به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، سال گذشته محققان دانشگاه موناش در استرالیا ابزاری به نام « دیش برین» (Dish Brain) ابداع کردند که در حقیقت یک تراشه نیمه زیستی است که ۸۰۰ هزار سلول مغز انسان و موش در آزمایشگاه روی الکترودهای آن کشت شدند. این ابزار نشان داد تا حدودی هوشمند بوده و ظرف ۵ دقیقه بازی «پونگ» را یاد گرفت.

میکروالکترودها در قلب «دیش برین» می توانستند فعالیت ها در سلول های مغزی را بخوانند و آنها را طوری تحریک کنند که سیگنال های الکتریکی بفرستند. بنابراین محققان نسخه ای از بازی «پونگ» را ابداع کردند که طی آن سلول های مغز به یک محرک الکتریکی در حال حرکت ارسال شدند تا نشان دهند توپ در کدام بخش نمایشگر است و چه فاصله ای با راکت دارد. آنها اجازه دادند سلول های مغز مانند راکت عمل کنند و به چپ و راست بروند.

در مرحله بعد محققان با تکیه بر این واقعیت که خوشه های کوچک سلول های مغز تمایل دارند تا در محیط خود به طور غیر قابل پیش بینی کوچک شوند، یک سیستم پاداش محور ساده ابداع کردند. بنابراین اگر راکت به توپ می خورد، سلول ها یک محرک ساده و قابل پیش بینی دریافت می کردند. اما اگر توپ از راکت دور می شد، سلول ها ۴ ثانیه به طور غیرقابل پیش بینی تحریک می شدند.

این نخستین بار بود که سلول های مغز آزمایشگاهی به این شیوه استفاده شدند و نه تنها راهی برای حس کردن جهان داشتند، بلکه می توانستند براساس آن عمل کنند. نتایج آزمایش نیز خارق العاده بود.

این نتایج به حدی جالب بود که یک استارت آپ مستقر در ملبورن به نام «کورتیکال لبز» ۴۰۷ هزار دلار بودجه از برنامه کمک هزینه های تحقیقاتی کشف امنیت و اطلاعات ملی استرالیا دریافت کرد.

این تراشه های قابل برنامه ریزی، رایانش زیستی را با هوش مصنوعی ترکیب می کنند و احتمالا در آینده عملکرد آنها نسبت به سخت افزارهای سیلیکونی فعلی ارتقا می یابد.

قابلیت های پیشرفته یادگیری«دیش برین» می تواند به ایجاد نسل جدیدی از ماشین های یادگیری منجر شود، به خصوص اگر در وسایل نقلیه خودکار، پهپادها و ربات ها به کار برود. این فناوری می تواند نوع جدیدی از هوشمندی ماشینی را در اختیار ابزارها قرار دهد که به آنها امکان می دهد همیشه بیاموزند.