به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، فردریک فورست، بازیگر انعطاف‌پذیری که بیشتر به خاطر بازی در نقش سرآشپز هیکس در فیلم «اینک آخرالزمان» و کسب نامزدی اسکار برای نقش «هوستون دایر»، گروهبان ارتشی که قلب بت میدلر را در فیلم «رز» تسخیر کرده بود، به یاد آورده می‌شد، از دنیا رفت. او ۸۶ ساله بود.

بری پریموس، دوست این بازیگر گفت فورست روز جمعه پس از یک بیماری طولانی در خانه‌اش در سانتا مونیکا درگذشت.

بت میدلر بازیگر هم در توییتر فورست را بازیگری برجسته و انسانی درخشان خواند و گفت: خوش شانس بودم که او را در زندگی خود داشتم. روحش در آرامش باد.

اگر چه وی به ندرت نقش اصلی فیلمی را بازی کرد اما از سابقه حرفه‌ای طولانی برخوردار بود که فیلم‌هایی مانند «مکالمه» فرانسیس فورد کاپولا (۱۹۷۴) و «تاکر: مرد و رویای او» (۱۹۸۸)، «میسوری می‌شکند» (۱۹۷۶)، «دوباره زندگی می‌کند» (۱۹۷۸) «دختر دره» (۱۹۸۳)، «پسر سنگی» (۱۹۸۴)، «دو جِیک» (۱۹۹۰)، «تعقیب کنندگان» (۱۹۹۴)، «لاسی» (۱۹۹۴)، «نقطه خالی» (۱۹۹۸) و «کیفیت نور» (۲۰۰۳) از جمله آنها بودند.

آخرین حضور او روی پرده سال ۲۰۰۶ در بازسازی فیلم «همه مردان پادشاه» در کنار شان پن و جود لاو بود.

فورست همچنین مجموعه‌ای ماندگار از آثار تلویزیونی را بر جای گذاشت که بازی در نقش اصلی فیلم شبکه CBS «لری» در سال ۱۹۷۴ برمبنای یک ماجرای واقعی در نقش مردی با هوش متوسط که تصور می‌کرد ناتوانی ذهنی دارد، از جمله آنهاست.

او تحسین منتقدان را برای به تصویر کشیدن پترونیوس در مینی سریال ایتالیایی «کجا می‌روی؟» ساخته فرانکو روسی در سال ۱۹۸۵، اردک آبی یاغی در مینی سریال «کبوتر تنها» در سال ۱۹۸۹ و لومکس کارآگاه خصوصی در مینی سریال «بچه‌ها» برای بی‌بی‌سی در سال ۱۹۹۰ برانگیخت و سال ۱۹۸۷ نقش کاپیتان ریچارد جنکینز را در ۵ قسمت اول «۲۱ جامپ استریت» بازی کرد.

در نقدی که سال ۱۹۷۹ نیویورک تایمز در تحسین وی نوشت آمده بود: آنها به او گفتند اولین حضورش در سینما به عنوان یک پسر ۱۸ ساله سرخپوست در «وقتی افسانه‌ها می‌میرند» در سال ۱۹۷۳ او را تبدیل به یک ستاره می‌کند. آنها او را به عنوان یار مرموز و فریبنده سیندی ویلیامز در «مکالمه» تحسین کردند. آنها به او اطمینان دادند که در نقش لری، یک پسر عادی که به عنوان فردی عقب مانده در بیمارستان روانی نگهداری می‌شود، نامزد امی خواهد شد. او این ماه ۴۳ ساله خواهد شد و دیگر به چنین وعده‌هایی اعتماد ندارد.

فورست در همین گزارش گفته بود: انتظار زیادی ندارم. خیلی وقت است که نمی‌توانم توقع داشته باشم … دنیایی بی‌ثبات است و دلیلی برای چیزی وجود ندارد ... یک سال بعد از لری منتظر ماندم تا کار خوبی انجام دهم، اما هیچ فیلمنامه‌ای به دستم نرسید. حتی به من گفتند با یک شرکت روابط عمومی قرارداد ببندم تا برای گرفتن جایزه امی تلاش کنم ... اما خرید تبلیغات بر خلاف روحیه من است، نمی‌خواهم جایزه بخرم می‌خواهم آن را دریافت کنم.

به نظر می رسید داشته‌های فورست سال ۱۹۷۹ با اکران فیلم‌های «اینک آخرالزمان» و «رز» تغییر کند، نمی‌شد نقش‌هایی متفاوت‌تر از این ایفا کرد.

فورست در «اینک آخرالزمان» که انگشت اتهام کاپولا به جنگ ویتنام بود در نقش آشپز بومی نیواورلئان بازی کرد که در راه تحصیل آشپزی در پاریس به خدمت سربازی فراخوانده شد؛ آخرین جایی که یک سرآشپز ممکن بود بخواهد آنجا باشد.

وی برای بازی‌اش در «رز» تحسین شد و نامزدی گلدن گلوب و اسکار را دریافت کرد و هر ۲ جایزه را به ملوین داگلاس برای «آن‌جا بودن» باخت، اما انجمن ملی منتقدان فیلم به او جایزه داد.

بزرگترین طرفدار فورست کاپولا بود که پس از «مکالمه» و «اینک آخرالزمان» او را در نقش قهرمان رمانتیک فیلم «یکی از دل» در سال ۱۹۸۱ جلوی دوربین برد.

این فیلم تلاشی بلندپروازانه برای بازآفرینی موزیکال‌های مجلل دوران گذشته هالیوود بود که در فضای لاس‌وگاس ساخته شد و رابطه یک زوج را در پنجمین سالگرد ازدواجشان به نمایش گذاشت، اما فیلم در نهایت به خاطر مشکلات با استودیو به یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های این فیلمساز بدل شد.