f:I[55593,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/f5f233eabd632cbf.js"],"default"] 10:I[22163,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/f5f233eabd632cbf.js"],"default"] 11:I[59870,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/f5f233eabd632cbf.js"],"default"] 13:I[74085,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/f5f233eabd632cbf.js"],"default"] 12:T84f,

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از گیزمودو، طبق بیانیه آکادمی فناوری ابزارهای پرتاب چین، نخستین تست این سیستم چتر نجات در ماموریت اخیر موشک لانگ مارچ3B آزمایش شد. موشک مذکور از مقر فضایی شیچانگ در ایالت سیچوان، ماهواره ناوبری BeiDou را به مدار زمین پرتاب شد.

در این خبر که حدود یک ماه پس از انجام تست منتشر می شود، مشخص نشده بوستر موشک در کجا فرود آمده است اما خبرگزاری شینهوا اعلام کرده بوستر موشک با کمک چتر نجات در نقطه ای از پیش تعیین شده فرودآمده است.

با توجه به گزارش های پیشین سیستم چتر نجات چین برای دقیق تر کردن منطقه فرود برای بوسترهای موشک لانگ مارچ چین و کاهش محوطه آن از ۹۰ به ۳۰ کیلومتر طراحی شده است.

در این روش از یک چتر نجات و سیستم کنترل پرواز نصب شده روی دیواره بوستر موشک های لانگ مارچ 3B، 3C و 2F استفاده می شود.

به گفته جاناتان مک داول یک ستاره شناس مرکز آستروفیزیک هاروارد-اسمیت سونیان، بوسترهای موشک در حقیقت به فضا نمی روند و فقط به ارتفاع ۵۰ کیلومتری زمین می رسند.

چین با انتقال آرام موشک به زمین شانس بیشتری برای استفاده از آنها در ماموریت های بعدی دارد.

البته این کشور قبلا سابقه فرود غیرقابل کنترل بوستر را داشته است. به خصوص بوستر موشک لانگ مارچ 5B که حجم آن ۲۱.۶ متریک تن است.

14:T84f,

به گفته جاناتان مک داول یک ستاره شناس مرکز آس