سیاهچاله ها، سوخت درخشان ترین کهکشان های فضا

اخترشناسان می گویند:نوسانات در نور شعله ور درخشان ترین کهکشان های جهان می تواند رازی را در هسته آنها فاش کند.

به گزارش سیناپرس، بر اساس یک تحلیل جدید از نوعی کهکشان معروف به بلازار، بهترین توضیح برای تغییرات غیرعادی در درخشش آنها، وجود یک جفت سیاهچاله بسیار پرجرم است که در مداری در حال فروپاشی قفل شده اند.

یک تیم بین المللی از محققان به رهبری سیلک بریتزن (Silke Britzen) ستاره شناس موسسه ماکس پلانک در آلمان، ۱۲ کهکشان بلازار را مورد مطالعه قرار داده و دریافتند که تفسیر سیاهچاله های در حال چرخش می تواند برای همه آنها اعمال شود.

به گفته محققان، این یافته ها می تواند سرنخی از این باشد که چگونه سیاهچاله های کلان جرم میلیون ها تا میلیاردها برابر جرم خورشید به چنین اندازه عظیمی می رسند. تعداد زیادی از سیاهچاله‌های دوتایی عظیم به ادغام غول‌ پیکر در طول تاریخ کیهان اشاره می ‌کنند.

بریتزن توضیح می دهد: ما شواهدی را ارائه داده و در مورد این احتمال بحث می‌ کنیم که این نور در واقع منبع جت بوده که یا توسط یک سیاه‌چاله دوتایی فوق‌جرم در نقطه‌پایی جت ایجاد شده است یا توسط یک کره برافزایشی منحرف شده در اطراف یک سیاه‌چاله منفرد ایجاد شده است.

درخشان‌ ترین اجرام شناخته‌ شده در کیهان، اختروش‌ها هستند، کهکشان‌هایی با سیاه‌چاله‌ ای عظیم در مرکز آن که به ‌طور فعال مواد را از یک دیسک داغ و عظیم که مانند آب در زهکشی دور آن می‌ چرخد، بیرون می ‌کشد.

بریتزن در این باره می گوید: بلازار نوعی کوازار است که جهت گیری خاصی دارد. همانطور که مواد روی سیاهچاله می چرخند، مقداری از آن در امتداد خطوط میدان مغناطیسی خارج از افق رویداد به سمت قطب ها منحرف شده و شتاب می گیرد، جایی که به عنوان جت های پلاسما به سرعت نور به فضا پرتاب می شود. در کهکشان های بلازار، یکی از آن جت ها درست به سمت ما نشانه رفته است.

به گفته محققان، فرآیندهای دیگری مانند حباب‌ها و شوک‌ها نیز ممکن است وجود داشته باشند، اما نباید در توضیح اینکه چرا جت‌ها به همان شکلی هستند که ظاهر می ‌شوند، جهش اساسی را نادیده گرفت.

به گزارش سیناپرس، بریتزن در پایان اضافه می کند: ما در حال حاضر فاقد ابزار دقیق با وضوح بالا برای مشاهده معماری دیسک هستیم که این سیاهچاله‌های دوتایی را آشکار می ‌کند، اما نظارت مستمر و همچنین مشاهده طولانی‌ مدت سایر بلازارها، می ‌تواند اطلاعاتی درباره وجود آنها به دست دهد.

شرح کامل این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.

مترجم: سامیه خسروی زاده