به گزارش رکنا، خردادماه سال 1401 زن میانسالی به پلیس آگاهی رفت و از ناپدید شدن دخترش به نام مینا خبر داد.

وی گفت: دخترم 10 سال پیش با مردی به نام شاهرخ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. اما دخترم و دامادم چون مدام با هم اختلاف داشتند در سال 97 از هم جدا شدند. اما 6 ماه بعد دوباره آشتی کردند و زندگی شان را ادامه دادند. دامادم می گوید مینا دیروز از خانه بیرون رفته و برنگشته است. می ترسم بلایی سر دخترم آمده باشد.

تحقیقات برای افشای راز ناپدید شدن زن جوان آغاز شده بود که پلیس جسد وی را در حاشیه جاده قدیم کرج پیدا کرد.

با کشف جسد ماموران به تحقیق پرداختند و شاهرخ در مسیر بازجویی ها به قتل همسرش اعتراف کرد.

وی گفت: ما از همان روزهای اول زندگی مشترک باهم اختلاف داشتیم تا اینکه بعد از یکسال تصمیم گرفتیم از هم جدا شویم اما بزرگترها پادرمیانی کردند و گفتند اگر بچه دار شویم اوضاع بهتر می شود.

اما با به دنیا آمدن دخترمان اوضاع بدتر شد. به همین خاطر در سال 97 به توافقی از هم جدا شدیم ولی چندماه بعد به خاطر دخترمان بار دیگر با هم آشتی کردیم و زندگی مشترک را از سر گرفتیم. آخرین بار من و مینا سوار بر ماشین به سمت کرج می رفتیم که در بین راه بار دیگر با هم درگیر شدیم و من که کنترل اعصابم را از دست داده بودم او را با شالش خفه کردم.

وی به بازسازی صحنه جرم پرداخت و در شعبه سیزدهم دادگاه کیفری یک استان تهران از خود دفاع کرد.

در جلسه دادگاه معاون قوه قضاییه از طرف فرزند صغیر قربانی درخواست دیه را مطرح کرد اما مادر مینا برای دامادش حکم قصاص خواست.

وقتی شاهرخ در جایگاه متهم ایستاد ادعای عجیبی را مطرح کرد. وی گفت: من همسرم را نکشتم. من او را دوست داشتم و نمی دانم چه کسی او را به قتل رسانده است.

درپایان جلسه قضات وارد شور شدند تا رای صادر کنند.