نباید با برخوردهای سلیقه‌ای در موضوع حجاب آب به آسیاب دشمن ریخت

محسن پیرهادی ، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی پیرامون مسئله حجاب، خاطرنشان کرد که حجاب یک واجب شرعی و الزام قانونی و باور فرهنگی در جامعه ایرانی است اما باید به این نکته توجه داشت که مسیر تحقق و رعایت قانون در کشور که به دلایل مختلف محل تنازع اجتماعی قرار گرفته است نباید خود به یک بحران پیشرونده تبدیل شود.

متن کامل این گفت‌وگو را در زیر بخوانید.

چرا دشمنان و رسانه‌های بیگانه تلاش می کنند موضوع حجاب را امنیتی و سیاسی کنند؟

دشمنان و معاندان نظام جمهوری اسلامی طی ۴ دهه گذشته هر چه در توان داشتند علیه کشورمان بکار گرفته‌اند و نگرانی هم بابت صدمه زدن به مردم نداشته‌اند، مقصود آن‌ها خدشه دار کردن استقلال کشور است که بعد از انقلاب اسلامی به بار نشسته، در این مسیر دشمنان از شیوه‌ها و شگردهای سیاه و کوری همچون ترور، تحریم، ایجاد انشقاق میان مردم و حاکمیت برای ضربه زدن به ایران استفاده کرده‌اند که البته با درایت و راهنمایی‌های مقام معظم رهبری و هوشیاری مردم هر بار با شکست مواجه شده‌اند و نقشه‌های‌شان نقش بر آب شده است. دشمنان بعد از اعمال تحریم‌ها و جنگ اقتصادی که علیه ایران به راه انداختند و می‌خواهند از نارضایتی اقتصادی جامعه و رنج معیشتی مردم به سود برنامه‌های خود استفاده کنند، در همین راستا هم برنامه ایجاد شکاف و دوستگی میان مردم را کلید زده‌اند.

در سال‌های اخیر و در پی اعمال تحریم‌ها انصافا شرایط معیشتی برای طبقه متوسط و ضعیف اقتصادی کشور دشوار شد و بار زیادی را به مردم تحمیل کرد. در پی آسیب اقتصادی که به مردم وارد شد، اگرچه مسئولان تمام همت و تلاش‌شان را برای بی اثر کردن تحریم‌ها بکار گرفتند اما فشار اقتصادی و معیشتی که به مردم وارد شد قابل کتمان نیست، روندی که روی میزان امید اجتماعی و رضایت اجتماعی بی‌تاثیر نبوده است. در این فضا دشمن گام دوم برنامه‌اش در استراتژی تحریم‌ها علیه ایران را بر مطالبات فرهنگی و اجتماعی مردم سوار کرده و همواره در ۵ سال اخیر مترصد این بوده است که از اعتراضات مدنی و به حق مردم به سود برنامه‌های شومش برای ضربه زدن به ایران استفاده کند.

از آنجا که دشمنان سعی در القای نارضایتی در جامعه دارند ناچار هستند که موضوعات فرهنگی- اجتماعی را هم سیاسی و امنیتی کنند تا بتوانند روزنه‌ای برای رسیدن به مقاصد شومشان علیه ایران فراهم کنند

‎در اعتراضات شهریور ماه گذشته هم موج سواری معاندان بر مطالبات اجتماعی- فرهنگی بخشی از جامعه کاملا عیان است. القای تقابل میان مردم و حاکمیت، بر ساخت‌سازی دودستگی میان مردم، القای رودررو قرار گرفتن مردم علیه مردم محور فعالیت معاندان در ماه‌های اخیر است. چون دشمنان سعی در القای نارضایتی در جامعه دارند ناچارند موضوعات فرهنگی- اجتماعی را هم سیاسی و امنیتی کنند تا بتوانند روزنه‌ای برای رسیدن به مقاصد شومشان علیه ایران پیدا کنند.

امنیتی‌شدن و ایجاد هزینه در مساله حجاب چه آفاتی دارد و چه آورده‌ای برای دشمن دارد؟

ورای توصیه‌ها، تاکیدات و سفارشات مذهبی و شرعی در بحث حجاب و قید و شرط ها و قواعد و قوانین آن، نباید از یاد ببریم که حجاب موضوعی فرهنگی در جامعه ایرانی است که ریشه در باورهای دینی، اعتقادات و رسوم ایرانیان دارد، ورای الزام دینی ایرانیان، حجاب و عفاف دو ارزش بزرگ در باور فرهنگ جامعه ایرانی است، برغم این اصل غیر قابل کتمان، مانورهای مکرر دشمنان و معاندان نظام برای ناراضی تراشی در جامعه ایرانی از موضوع حجاب نشان از این دارد که نیت شوم آنها جز در تضعیف اعتماد عمومی و ایجاد شکاف در جامعه و تلقین چند دستگی میان مردم میسر نمی‌شود به همین دلیل هم هست که سعی دارند مباحث مربوط به حجاب را امنیتی و سیاسی کنند.

حجاب یک واجب شرعی و الزام قانونی و باور فرهنگی در جامعه‌ی ایران است. توجه به ضرورت‌ها و قواعد فرهنگی و شرعی آن، اساس ترویج و پایداری حجاب است و امنیتی و سیاسی شدن بحث حجاب آن هم در فضایی که مطلوب دشمنان و عناصر و عوامل نفاق آفرین‌شان است تنها منجر به تضعیف ریشه‌های اعتقادی، فرهنگی و شرعی حجاب می‌شود.

چطور می‌توان به دور از تنش‌ها و دودستگی‌ها مساله حجاب را تببین کرد؟

در حوزه سیاستگذاری‌ های فرهنگی و اجتماعی در حوزه حجاب عقب‌ ماندگی جدی را شاهد هستیم اما برای جبران این عقب‌ ماندگی‌ها نمی‌شود در مصاف با تحرکات دشمنان یک شبه راه صدساله را رفتدر بحث حجاب و استمرار تقید شرعی و فرهنگی جامعه به آن باید کار را به کاردان و متخصصان فرهنگی و مذهبی سپرد. در این حوزه باید برنامه ها و سیاستگذاری‌های دقیق و درستی با توجه به تغییرات فرهنگی و اجتماعی بخشی از جامعه ایرانی (هر چند کوچک و محدود)صورت گیرد. در چهار دهه گذشته مسائل فرهنگی و اجتماعی ما آنطور که باید و شاید در سیاستگذاری ها دیده نشده‌اند یا بصورت جدی بدان ورود نشده است. ما در حوزه سیاستگذاری فرهنگی و اجتماعی عقب ماندگی جدی را شاهد هستیم بنابراین برای جبران این عقب ماندگی ها نمی شود، در مصاف با تحرکات دشمنان یک شبه راه صد ساله را رفت. امنیت و انسجام ملی نباید قربانی سهل انگاری‌ها و تاخیرها در سیاست‌گذاری ها یا بکارگیری سیاست‌های غلط شود.

چاره‌یابی این‌که در شرایط فعلی بخشی از جامعه به بحث حجاب حساس شده و بخشی دیگر هرچند محدود و کوچک درصدد نافرمانی مدنی از این اصل فرهنگی و قانونی است را نمی‌شود به آزمون و خطا گذاشت و بدون چشم‌انداز و قاعده و قانون به مصاف آن رفت. نمی‌شود با برخوردهای سلیقه‌ای و بدون آگاهی و علم به عواقب برخی واکنش‌ها آب به آسیاب دشمنان بریزند.

در بحث مدیریت ضرورت گسترش و فراگیری حجاب در کشور و رعایت قانون و حرمت شرع در جامعه باید بسیار دقیق و هوشیار بود و با درایت و سعه صدر گام برداشت. مسیر تحقق و رعایت قانون در کشور که به دلایل مختلف محل تنازع اجتماعی قرار گرفته نباید خود به یک بحران پیشرونده تبدیل شود. باید در این مسیر آگاه و هوشمند بود و با کارهای ایجابی جامعه را به پذیرش عرف و قانون مشتاق کرد.

چرا برخی افراد در داخل کشور ناخواسته به عنوان مکمل جریان خارج نشین در حوزه حجاب به سمت ایجاد تنش می‌روند؟

در این مسیر نمی شود نیت خوانی کرد اما این موضع دو حالت دارد؛ حالت اول این است که این افراد و طیف های سیاسی یا نمی‌دانند حاصل آتش افروزی‌شان چه آسیبی به ایران و مردم ایران می زند که از ندانستن و ناآگاهی رنج می برند و باید در گفت‌گو آن‌ها را آگاه کرد یا این‌که می‌دانند و آگاهانه به اسم مطالبه مردم و احقاق حقوق مردم ناراضی در زمین دشمن بازی می کنند و به دنبال خودنمایی در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور هستند تا ناکامی های سیاسی خود و جمع شان را جبران کنند.