی Nature: Microsystems Nanoengineering منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه