کرم های قلابدار از دیابت نوع 2 در انسان جلوگیری می کنند

برای بسیاری، ایده پرورش چند ده کرم قلابدار در روده بیشتر شبیه یک چالش ترسناک به نظر می رسد تا یک درمان مفید برای سلامتی، اما دانشمندان آینده روشنی را برای درمان بسیاری از بیماری های مزمن با این روش می بینند.

به گزارش سیناپرس، برای اولین بار در جهان، یک آزمایش انسانی دو ساله که توسط دانشگاه جیمز کوک (JCU) انجام شد، پایان یافت و کرم‌ها با موفقیت آزمایش ها را به ویژه در رابطه با دیابت نوع ۲ پشت سر نهادند.

دکتر دوریس پیرس (Doris Pierce) از مؤسسه بهداشت و پزشکی استرالیا (AITHM) گفت: همه شرکت ‌کنندگان در کارآزمایی عوامل خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع ۲ را داشتند. این کارآزمایی فواید متابولیکی قابل توجهی را برای دریافت کنندگان درمان شده با کرم قلابدار، به ویژه کسانی که با ۲۰ لارو درمان شده بودند، به همراه داشت.

البته، همه کرم‌های قلابدار یکسان ایجاد نمی‌ شوند و کرم‌های انگلی نیز مانند باکتری‌ها، طیف کاملی از فعل و انفعالات سلامت انسان را انجام می‌ دهند. اما ثابت شده است که استفاده از میزان کم کرم قلابدار انسانی مزایای متعددی در مورد سلامت میزبان دارد.

این جدیدترین مطالعه برگرفته از محققانی است که از کرم‌های قلاب ‌دار پرورش ‌یافته در آزمایشگاه برای درمان موفقیت ‌آمیز بیماری‌های مزمن مانند بیماری روده تحریک‌پذیر (IBD) و بیماری سلیاک استفاده کردند.به گزارش سیناپرس، در این کارآزمایی دوسوکور، ۴۰ شرکت کننده ۲۷ تا ۵۰ ساله با علائم اولیه بیماری های متابولیک شرکت کردند. آنها ۲۰ یا ۴۰ لارو میکروسکوپی از گونه کرم قلابدار انسانی دریافت کرده و گروه دیگری دارونما مصرف کردند.

دکتر پیرس گفت: بیماری های متابولیک با پاسخ های ایمنی التهابی و میکروبیوم روده تغییر یافته مشخص می شوند. مطالعات قبلی با مدل های حیوانی نشان داده است که کرم های قلابدار برای حفظ بقای خود پاسخ ضد التهابی را در میزبان خود ایجاد می کنند.

به عنوان یک انگل روده ای، بهترین مهارت برای بقا حفظ سلامت میزبان است که خانه ای پایدار و طولانی مدت با مواد مغذی را فراهم می کند. در عوض، این کرم های قلاب دار اجاره را به شکل ایجاد محیطی که التهاب را سرکوب می کند، پرداخت می کنند. گفتنی است، در حالی که کرم‌های گرد و کوچک می‌ توانند برای یک دهه زندگی کنند، اما تکثیر نمی ‌شوند مگر اینکه خارج از بدن باشند.

دکتر پیرس گفت: کاهش سطح مقاومت به انسولین مدل هومئوستاتیک (HOMA-IR) نشان داد که افراد بهبودهای قابل توجهی را در حساسیت به انسولین تجربه می کنند و این نتایج هم از نظر بالینی و هم از نظر آماری معنی دار بودند.

به گزارش سیناپرس، شرکت کنندگانی که کرم داشتند نیز سطوح بالاتری از سیتوکین ها داشتند که نقش حیاتی در تحریک پاسخ های ایمنی دارند. اکنون محققان همچنین به بررسی این موضوع پرداخته ‌اند که چگونه این درمان ممکن است برای سلامت میکروبیوم روده مفید باشد. جالب اینجاست که افرادی که دارای این کرم بودند، خلق و خوی بهتری داشته و در کل احساس سلامتی بیشتری نسبت به گروه دارونما داشتند.

شرح کامل این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه