سیاره غول‌پیکر، ولی نادیده، در محدوده منظومه شمسی وجود دارد

ایتنا - وقتی به اجرام بسیار دور مانند سیارات کوتوله فراتر از پلوتون نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که مدار آنها کمی غیرمنتظره است. آنها در مدارهای بسیار بزرگ بیضی‌شکلی حرکت می‌کنند، با هم گروهی را شکل می‌دهند و در مقایسه با بقیه منظومه شمسی در یک حالت کج و مایل قرار دارند.

منظومه شمسی ما مکانی بسیار شلوغ است. میلیون‌ها جرم در محدوده آن حرکت می‌کنند - همه چیز از سیارات، قمرها، دنباله‌دارها و سیارک‌ها. و هر سال، اجرام بیشتری (معمولاً سیارک‌های کوچک یا دنباله‌دارهای سریع‌السیر) در محدوده منظومه شمسی، کشف می‌کنیم.

به گزارش ایتنا و به نقل از ساینس‌آلرت، اخترشناسان تا سال 1846 هر هشت سیاره اصلی این منظومه را پیدا کرده بودند. در 100 سال گذشته، اجسام دوردست کوچکتری پیدا کرده‌ایم که سیارات کوتوله می‌نامیم، که اکنون پلوتو در آن طبقه‌بندی قرار گرفته است.

کشف برخی از این سیارات کوتوله به ما دلیلی داده است که باور کنیم ممکن است چیز دیگری در حومه منظومه شمسی از نظر دور مانده باشد.

آیا سیاره نهم وجود دارد؟
دلیل خوبی وجود دارد که اخترشناسان صدها ساعت را صرف تلاش برای یافتن سیاره نهم، با نام مستعار «سیاره نه» یا «سیاره ایکس» می‌کنند. و این به این دلیل است که منظومه شمسی آنگونه که آن را می‌شناسیم بدون آن واقعاً معقولانه نیست.

رفتارهای غیرمنتظره
وقتی به اجرام بسیار دور مانند سیارات کوتوله فراتر از پلوتون نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که مدار آنها کمی غیرمنتظره است. آنها در مدارهای بسیار بزرگ بیضی‌شکلی حرکت می‌کنند، با هم گروهی را شکل می‌دهند و در مقایسه با بقیه منظومه شمسی در یک حالت کج و مایل قرار دارند.

وقتی اخترشناسان از رایانه برای مدل‌سازی نیروهای گرانشی مورد نیاز برای این اجرام استفاده کرده‌اند متوجه شده‌اند که سیاره‌ای حداقل ده برابر جرم زمین برای این امر لازم بوده است.

این چیزهای فوق‌العاده هیجان‌انگیز است! اما سوال اینجاست: این سیاره کجاست؟

مشکلی که اکنون داریم این است که تأیید کنیم آیا این پیش‌بینی‌ها و مدل‌ها درست هستند یا خیر. تنها راه برای انجام این کار، یافتن سیاره نهم است، که قطعا گفتن آن آسان‌تر از انجام آن است.

دانشمندان در سراسر جهان سال‌هاست که در جستجوی شواهد قابل مشاهده سیاره نهم هستند. بر اساس مدل‌های کامپیوتری، تصور می‌شود که سیاره نهم حداقل 20 برابر دورتر از نپتون از خورشید است. دانشمندان سعی می‌کنند با جستجوی انعکاس نور خورشید آن را شناسایی کنند - درست مانند نحوه تابش ماه از نور بازتابیده شده از خورشید در شب.

با این حال، از آنجایی که سیاره نهم بسیار دور از خورشید قرار دارد، ما انتظار داریم که حتی برای بهترین تلسکوپ‌های روی زمین نیز بسیار کم نور و یافتن آن دشوار باشد. همچنین، ما نمی‌توانیم در هر مقطعی از سال به دنبال آن باشیم.

فقط در بازه‌های زمانی کوچکی از شب‌ها که در آن شرایط باید مناسب باشند چنین امکانی وجود دارد. به طور خاص، ما باید منتظر یک شب بدون ماه باشیم، و مکانی که ما از آن رصد می‌کنیم، رو به سمت درستی از آسمان باشد.

اما هنوز امید خود را از دست ندهید. در دهه آینده تلسکوپ‌های جدیدی ساخته خواهد شد و بررسی‌های جدیدی در آسمان آغاز خواهد شد. آنها ممکن است برای ما این امکان را فراهم بیاورند که وجود سیاره نه را اثبات یا رد کنیم.