مرور داستان بدترین اشتباه مرسدس بنز در تاریخ S کلاس

در این مطلب داستان جالبی را مرور خواهیم کرد که منجر به ساخت بدترین S کلاس تاریخ شد. در این داستان، لکسوس LS نقش پررنگی دارد.

۲۵ سال پیش، مرسدس بنز نسل W۲۲۰ سدان S کلاس را در نمایشگاه پاریس رونمایی کرد. نسل چهارم (یا هفتم بسته به اینکه آغاز S کلاس را از کجا حساب کنیم) زبان طراحی جدیدی را برای مرسدس به همراه تکنولوژی‌های پیشگامانه، پیشرانه‌های جدید و سطح بالایی از تجمل به ارمغان آورد. مثل پیشینیان خود، W۲۲۰ هم به‌عنوان بهترین خودروی جهان معرفی شد و مطبوعات از ظاهر زیبا، هندلینگ شگفت‌انگیز و سیستم‌های پیچیدههٔ آن مثل کروز کنترل راداری تمجید کردند. حال اما با نگاهی به گذشته، می‌توان دید که W۲۲۰ بدترین نسل S کلاس است. مرسدس در این نسل فقط برای افزایش سود خود به نام مقدس S کلاس خیانت کرد.

مروری سریع بر تاریخ

قبل از اینکه سراغ W۲۲۰ برویم، باید به اواخر دههٔ ۸۰ بازگردیم یعنی زمانی که برندهای اروپایی و خصوصاً مرسدس بر بازار خودروهای لوکس ایالات‌متحده حکمرانی می‌کردند. E کلاس نسل W۱۲۴ مظهر موفقیت در طبقهٔ متوسط رو به بالای جامعه بود و S کلاس نسل W۱۲۶ نماد ثروت و تجمل به‌حساب می‌آمد اما تهدیدی از شرق آماده می‌شد تا همه‌چیز را برهم بزند. لکسوس سدان بی‌نقص LS۴۰۰ را در سال ۱۹۸۹ به بازار فرستاد و به‌سرعت سهم بازار مرسدس، ب‌ام‌و جگوار را ربود تا جایی خریداران آمریکایی سدان‌های لوکس اروپایی خود را با لکسوس عوض می‌کردند.

نسل W۱۲۶

LS کیفیت ساخت فوق‌العاده، راحتی بی‌نظیر و کابینی پر از امکانات داشت و همهٔ این‌ها را با قیمتی نصف رقبای شناخته‌شدهٔ خود ارائه می‌کرد و به همین دلیل، رقبای آمریکایی یعنی لینکلن و کادیلاک هم دچار نگرانی مضاعفی شدند. درنتیجه، مرسدس می‌دانست که برای نسل بعدی W۱۲۶ باید سنگ تمام بگذارد و این‌گونه بود که S کلاس W۱۴۰ در سال ۱۹۹۱ معرفی شد. این اعلان‌جنگ مرسدس به رقبا بود. W۱۴۰ با اندازهٔ بزرگ‌تر و وزن سنگین‌تر، سطح جدیدی از تجمل را معرفی کرد. بااین‌حال، این نسل ۲۵ درصد گران‌تر از W۱۲۶ بود که آن را از دسترس بخشی از خریداران خارج می‌کرد.

نسل W۱۴۰

همچنین W۱۴۰ به دلیل اندازهٔ غول‌آسا، به افراط متهم شد و در دورانی که به تأثیرات زیست‌محیطی خودروها بیشتر توجه می‌شد، موردانتقاد قرار گرفت. علاوه بر این، ازآنجایی‌که مرسدس می‌خواست LS۴۰۰ را از همه لحاظ در هم بکوبد، مبلغ هنگفتی را در فرایند توسعهٔ W۱۴۰ سرمایه‌گذاری کرد که حدود یک میلیارد دلار گزارش شده است. پس از این ماجرا، مهندس ارشد «ولفگانگ پیتر» از مرسدس جدا شد و هیئت‌مدیرهٔ شرکت متوجه شد که روش کار باید تغییر کند. این شرکت دیگر نمی‌خواست میلیون‌ها دلار بودجه صرف توسعهٔ محصولات جدید کند.

پس از ادغام دایملر با کرایسلر نیز مهندسی سطح پایین و بودجهٔ محدود منجر به ساخت فجایعی مثل نسل اول ML و مینی‌ون V کلاس شد. نسل جدید S کلاس در سال ۱۹۹۸ در میانهٔ رکود جهانی وارد بازار شد. این سدان لوکسی برای قرن بیست و یکم بود. مرسدس با W۲۲۰ که کوچک‌تر، کم‌مصرف‌تر و سبک‌تر از قبل بود، به دنیا نشان داد که می‌خواهد اشتباهات گذشت را جبران کند. این پرچم‌دار جدید با پرفورمنسی بهتر از ب‌ام‌و و راحتی بیشتر از لکسوس، از سوی نشریات خودرویی مورد تحسین قرار گرفت. همچنین W۲۲۰ مثل پیشینیان خود، پر از تکنولوژی‌های جدید بود.

بااین‌حال، پس از مدتی استفاده، مشکلات این S کلاس نمایان شدند. خریداران از زنگ‌زدگی زودرس خودروی ۱۰۰ هزار دلاری خود شوکه شدند و سیستم تعلیق Airmatic هم مملو از ایرادات مختلف مثل خرابی کمپرسورها، نشت هوا، مشکل سنسورها و… بود. حتی برخی مالکین می‌گفتند زمانی که خودروی خود را در بیرون پارک می‌کنند، هنگام وزش بادهای شدید باطری خالی می‌شود زیرا سیستم تنظیم ارتفاع خودکار S کلاس حتی زمانی که خودرو خاموش بود همچنان فعال می‌ماند و هنگام وزش بادهای شدید سعی می‌کرد ارتفاع خودرو را حفظ کند.

وقتی تصویر بهترین خودروی جهان فروریخت

در اواسط دههٔ ۲۰۰۰، کانسومر ریپورتز W۲۲۰ را یکی از غیرقابل‌اعتمادترین خودروهای لوکس بازار توصیف کرد و در این لیست هفت خودروی دیگر از محصولات مرسدس هم وجود داشتند. این عملکرد ضعیف برای برندی که زمانی از لحاظ کیفیت و قابلیت اطمینان پیشرو بود، نشان می‌داد که مرسدس به چه سمنی رفته است. در اوایل دههٔ ۹۰، این برند بر صدر لیست‌های قابلیت اطمینان سلطه داشت و فقط ۱۰ سال بعد، در پس برندهایی مثل جگوار قرار گرفت.

بهبودهایی که دیر شدند

در سال ۲۰۰۳، مرسدس فیس‌لیفت W۲۲۰ را با کیفیتی بسیار بهتر معرفی کرد. حالا پلاستیک‌های داخلی از استانداردهای بالاتری برخوردار بودند و سیستم Airmatic هم بهبود قابل‌توجهی را تجربه کرده بود. این فیس‌لیفت اما چند سال دیر معرفی شد. در آن سال‌ها، شهرت مرسدس به کیفیت و قابلیت اطمینان از بین رفته و نام نیک S کلاس خدشه‌دار شده بود.

بدترین S کلاس تاریخ

W۲۲۰ با مشکلات مختلف از کیفیت ساخت پایین تا ایرادات برقی، بدترین نسل در تاریخ S کلاس بود و پس از W۱۴۰ باشکوه، ناامیدی بزرگی محسوب می‌شد. مرسدس هم که به این موضوع پی برده بود، نسل W۲۲۱ را برای جبران اشتباهات گذشته طراحی کرد. البته دلیل مشکلات W۲۲۰ وقایع دههٔ ۸۰ بود. مرسدس مجبور شد برای رقابت با ژاپنی‌های تازه‌وارد و حفظ سود خود، ساخت خودروهای با مهندسی بیش‌ازاندازه را متوقف کند. بااین‌حال، بزرگ‌ترین اشتباه مرسدس ارائهٔ تکنولوژی‌ها و تجهیزات جدیدی در W۲۲۰ بود که هنوز آزمایش نشده و امتحان خود را پس نداده بودند. البته با همهٔ این‌ها، از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ مجموعاً ۴۸۴,۶۸۳ دستگاه S کلاس W۲۲۰ فروخته شد.

W۲۲۰ تنها نبود

بدون شک W۲۲۰ دوران سیاهی در تاریخ S کلاس محسوب می‌شد اما چون این خودرو نشان مرسدس داشت انتظارات از آن بالا بود. در آن سال‌ها، به‌جز لکسوس LS۴۳۰، دیگر سدان‌های لوکس هم به همان اندازهٔ W۲۲۰ و یا حتی بیشتر مشکل داشتند. ب‌ام‌و سری ۷ نسل E۶۵ کلکسیونی از ایرادات مختلف مثل مشکلات برقی، گیربکس و تعلیق بود و همین انتقادات به آئودی A۸ نسل D۳ و رنجروور نسل L۳۲۲ هم وارد می‌شد.

درسی که مرسدس از اشتباهاتش گرفت

W۲۲۰ یک درس مهم به مرسدس داد که با مدل‌های پرچم‌دار خود بازی نکند. به همین دلیل، نسل‌های بعدی دوباره بازگشتی بزرگ به کیفیت داشتند و هرچند از تکنولوژی‌های فراوانی بهره می‌بردند اما بسیار بادوام‌تر از قبل بودند. S کلاس‌های W۲۲۱، W۲۲۲ و W۲۲۳ از کیفیت ساخت برتری نسبت دیگر مرسدس‌های هم‌دورهٔ خود برخوردار بودند و هستند درحالی‌که هر سه تکنولوژی‌های مهمی را به صنعت خودروسازی معرفی کردند.