خواندن چند اثر از یک نویسنده فرصت مقایسه آثار و شناخت دنیای او را فراهم می‌کند

حسین قربانزاده خیاوی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره معرفی اثر داستانی برای کودکان و نوجوانان که در روزهای باقی‌مانده فصل تابستان بخوانند گفت: همیشه دوست دارم چند کتاب از یک نویسنده را بخوانم. این کار خیلی برایم لذت‌بخش است؛ چرا که هم لذت خوانش را دارم و هم فرصت مقایسهٔ آثار، شناخت دنیای نویسنده و دنبال‌کردن خط فکری‌اش میسر می‌شود. به همین دلیل می‌خواهم آثار یک نویسنده را در این گفت‌وگو معرفی کنم.

وی در این‌باره افزود: از فرزانه رحمانی، نویسنده ادبیات کودک و نوجوان چهار کتاب کودک و یک کتاب نوجوان معرفی می‌کنم که برای خودم و دخترم خیلی لذت‌بخش هستند و بارها آنها را خوانده‌ایم. این نویسنده را به عنوان یک دوست واقعی کودکان می‌شناسم؛ او کارشناس آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است و باید بگویم کودک و دنیای کودکی را خیلی خوب می‌شناسد. گویی خود کودکی است در متن و تصویر کتاب‌هایش بازی می‌کند و نقش می‌آفریند. به خوبی می‌داند کودک چگونه می‌اندیشد، با شخصیت کودکش می‌رود زیر کارتن، با او زیر پتو خیال می‌ورزد و می‌ترسد و در اتاقش به عنوان ناخدا می‌رود روی دکل کشتی‌اش. از کتاب‌های او هم کودک لذت می‌برد و هم بزرگسال. هر کدام لذتی متفاوت از جنس خیال دارد. فرزانه رحمانی در این چهار اثر یک بستهٔ کامل از لذت و خیال‌ورزی به مخاطب می‌دهد تا او بتواند در دنیایی که می‌شناسد یک تصویر تازه بیابد. رحمانی خوب بلد است دل مخاطب‌هایش را از شوق بلرزاند.

این نویسنده ادامه داد: اولین کتاب، کتاب دوست‌داشتنیِ «اتاق دوست‌داشتنی من» است. انتشارات میچکا این کتاب را چاپ کرده است. حس مالکیت و لذت از آن، استفاده از فضای اتاق به شکلی خیال‌انگیز، یاد دادن حریم خصوصی و احترام به آن و در نهایت لذت از موقعیت‌ها با خوانش این کتاب و تماشای تصاویر زیبا و خیال‌انگیزش نصیب مخاطب می‌شود. کتاب دوم، «من نبودم» است. کودکان دسته‌گل به آب می‌دهند؛ کارهای ریز و درشتی که گاهی نمی‌خواهند و جرئت ندارند مسئولیت آن را بپذیرند. این کتاب شهامت پذیرش مسئولیت کارها را به کودک نشان می‌دهد: قبول اشتباه و به گردن گرفتن آن. این اصل برای رشد و تعالی کودک پُراهمیت است. کتاب سوم، «مهمان‌های وقت خواب» است. مثل دو کتاب قبلی، این اثر هم تصویرگری جذابی دارد. فرزانه رحمانی در این کتاب به سراغ ترس در اتاق شخصی و مواقع تنهایی شبانه رفته است؛ اما ترس کودکانه در این کتاب با خیال آمیخته و تبدیل می‌شود به هر آنچه کودک خیال می‌کند. آماده‌کردن کودک برای مستقل‌شدن، جسارت برای خوابیدن در اتاق خصوصی که دغدغه والدین هم هست، آسان می‌شود و لذت‌بخش؛ وقتی پای خیال در میان باشد و نویسنده‌ای دوست کودک و آشنا به دنیای او. کتاب چهارم «جعبهٔ خیال» است. وقتی در حال اسباب‌کشی هستیم و بیشتر اوقات هم به دلیل ریخت‌وپاش و شلوغی خانه و اتاق‌ها حال و حوصله نداریم باز خیال و یک کودک خیال‌پرداز همه‌چیز را دلنشین می‌کند. کارتن‌ها می‌شوند سفینه و زیردریایی و یک سفر دلنشین با موفرفری رخ می‌دهد. خیال تحمل سختی را برایمان ممکن می‌کند و قادر است لحظات پرخاطره‌ای هم رقم بزند.



نویسنده کتاب «گریز از سال صفر» یک اثر نوجوان نیز به مخاطبان پیشنهاد کرد: داستان نوجوان «مادرم زاغچه» را به نوجوانان معرفی می‌کنم. «مادرم زاغچه» درباره مرگ‌اندیشی نوشته شده است: مرگ‌هراسی نزد نوجوان‌ها، قبول مرگ و یافتن امید برای ادامهٔ زندگی. این نوع کتاب در ادبیات تألیفی کشورمان زیاد نیست و خواندن آن برای والدین هم مفید خواهد بود.

این نویسنده راجع‌به آخرین کتابی که مطالعه کرده است عنوان کرد: در ایام تابستان بیشتر در حال خواندن کتاب‌ و دیدن فیلم از دوران اسارت رزمندگان هستم. کتابی در این خصوص خواهم نوشت که کارهای مطالعه و تحقیقش را آغاز کرده‌ام.

قربانزاده خیاوی در اشاره به آخرین فعالیت ادبی خود برای کودکان و نوجوانان گفت: جلد دو سه‌گانهٔ «خاک‌خوارها» را دارم ویرایش می‌کنم تا به ناشر تحویل بدهم. جلد اول این مجموعه با عنوان «گریز از سال صفر» چاپ شده و نامزد جایزه قلم زرین هم بود. جلد دوم این سه‌گانه «بیداری آیقار» نام دارد.