f:I[55593,["/_next/static/chunks/5cc364879d1ee231.js","/_next/static/chunks/6bcfce26ee2ab676.js"],"default"] 10:I[22163,["/_next/static/chunks/5cc364879d1ee231.js","/_next/static/chunks/6bcfce26ee2ab676.js"],"default"] 11:I[59870,["/_next/static/chunks/5cc364879d1ee231.js","/_next/static/chunks/6bcfce26ee2ab676.js"],"default"] 13:I[74085,["/_next/static/chunks/5cc364879d1ee231.js","/_next/static/chunks/6bcfce26ee2ab676.js"],"default"] 12:T770,

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، جی هارتزل رییس دانشگاه تگزاس در آستین می گوید: این محقق آمریکایی رهبر تحقیقات علمی پیشرو در تمام دوره فعالیتش بود.

گودیناف به مدت ۳۷ سال عضو هیات علمی این دانشگاه بود. او در سال ۲۰۱۹ میلادی و سن ۹۷ سالگی همراه استنلی ویتینگهام از انگلیس و آکیرا یوشینو از ژاپن برای تحقیقاتشان درباره لیتیوم باتری، برنده جایزه نوبل شیمی و رکورد دار مسن ترین دریافت کننده این جایزه شد.

وی و تیم دانشگاهی همراه او در سال های اخیر مشغول بررسی روش های جدید برای ذخیره انرژی از جمله باتری شیشه ای با الکترولیت مایع ولیتیوم یا الکترودهای فلزی سدیمی بود.

گودیناف همچنین نخستین توسعه دهنده کاتدهای لیتیوم آهن فسفات (LFP) به عنوان جایگزینی برای کاتدهای مبتنی بر نیکل و کبالت بود. کارشناسان می‌گویند LFP به سرعت در حال پیشی گرفتن از نیکل کبالت منگنز گران‌تر در باتری‌های خودروهای الکتریکی است، زیرا از موادی استفاده می‌کند که فراوان‌تر و پایدارتر هستند و هزینه بسیار کمتری دارند.

این برنده نوبل شیمی در سال ۱۹۲۲ میلادی در آلمان و از والدینی آمریکایی متولد شد.

14:T770,