سهیل دانش اشراقی، طراح صحنه در توضیح چگونگی طراحی صحنه سریال رهایم کن بیان کرد: اساسا این طراحی به دلیل تاریخ خاص و روز‌هایی که اتفاقاتش در آن می‌افتد و لوکیشن‌هایی که در تهران بود، طراحی و اجرا شد.

طراح صحنه فیلم سینمایی بی مادر (مرتضی فاطمی ۱۴۰۰) ادامه داد: اول می‌خواستیم پروژه را به شهرستان ببریم و در آنجا اجرا کنیم، اما طراحی‌ای که مدنظر من بود و روستایی که در ذهن داشتم وجود نداشت به همین دلیل تصمیم گرفتیم که برای این کار دکور طراحی کنیم و کار را در آن دکور اجرا کنیم.

وی افزود: برای این منظور نیاز به یک ده کامل داشتیم با مسیری برای رفت و آمد و گذر و از همه مهمتر عمارتی بود که این آدم‌ها و خانواده «نایب سرخی» در آن زندگی می‌کردند؛ و میدانگاهی که کافه داشت و تمام این مکان‌ها در فیلمنامه بود و اتفاقات زیادی در این چند فضا رخ می‌داد. به همین دلیل گفتیم که باید این فضا دکور شود.

طراح صحنه فیلم سینمایی خائن کشی (مسعود کیمیایی ۱۳۹۹) اظهار داشت: جایی شبیه به این هم پیدا نکردیم که بگویم لوکیشن اصلی باشد و دکور را در کنار آن اضافه کنیم و مجبور شدیم که تمام این دکور را از صفر و از خاک بسازیم و در دوماه ساختیم.

دانش اشراقی در پاسخ به این پرسش که برای ساخت این دکور چه در ذهن داشت، عنوان کرد: تاریخ روایت قصه برای سال ۱۳۵۲ است و از آن سال تا به امروز یکسری چیز‌ها در روستا‌ها و جا‌های مختلف دستخورده شده است. در نتیجه نمی‌توان یک مکان کاملا ایده آل برای این داستان پیدا کرد؛ ضمن این که شاید به روستایی بروید و مسیری پیدا کنید، اما آن عمارت در کنارش نیست؛ بر این‌ها بیفزایید این را که رفت و آمد به شهرستان برای بازیگران سخت است آن هم در فشردگی و زمان کمی که می‌خواهید یک پروژه را به انجام و سرانجام برسانید.

طراح صحنه فیلم سینمایی مسخره باز (همایون غنی‌زاده ۱۳۹۷) بیان کرد: در نتیجه لازم بود که مانند تمام دنیا که در عرصه فیلمسازی فضا‌هایی را طراحی و اجرا می‌کنند و اصطلاحا به آن کمپ می‌گوییم، چنین کمپی را بسازیم که ساختیم.

وی افزود: طراحی این فضا حدود سه ماه طول کشید و دوماه تمام برای ساخت آن در جاجرود وقت صرف شد.

دانش اشراقی تصریح کرد: نیاز فیلمنامه و قصه تعریف می‌کند که چه فضایی برای طراحی، ساخته و اجرا شود؛ مثلا سریال خاتون و زمان روایت آن این گونه بود که نیاز داشت برایش فضایی ساخته و اجرا شود و صحنه و لباس و باقی عناصر برایش تولید شد، اما برای سریالی که با فضای روز و زمان حال روایت می‌شود، نیاز چندانی به صرف هزینه سنگین برای ساخت دکور خاص ندارد.

طراح صحنه فیلم سینمایی روز صفر (سعید ملکان ۱۳۹۸) در پاسخ به این پرسش که آیا شخصیت تهیه کننده و دست و دلبازی بودن وی ارتباطی با کیفیت طراحی صحنه آن دارد، گفت: به همه ربط دارد. تهیه کننده‌ای که نخواهد هزینه کند دنبال تهیه چنین اثری نمی‌رود و یک کار ساده و آپارتمانی می‌سازد. تهیه کننده‌ای که دنبال کار سخت می‌رود پی همه چیز را به تنش مالیده، می‌داند چه می‌خواهد و از همان ابتدا کار سخت را انتخاب کرده است.

وی ادامه داد: همه ما می‌دانیم که پروژه تاریخی همیشه هزینه دارد. لباس، صحنه، فیلمبرداری، تدارکات و پیداکردن لوکیشن‌های عجیب و غریبی که به آن زمان بخورد همه از ملزومات پروژه‌های تاریخی است.

برنده سیمرغ بلورین طراحی صحنه در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم روزی روزگاری آبادان (حمیدرضا آذرنگ ۱۳۹۹) در توضیح این مطلب که جایگاه طراحی صحنه در موفقیت یک فیلم کجاست، خاطرنشان کرد: به هر حال امروز مردم همه تولیدات جهانی را می‌بینند و چشم آدم نیاز به دیدن زیبایی دارد. مردم امروز فرق تولید خوب و بد را به راحتی متوجه می‌شوند. ولی نکته اینجاست که زیبایی در طراحی صحنه، لباس و فیلمبرداری خوب مانند یک تزیین زیباست و آنچه که مهم است و اصلی، یک قصه خوب است.

وی ادامه داد: چیز‌های دیگر صرفا کمک کننده اند و قصه خوب است که در نهایت مخاطب را نگه می‌دارد. چیز‌های دیگر صرفا کمک می‌کنند که قصه و کارگردانی به واسطه آنان دیده شود.

طراح صحنه فیلم سینمایی روشن (روح الله حجازی ۱۳۹۹) در پاسخ به این پرسش که آیا قصه رهایم کن را جذاب می‌داند، گفت: بله قصه خوبی در جایگاه خودش دارد؛ البته بخش‌هایی از پسندیدن قصه بحث سلیقه است. این سریال رابطه دو برادر و روایت دو تفاوت است؛ روایت دوبرادری که عاشق یک دختر می‌شوند و مسائلی در زندگی‌ای که تلاش می‌کنند آن را پیش ببرند پیش می‌آید. باید بپذیریم که ژانر این سریال عاشقانه است و به همین دلیل پارامتر‌های عاشقانه را در خود دارد.