حل مشکل بازیافت پلی استر با این فرآیند ساده

محققان راهی برای بازیافت پلی استر یکی از محبوب‌ترین اما مشکل ‌زاترین پارچه‌ها ایجاد کرده ‌اند. روش جدید آنها ساده، غیرسمی برای انسان و محیط زیست بوده و علاوه بر این، یکپارچگی پنبه برداشته شده از پارچه را حفظ می کند تا برای استفاده مجدد آماده شود.

به گزارش سیناپرس، پلی استر در دهه ۷۰ نام بدی پیدا کرد که عمدتاً به دلیل استفاده از آن برای مد بد بود. امروزه، در حالی که استفاده آن در مد بهبود یافته، اما از تأثیرات زیست محیطی پلی استر به عنوان دومین منسوجات پر مصرف در جهان آگاه هستیم.

این پارچه مزایای خوبی نیز دارد که شامل ماندگاری طولانی، وزن سبک ، مقاوم در برابر رطوبت، خشک شدن سریع و تمیز کردن آسان می شود. با این حال، از جنبه منفی، ساخت پلی اتیلن ترفتالات (PET) و ترکیب پنبه به سوخت های فسیلی متکی است و دی اکسید کربن زیادی تولید می کند. درضمن به جای بازیافت، قسمت عمده پلی استر به محل دفن زباله می رود که برای مدت طولانی تجزیه نمی شود.

در حال حاضر، محققان دانشگاه کپنهاگ راه حلی برای مشکل پلی استر ایجاد کرده اند که یک روش ساده و سبز برای بازیافت محصول ایجاد کرده است. یانگ یانگ (Yang Yang) پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: صنعت نساجی به یک راه حل بهتر برای رسیدگی به پارچه های ترکیبی مانند پلی استر یا پنبه نیاز دارد.

در حال حاضر، روش‌های عملی بسیار کمی وجود دارد که می ‌توانند هم پنبه و هم پلاستیک را بازیافت کنند. با این حال، با تکنیک تازه کشف شده، می‌ توانیم پلی‌استر را به مونومرهای آن در حالی که همزمان پنبه را در مقیاس صدها گرمی بازیابی می ‌کنیم، پلیمریزه کنیم.

یانگ در ادامه افزود: روش تغییر رویه بازیافت فقط به سه چیز نیاز دارد: گرما، یک حلال غیر سمی و نمک هارتشورن که به نام کربنات آمونیوم شناخته می شود.

شرایا شارما (Shriaya Sharma) یکی دیگر از محققان این مطالعه، گفت: برای مثال، می ‌توانیم یک لباس پلی استر را برداشته، آن را به قطعات کوچک برش داده و در ظرفی قرار دهیم. سپس، کمی حلال ملایم و پس از آن نمک هارتشورن اضافه کنید. سپس همه مخلوط را تا ۱۶۰ درجه سانتیگراد و برای مدت زمان ۲۴ ساعت گرم می کنیم. نتیجه مایعی است که در آن الیاف پلاستیکی و پنبه ای در لایه های مجزا قرار می گیرند. گفتنی است که این روش یک فرآیند ساده و مقرون به صرفه است.

شارما می گوید: بی کربنات آمونیوم وقتی گرم می شود به آمونیاک، دی اکسید کربن و آب تجزیه می شود. هنگامی که آمونیاک و دی اکسید کربن ترکیب می شوند، به عنوان یک کاتالیزور عمل کرده و یک واکنش پلیمریزاسیون انتخابی را ایجاد می کنند که پلاستیک را می شکند اما پنبه را حفظ می کند. در حالی که آمونیاک به خودی خود سمی است، وقتی با دی اکسید کربن جفت شود برای انسان و محیط زیست بی خطر است.

به گزارش سیناپرس، یانگ در پایان گفت: ما امیدواریم که این فناوری را که چنین پتانسیل بالایی دارد تجاری سازی کنیم چراکه محصور کردن این دانش پشت دیوارهای دانشگاه هدر دادن منبع بزرگی خواهد بود. شرح کامل این مطالعه در مجله ACS Sustainable Chemistry Engineering منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه