سروش رفیعی: کی‌روش گفت خودم کارهایت را می‌کنم؛ برو استقلال!

به گزارش خبرنگار مهر، سروش رفیعی از جمله بازیکنانی بود که در زمان سرمربیگری کارلوس کی روش در تیم ملی ایران در مقطعی به این تیم دعوت شد؛ درست زمانی که او در تیم تراکتور سرباز بود و سرمربی سابق تیم ملی هم تلاش زیادی برای حل مشکل رفیعی انجام داد.

با این حال بعد از یک دوره زمانی، رفیعی دیگر مدنظر کی روش قرار نگرفت؛ حتی وقتی که با پیراهن پرسپولیس روزهای خوبی را در لیگ ایران پشت سر گذاشت.

این هافبک پرسپولیسی سرانجام پرده از یک راز بزرگ درباره عدم دعوت شدنش به تیم ملی و مصاحبه انتقادی اش علیه کی روش برداشت و در گفتگو با فوتبال ۳۶۰ ماجرا را به این شکل توضیح داد:

«اگر من یک کارنامه حضور در جام ملت‌های آسیا را دارم به خاطر کی روش است. اگر هر سرمربی دیگر بود به خصوص مربی ایرانی آنقدر که کی روش پای من ایستاد، نمی‌ایستاد. مدیونش هستم.

به خاطر این دِینی که به او داشتم، زمانی که داشت خدمت سربازی ام تمام می‌شد به کی روش گفتم هر کاری که تو بگویی انجام می‌دهم. به او گفتم کمکم کن تصمیم خوبی بگیرم. کی روش هم کمک کرد و با چند نفر ارتباط گرفتم تا بیرون از کشور بازی کنم ولی یک هفته قبل از اینکه سربازی ام تمام بشود، در اردوی دبی دعوای برانکو و کی روش شروع شد.

بعد از اردو، وقتی از کی روش سئوال کردم، راحت و مستقیم به من گفت برو استقلال! من فقط به کی روش گفتم "اگر می‌شود به استقلال نروم؛ یا تراکتور یا پرسپولیس و چند تیم دیگر هستند. اگر می‌شود بین استقلال و پرسپولیس، به استقلال نروم". کی روش راحت به من گفت "این حرف‌های هواداری را ول کن و برو استقلال. خودم هماهنگی را انجام می‌دهم و همه کارهایت را می‌کنی".

فکر نمی‌کردم همه چیز اینقدر عوض بشود. پرسپولیس ۶ - ۷ بازیکن در تیم ملی داشت. اینکه می گویم بعضی وقت‌ها بدشانسی است، همین است که در همان زمان که خدمتم تمام می‌شد این اتفاق افتاد. من پرسپولیس را انتخاب کردم ولی از آن روز به تیم ملی دعوت نشدم. با اینکه شرایطم در پرسپولیس بهتر از تراکتور بود.

حرفی هم که زدم (علیه کی روش) حرف دلم بود. گفتم کی روش با من عالی بوده است ولی این کی روشی که می‌شناسم کی روشی نیست که از بیرانوند، پورعلی گنجی و امیری را از نفت به تیم ملی آورد. کی روشی نیست که رامین رضاییان را از راه آهن و سروش رفیعی را از فولاد آورد. مشخص بود که مسائل غیر فوتبالی است. برای همین ناراحت بودم.»