f:I[55593,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/cac1d427fe6c8454.js"],"default"] 10:I[22163,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/cac1d427fe6c8454.js"],"default"] 11:I[59870,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/cac1d427fe6c8454.js"],"default"] 13:I[74085,["/_next/static/chunks/c86fec7e29638360.js","/_next/static/chunks/cac1d427fe6c8454.js"],"default"] 12:T831,

گروهی از محققان دانشگاه بانگو در شمال ولز تحقیقی ارائه کرده و مدعی هستند آنها می توانند سفر فضایی را ایمن تر و کارآمدتر کنند.
این درحالی است که رولز رویس سال گذشته بودجه ای برای ساخت راکتورهای هسته ای برای ایستگاهی در ماه در نظر گرفت. از سوی دیگر ناسا تصمیم دارد در ماموریت آرتمیس در سال ۲۰۲۵ میلادی دوباره فضانوردان را به ماه بفرستد.
پروفسور سیمون میدل بورگ، عضوی از انستیتو «نوکلیر فیوچرز» دانشگاه بانگور می گوید: ما مشغول توسعه یک راکتور هسته ای هستیم. در همین راستا با همکارانی مانند رولز رویس، آزمایشگاه ملی هسته ای و شرکای بین المللی مانند ناسا برای ساخت این راکتورهای بسیار کوچک که روی ماه قرار می گیرند، همکاری می کنیم.
سوخت گفته شده نیز با استفاده از ذرات TRISO ساخته شده است. این ذرات به اندازه دانه های فلفل هستند و می توانند کلیدی برای حفظ حیات روی ماه در آینده باشند.
میدل بورگ در این باره می گوید: مدت زمان برای توسعه محصولات مورد نیاز بسیار کوتاه و قرار است یکی از این راکتورها تا دهه ۲۰۳۰ میلادی به ماه برود و ما باید با سرعت عمل می کنیم. برای همین منظور سوختی برای راکتورها ابداع کردیم. این کار یک چالش عادی نبود، زیرا این یک سوخت هسته ای استاندارد نبود که بتوان آن را در راکتورهای تجاری تولید کننده برق به کار برد.

منبع: آخرین خبر

14:T831,