تأمین اجتماعی ماهانه 51 هزار میلیارد تومان پرداختی دارد

به گزارش خبرگزاری مهر، حسن ضابطی مدیرکل امور مجلس و دولت سازمان تأمین اجتماعی به مناسبت هفتادمین سالگرد تأسیس سازمان تأمین اجتماعی یادداشتی را منتشر کرد.

سال ۱۴۰۲، هفتادمین سالگرد تأسیس سازمان تأمین اجتماعی است. آری! ۷۰ سال گذشت. ۷۰ سال پر از فراز و فرود.

امروز سازمان پر قدمت تأمین‌اجتماعی با کوله‌باری از تجربه‌ها شامل تصمیمات درست و غلط، تلخی‌ها و شیرینی‌های روزهای سخت و روزهای آسان، پول داشتن‌ها و بی‌پولی‌ها، به هر حال ۷۰ سال پرماجرا را گذراند و صرف‌نظر از اینکه ۷۰ سال چگونه گذشت، نام سازمان تأمین‌اجتماعی بر تارک آسمان خدمات بیمه‌ای و درمانی کشور می‌درخشد. از این رو ما معتقدیم ۷۰ سال افتخار را پشت سر گذاشته‌ایم.

جدای از تعارفات مرسوم هفته تأمین اجتماعی که در آن قرار داریم، در حال سپری کردن روزهای سخت ماجرا هستیم و این تازه آغاز راه است.

پیش از آنکه بخواهیم به چرایی روزهای سخت اشاره کنیم، نیم نگاهی به یکسری از اعداد می‌اندازیم.

امروز با پویشی بالغ بر نیمی از جمعیت کشور، به بزرگ‌ترین سازمان بیمه‌گر اجتماعی تبدیل شده‌ایم. به زبان ساده‌تر ۳۶ میلیون و ۷۰۰ هزار بیمه شده اصلی و تبعی در کل کشور به همراه ۸ میلیون بازنشسته و مستمری بگیر اصلی و تبعی عضو خانواده بزرگ تأمین اجتماعی هستند.

۷۹ مرکز بیمارستانی، ۵ مرکز جراحی محدود ملکی و ۳۱۸ مرکز درمانی سرپایی در سطح کشور با بکارگیری ۴۶۱۹۵ نفر نیروی انسانی متخصص پزشک و غیر پزشک در حال خدمات رسانی درمانی به بیمه شدگان کشور هستند و هم اکنون ۶۶ پروژه درمانی دیگر در مراحل احداث قرار دارند.

بالغ بر ۲۰ هزار پزشک و دندانپزشک و ۱۳ هزار داروخانه، ۱۵ هزار مرکز پاراکلینیک، ۳ هزار درمانگاه و ۱۰۰۳ بیمارستان در سراسر کشور با سازمان تأمین اجتماعی طرف قرارداد هستند.

حوزه سرمایه‌گذاری سازمان در ۹ حوزه صنعتی راهبردی و حاکمیتی مانند نفت و گاز، انرژی، پتروشیمی، صنعت دارویی، معدن و صنایع عمومی فعال است.

میزان نیروی انسانی فعال در کل سازمان به همراه مجموعه سرمایه گذاری چیزی حدود ۱۵۰ هزار نفر است.

اما چرا روزهای سخت

سازمان تأمین اجتماعی هم اکنون و پس از اجرای متناسب سازی حقوق بازنشستگان کشور بالغ بر ۳۷ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان هر ماه به بازنشستگان حقوق پرداخت می‌کند.

به این عدد، باید ۹ هزار میلیارد تومان را هم به عنوان هزینه درمان بیمه شدگان به صورت ماهانه اضافه کنیم.

در کنار این اعداد ماهانه ۲,۵۰۰ میلیارد تومان هزینه تعهدات کوتاه مدت شامل بیمه بیکاری، غرامت دستمزد، اروتز و پروتز را باید اضافه کرد به انضمام ماهانه ۲ هزار میلیارد تومان هزینه جاری شامل حقوق و دستمزد و تعمیرات و....

یک حساب سرانگشتی، ما را به عدد ۵۱ هزار میلیارد تومان در ماه می‌رساند.

به خاطر داشته باشیم در روزهای نه چندان دور ضریب پشتیبانی سازمان ۱۲ به یک بود یعنی ۱۲ نفر مشغول کار بودند و ماهانه حق بیمه پرداخت می‌کردند اما امروز این عدد حدود ۴ به یک است که البته به مدد سیاست اشتباه کاهش جمعیت در سنوات گذشته این ضریب در آینده نیز به روند کاهشی خود ادامه خواهد داد.

نمی‌خواهیم از کلمه بحران استفاده کنیم چرا که واقعاً وضعیت فعلی سازمان تأمین اجتماعی بحرانی نیست اما زمان انتشار این یادداشت آن هم در هفتادمین سالگرد تأسیس سازمان تأمین اجتماعی را می‌توان به زنگ خطری جدی مبنی بر چالش‌های اساسی سازمان در سال‌های آتی در نظر گرفت و پیش‌بینی کرد چنانچه قطار اخذ تصمیمات نادرست برای تأمین اجتماعی متوقف نشود، دیری نخواهد پائید که این صندوق هم به سرنوشت خیلی از صندوق‌های ورشکسته بازنشستگی دچار شود.

هر چند دولت سیزدهم تاکنون بالغ بر ۲۰۰ هزار میلیارد تومان از بدهی‌های انباشته شده دولت‌ها به سازمان تأمین اجتماعی را پرداخت کرده است اما باید به خاطر داشته باشیم چنانچه سیاست‌های ابلاغی تأمین اجتماعی از سوی مقام معظم رهبری سر لوحه دولت و مجلس قرار نگیرد و همواره در اخذ تصمیمات و قانونگذاری‌ها خانواده بزرگ تأمین اجتماعی در نظر گرفته نشود عرصه بر سازمان تأمین اجتماعی تنگ‌تر و تنگ‌تر خواهد شد.

اگر امروز مدیرعامل سخت کوش، جوان و انقلابی سازمان تأمین اجتماعی راه آسان دریافت وام از بانک با سودهای گزاف را انتخاب نمی‌کند و البته با سختی پرداختی‌ها را علی‌رغم کسری منابع انجام می‌دهد، به خاطر داشته باشیم در سنوات گذشته استقراض از بانک برای پرداخت حقوق و سایر تعهدات به یک عادت بی چون چرا تبدیل شده بود.

نکته همین جاست. میزان تاب‌آوری سازمان تأمین اجتماعی به پایان رسیده و چنانچه رویه‌های پیشین مدیریتی، قانونگذاری و لوایح گوناگون دولتی و بار کردن تعهدات جدید بر دوش نحیف سازمان تأمین اجتماعی با نادیده گرفتن منافع قریب به ۴۵ میلیون بیمه شده ادامه یابد، روزهای سخت امروز سازمان به روزهای بحرانی تبدیل خواهد شد.

بگذاریم سازمان تأمین اجتماعی سال‌های حیات خود را یکی پس از دیگری طی کند و چند صباحی دیگر شاید ۱۰۰ سال دیگر یک نفر دوباره تیتر بزند ۱۷۰ سال افتخار.