آنچه باید درباره میگرن بعد از 60 سالگی بدانید

میگرن هر سال حدود ۱ نفر از هر ۱۰ فرد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این دومین اختلال شایع سردرد (بعد از سردرد تنشی) در افراد مسن است. ویژگی‌های میگرن در افراد مسن می‌تواند با افراد جوان‌تر متفاوت باشد. احتمالا ترکیبی از عوامل در محرک‌ها، فراوانی و علائم میگرن نقش دارند و این عوامل می‌توانند در طول زمان تغییر کنند.

محرک‌ها

وقتی صحبت از محرک‌ها می‌شود، استرس و هورمون‌ها دو تا از بزرگترین محرک‌های میگرن در افراد ۴۰ ساله و کمتر هستند. اما برای افراد پنجاه و شصت ساله، درد و سیگار بیشتر باعث حمله می‌شود.

علائم

علاوه بر اینکه علائم میگرن شدت کمتری دارند، می‌توانند در سنین بالاتر نیز متفاوت باشند. به عنوان مثال، حملات میگرن ممکن است بدون حساسیت به نور یا صدا رخ دهند و ممکن است علائم اتونوم جمجمه کمتری مانند احتقان بینی، پری گوش، افتادگی و اشک چشم وجود داشته باشد.

تجربه هاله بینایی بدون سردرد در افراد مسن غیرمعمول نیست و اغلب پس از ۵۰ سالگی شروع می‌شود. بعد از یائسگی، میگرن اغلب بهبود می‌یابد، به ویژه در زنانی که میگرن قاعدگی دارند. اما هنوز تعداد قابل‌توجهی از زنان وجود دارند که حملات آن‌ها ادامه دارد.

به دلایلی، افراد مسن مبتلا به میگرن باید برنامه پیشگیری و درمان میگرن خود را با پزشک مرور کنند. یک دلیل این است که با افزایش سن، تاثیر برخی دارو‌ها بر بدن ممکن است تغییر کند.

هم‌چنین ممکن است یک فرد موارد منع مصرف داشته باشد - یا دلایلی برای عدم مصرف برخی دارو‌ها در طول زمان. به‌ویژه استفاده از دارو‌هایی که می‌توانند رگ‌های خونی را باریک کنند، ممکن است نیاز به ارزیابی مجدد در افراد مسن داشته باشند، حتی اگر در گذشته با موفقیت برای مدیریت میگرن استفاده شده باشد.

تداخلات دارویی یکی دیگر از نگرانی‌های افراد مسن است که ممکن است علاوه بر میگرن، سایر بیماری‌های مزمن نیز داشته باشند.

چندین روش در درمان میگرن استفاده می‌شود که می‌تواند گزینه‌های خوبی برای افراد مسن باشد.

• تزریق بوتاکس: هنگامی که برای درمان میگرن مزمن تزریق می‌شود، بوتاکس به عضلات پیشانی و گردن در حدود ۳۰ نقطه معمولا هر ۱۲ هفته تزریق می‌شود.

• بلوک‌های عصبی که برای درد حاد میگرنی استفاده می‌شود: مقادیر کمی از یک داروی بی‌حس‌کننده به جمجمه، روی چشم‌ها یا در شقیقه تزریق می‌شود تا سیگنال‌های درد از اعصاب را مسدود کند.

• بلوک گانگلیون اسفنوپالاتین (SPG): گروهی از سلول‌های عصبی است که به عصب سه قلو، عصب اصلی درگیر در درد میگرن، مرتبط است. SPG را با یک بی‌حس‌کننده بی‌حس می‌کند.

یکی دیگر از گزینه‌های درمانی که برای افراد مسن‌تر بی‌خطر است، نورومدولاسیون است که در آن پالس‌های الکتریکی یا مغناطیسی به اعصاب یا نواحی خاصی از مغز ارسال می‌شوند تا از حملات میگرنی جلوگیری کنند یا شدت علائم را در طول حملات کاهش دهند.