از ورود«کلی هاستن» فرمانده ماموریت ناسا به «آنالوگ مریخ» یک ماه می‌گذرد. او نخستین ماموریت خود را همراه با سه خدمه دیگر در پایگاهی آغاز کرد که با شرایط سیاره مریخ ساخته شده است. این افراد یک سال در پایگاه ۱۵۸ متر مربعی «مارس دان آلفا» در مرکز فضایی جانسون هیوستون سر می‌کنند که محیط زیست سیاره سرخ را شبیه‌سازی کرده است.

به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، مصاحبه نشریه اسپیس با کلی هاستن به دلیل شرایط زیستی که در شبیه‌ساز آنالوگ مریخ حاکم است، به صورت تصویری یا تلفنی امکان‌پذیر نبود، بنابراین از طریق ایمیل انجام شده است.

در حالی‌که هاستن و همراهانش، شامل راس براکول، مهندس پرواز، ناتان جونز، مسئول پزشکی، و آنکا سلاریو، مسئول علمی، زندگی در مریخ را شبیه‌سازی می‌کنند، گروه دیگری از دانشمندان، توانایی این گروه را در انجام وظایف و نیز میزان استرس آن‌ها را بررسی می‌کنند.

اسپیس: به ۲۵ ژوئن برگردیم، به اولین روز زندگی شما در شبیه‌ساز مریخ. آیا می‌توانید ۲۴ ساعت اولیه خود را برای خوانندگان شرح دهید؟
کلی هاستن: ما از ورود به ایستگاه آنقدر خوشحال بودیم که به محض رسیدن و بسته شدن در، یکدیگر را در آغوش کشیدیم. لحظه بسیار خاصی بود. شب اول صرف باز شدن وسایل و چیدن اتاق‌خواب شد. بعد از همه این‌ها ورودمان را با یک [فنجان] شیرکاکائوی داغ جشن گرفتیم.

روز بعد، فعالیت آغاز شد. کارها را با یک برنامه تعاملی ردیابی تحت نظارت، شروع کردیم. این برنامه پیام‌ها و اسناد مربوطه را در برنامه حفظ، و همچنین به بخش نظارت ماموریت در زمین ارائه می‌کند. وقتی مشکلی پیش می‌آید یا تغییری رخ می‌دهد، از طریق گزارش ماموریت به بخش نظارت انتقال می‌دهیم. اما به دلیل تاخیر زمانی، یاد ‌گرفته‌ایم که از پیش آماده و مهیا باشیم. مثلا اگر در شروع کار متوجه شویم چیزی گم شده یا اشتباه است، بیش از ۳۰ دقیقه زمان لازم است تا آن را اطلاع دهیم و پاسخی برای آن بیابیم. بنابراین، اغلب خودمان برای پیدا کردن نقص و برطرف کردن آن دست‌به‌کار می‌شویم.

ما تمام تمرین‌ها در آنالوگ مریخ را مکتوب و مستند می‌کنیم؛ از مصرف مایعات و خوردنی گرفته تا تمرین‌های مشخص روزمره.

اسپیس: چقدر طول کشید تا هیجان اولیه برطرف شود و به روال جدید عادت کنید؟
هاستن: واقعا مطمئن نیستم که هیجان اولیه کاملا برطرف شده باشد. ما اغلب طی هفته کارهای تازه انجام می‌دهیم و چیزهای جدید یاد می‌گیریم. گروه واقعا خوب کار می‌کند و تا حدی سریع‌تر به برنامه کاری و روتین آن برگشتیم.

از هفته دوم هم در قبال برنامه و تکمیل اهداف ماموریت به صورت روزانه، حس بسیار خوبی داشتیم.

کلی هاستن و همراهانش، راس براکول، مهندس پرواز، ناتان جونز افسر پزشکی و آنکا سلاریو افسر علمی

اسپیس: در حال حاضر یک روز معمولی برای شما چه معنایی دارد؟ می‌توانید مختصری از روزهای زندگی گروه را در آنالوگ مریخ توضیح دهید؟
هاستن: یک روز زندگی در پایگاه، روز سختی به شمار می‌رود. ما کمی تنوع هم داریم. بعضی روزها به سطح مریخ می‌رویم که به این کار، «ای‌وی‌ای» (EVA) یا فعالیت خارج از محفظه بسته می‌گویند. در این حالت، در بیرون از مکان اقامت بر سطح مریخ راه می‌رویم و انجام کارهای متفاوتی را تجربه می‌کنیم. گاهی از واقعیت مجازی بهره‌مند می‌شویم که بسیار جذاب است.

ما روز خود را با اندازه‌گیری وزنمان، بلافاصله بعد از بیدار شدن، شروع می‌کنیم. چون دانشمندان این شبیه‌ساز، تا حد امکان داده‌ها را جمع‌آوری می‌کنند تا مطمئن شوند سالم می‌مانیم. پس از نظافت شخصی، صبحانه می‌خوریم و در مورد وظایف و نیازهای روز آینده بحث می‌کنیم و به پرسش‌های مهم روز قبل پاسخ می‌دهیم.

سپس به سراغ «ای‌وی‌ای» می‌رویم. البته برای این ‌کار از شب قبل گفت‌وگو می‌کنیم. برای قدم ‌زدن روی سطح مریخ، از لباس‌های فضایی شبیه‌سازی‌شده استفاده می‌کنیم.

هنگامی که به داخل برمی‌گردیم، زمانی برای تمیز کردن خودمان نداریم. زیرا اغلب به دلیل تعریق زیاد کار دشوار می‌شود و لباس‌های فضا‌نوردی هم بسیار سنگین‌اند. سپس شرح مختصری از کار ارائه می‌دهیم و از بهبودها و رویکردهای جایگزین برای دفعات بعدی حرف می‌زنیم.

بعد سراغ کارهای اضافی نظیر تعمیر یا نگهداری وسایل ضروری پایگاه می‌رویم، شام می‌خوریم و به کارهای شخصی و نوشتن کارهای خودمان می‌پردازیم. در مجموع ساعت ۱۰ شب زمان خاموشی و استراحت است تا به استقبال روز بعد برویم.

اسپیس: بزرگ‌ترین چالش شما تا امروز چه بوده است؟
هاتسن: بزرگ‌ترین چالش تاکنون، ارتباط با عزیزان و خانواده‌ها است. به دلیل تاخیر زمانی و محدودیت‌های موجود، ارتباط گاهی متوقف می‌شود و گاهی هم بسیار کندتر از حد انتظار است.

خوشبختانه این تنها چالش بزرگی است که تاکنون با آن مواجه شده‌ایم. چالش‌های روزانه دیگر حضور در مریخ تا حالا جالب و سرگرم‌کننده بوده‌اند.

اسپیس: آیا تقویم روزانه نگه می‌دارید؟ روی دیوار خط می‌کشید تا ۳۷۸ روز کامل بشمارید؟ یا گذر زمان را نادیده می‌گیرید؟
هاستن: نمی‌توانم بگویم که تقویم دارم. شریک زندگی‌ام در کالیفرنیا واقعا می‌خواست روزها را به سمت جلو بشماریم نه معکوس. ما گذر زمان را با روزهای گذشته علامت‌گذاری می‌کنیم، نه با روزهای باقی‌مانده. تا اینجای کار که حس خوبی داشت.

اسپیس: غذا چطور؟ به وعده‌های غذایی خشک محدود شده‌اید یا به غذای تازه (مثلا از باغ) دسترسی دارید؟
هاتسن: غذا خوب است. عمدتا شامل ترکیبی از غذاهای خشک یخ‌زده و غذاهای آماده برای خوردن است که با حرارات تثبیت می‌شوند. هفته‌ای یک ‌بار هم وعده غذایی خاصی داریم که کمی ترکیبی است و طعم‌های خاصی دارد. در واقع، برای غذا بیشتر از انتظارمان تنوع داریم. هرچیزی را که می‌‌خوریم، حتی نمک و فلفل، ثبت می‌کنیم.

اسپیس: همکاری گروه خدمه چطور است؟
هاستن: پویایی و همکاری گروه از آغاز این مشارکت بسیار خوب بود. حتی در دوره‌های ارزیابی. از اینکه با همه خیلی راحت و خودمانی‌ام و کنجکاوی آن‌ها برای شناخت من و تلاششان برای اینکه عضوی از این گروه باشند، مرا شگفت‌زده کرده است.