آینده انرژی خورشیدی تحت حمایت بیل گیتس رقم میخورد
یک فناوری تحت حمایت بیل گیتس میتواند آیندهی انرژی خورشیدی را رقم بزند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آیای، یک شرکت تحت حمایت بیل گیتس قصد دارد صفحات پروسکایت را تجاریسازی کند و هدف از این کار در دسترس قرار دادن گستردهی انرژی خورشیدی است. شرکت کیوبیک پیوی(CubicPV) در ماساچوست و تگزاس، توسط شرکت «Breakthrough Energy Ventures» گیتس پشتیبانی میشود.
این شرکت در حال حاضر در حال مهندسی صفحات خورشیدی جدید متشکل از یک لایه پایینی سیلیکونی و یک لایه بالایی پروسکایت است که بازدهی ۳۰ درصدی را به همراه دارد.
فرانک ون میرلو(Frank van Mierlo) مدیرعامل شرکت کیوبیک پیوی میگوید که ساختار شیمیایی پروسکایت و روش ساخت کمهزینهی آن به عنوان لایه سیلیکونی به معنای اقتصادی بودن محصولات این شرکت است.
توجه مردم نیز جلب میشود. ماه گذشته، وزارت انرژی فاش کرد که شرکت کیوبیک پیوی شرکت کنندهی اصلی این صنعت در مرکز تحقیقاتی جدید موسسه فناوری ماساچوست خواهد بود.
این سازمانها با یکدیگر از اتوماسیون و هوش مصنوعی برای بهبود قابل توجه تولید و توسعهی صفحات دو لایه(tandem) استفاده میکنند.
ون میرلو میگوید: صفحات دو لایه نیروی بیشتری از خورشید استخراج میکنند و هر تاسیسات خورشیدی را قدرتمندتر کرده و توانایی جهان برای مهار بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی را بهبود میبخشند.
این شرکت در حال جستجو برای یافتن مکانی برای ساخت کارخانه ویفر سیلیکونی ۱۰ گیگاواتی در ایالات متحده است.
چالشهای پیش رو
پروسکایتها هنوز از نظر هزینه و دوام با موانع زیادی روبرو هستند.
پروسکایت هالید سرب در این رقابت بهترین عملکرد را دارند، اما محققان همچنان در تلاش هستند تا ترکیبات دیگری را برای جلوگیری از سمیت سرب فرموله کنند.
مارتین گرین(Martin Green)، رئیس مرکز استرالیایی فتوولتائیک پیشرفته، میگوید که سلولهای خورشیدی دو لایهی مبتنی بر سیلیکون احتمالا پیشرفت بزرگ بعدی در حوزهی فناوریهای خورشیدی خواهند بود، اگر چه در حال حاضر به اندازه کافی خارج از محیط آزمایشگاه خوب کار نمیکنند.
گرین ادامه داد: سوال اساسی این است که آیا سلولهای خورشیدی دو لایهی پروسکایت/سیلیکون به پایداری لازم برای مصارف تجاری دست خواهند یافت؟
اگرچه از زمان ارائه اولین سلولهای پروسکایت پیشرفتهایی حاصل شده است، اما تنها دادههای میدانی منتشر شده از چنین سلولهای چند لایهای نشان میدهد که این سلولها تنها چند ماه در فضای باز دوام میآورند، حتی اگر به دقت محصور شوند.
آیا کیوبیک پیوی میتواند این چالش را دور بزند؟ پاسخ این سوال را تنها گذر زمان مشخص میکند.