در ادامه مأموران برای بررسی این گزارش به محل درگیری که خانه‌ای در قرچک ورامین بود، اعزام شدند.

مرد همسایه با دیدن مأموران گفت: حدود یک ساعت قبل از خانه همسایه واحد کناری که زوج جوانی هستند، صدای دعوا و درگیری شنیدیم. زن همسایه با جیغ و فریاد التماس می‌کرد که شوهرش او را نزند اما مرد جوان فریاد می‌کشید و مدام می‌گفت «می‌کشمت». بعد از مدتی هم صدا ناگهان قطع شد.

هر چند این زوج از وقتی به این خانه آمده‌اند، بیشتر مواقع با هم دعوا داشتند اما امشب موضوع خیلی فرق داشت و می‌ترسم اتفاق ناگواری رخ داده باشد.

پس از آن مأموران زنگ خانه زوج جوان را زدند که ناگهان مردی ۴۰ ساله در حالی که صورت و لباس‌هایش خونی بود و چاقویی هم به دست داشت، در را باز کرد و با دیدن مأموران بدون هیچ مقدمه‌ای گفت: همسرم را کشتم!

بدین ترتیب مأموران بلافاصله وارد خانه شدند و جسد خونین زن ۳۶ ساله را که با ضربات متعدد چاقو به قتل رسیده بود، مشاهده کردند.

با ثبت گزارش اولیه این جنایت از سوی مأموران، جسد با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل و متهم نیز در محل جنایت بازداشت شد.

اعتراف به قتل در کلانتری
مرد جوان پس از دستگیری و بازجویی‌های اولیه ضمن اعتراف به قتل همسرش گفت: از سر شب حال خوبی نداشتم، به سختی توانستم بخوابم اما به یکباره احساس خفگی و سنگینی کردم و از خواب پریدم. همان موقع همسرم را که خواب بود، بیدار کردم و از او خواستم یک لیوان آب به من بدهد شاید حالم بهتر شود اما او توجهی نکرد و دوباره خوابید. از این کارش خیلی عصبانی شدم و چون حالم واقعاً بد بود و انتظار نداشتم او به من بی‌توجهی کند، به همین خاطر سرش داد زدم و اعتراض کردم. بعد آنقدر خشمگین شدم که به آشپزخانه رفتم و چاقویی برداشتم و دوباره به اتاق برگشتم. همسرم با دیدن من در آن شرایط ترسید و احساس خطر کرد. شروع به التماس و جیغ و فریاد کرد تا مانع کارم شود اما من توجه نکردم و او را زدم.

پس از اعترافات متهم پزشکی قانونی هم در گزارشی اعلام کرد که علت فوت مقتول برخورد جسم تیز و برنده با شریان‌های حیاتی و خونریزی شدید بوده است.
بنابراین با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.