از آنجایی که مردم به دستورات ماندن در خانه پایبند بودند یا در ماه‌های اولیه شیوع کووید-۱۹ خود را قرنطینه کردند، رفت‌وآمد‌های روزانه به درهم‌آمیزی بین اتاق خواب و اتاق نشیمن تبدیل شد.

به طور خلاصه، بسیاری از مردم به طور ناگهانی در هنگام شروع همه‌گیری بی‌تحرک‌تر شدند. تحقیقات اخیر منتشر شده نشان می‌دهد افرادی که مدت زمان بیشتری را به نشستن ادامه می‌دهند، احتمالا علائم افسردگی بیشتری دارند. بررسی دقیق‌تر در مورد این ارتباط می‌تواند در کمک به افراد در بهبود سلامت روان خود نقش داشته باشد.

جاکوب میر، استادیار حرکت شناسی در دانشگاه ایالتی آیووا و نویسنده اصلی مقاله، گفت: نشستن کاری است که ما همیشه بدون فکر کردن به آن انجام می‌دهیم.

مایر و تیمش به عنوان مدیر آزمایشگاه رفاه و ورزش در ISU به چگونگی ارتباط فعالیت بدنی و رفتار‌های کم تحرک با سلامت روان و اینکه چگونه تغییرات در آن‌ها بر نحوه تفکر، احساس و درک مردم از جهان تاثیر می‌گذارد، نگاه می‌کنند.

میر گفت: در مارس ۲۰۲۰، ما می‌دانستیم که کووید قرار است بر رفتار ما و کار‌هایی که می‌توانیم انجام دهیم به روش‌های عجیب و غریب که نمی‌توانستیم پیش بینی کنیم، تاثیر می‌گذارد.

مایر و تیمی از محققان برای دریافت تصویری فوری از این تغییرات، پاسخ‌های نظرسنجی را از بیش از ۳۰۰۰ شرکت کننده در مطالعه از ۵۰ ایالت و ناحیه کلمبیا دریافت کردند. شرکت‌کنندگان خود گزارش دادند که چقدر زمان صرف انجام فعالیت‌هایی مانند نشستن، تماشای صفحه نمایش و ورزش کرده‌اند و این رفتار‌ها در مقایسه با زمان‌های قبل از همه‌گیری چگونه است. با استفاده از مقیاس‌های بالینی استاندارد، آن‌ها همچنین تغییراتی را در بهزیستی روانی خود نشان دادند (مانند افسردگی، اضطراب، احساس استرس، تنهایی).

مایر می‌گوید: ما می‌دانیم زمانی که فعالیت بدنی افراد تغییر می‌کند، به طور کلی به سلامت روان آن‌ها مربوط می‌شود، اما قبلا چنین داده‌هایی جمعیت زیادی را در پاسخ به یک تغییر ناگهانی ندیده‌ایم.

داده‌های نظرسنجی نشان داد شرکت‌کنندگانی که دستورالعمل‌های فعالیت بدنی آمریکا (یعنی ۲.۵-۵ ساعت فعالیت بدنی متوسط تا شدید در هر هفته) را قبل از همه‌گیری رعایت می‌کردند، مدت کوتاهی پس از محدودیت‌های مرتبط با کووید-۱۹، به طور متوسط ۳۲ ٪ فعالیت بدنی خود را کاهش دادند. وارد عمل شد. همان شرکت کنندگان گزارش کردند که احساس افسردگی، اضطراب و تنهایی بیشتری داشتند. مایر و همکارانش یافته‌های خود را در سال گذشته در مجله بین‌المللی تحقیقات محیطی و بهداشت عمومی منتشر کردند.

مایر گفت: در مطالعه دوم، ما دریافتیم به طور متوسط، مردم شاهد بهبود سلامت روان خود در طول دوره هشت هفته‌ای بودند. مردم خود را با زندگی در این بیماری همه گیر سازگار کردند. اما برای افرادی که زمان نشستن آن‌ها بالا بود، علائم افسردگی آن‌ها به طور متوسط مانند سایرین بهبود پیدا نکرد.

شرکت‌کنندگانی که بخش زیادی از روز خود را در حالت نشسته سپری می‌کردند، بهبود سلامت روانی را تجربه کردند.

مایر تاکید کرد که یافتن یک ارتباط بین نشستن و سلامت روان با گفتن این که نشستن بیشتر باعث افسردگی می‌شود یکسان نیست. او گفت ممکن است افرادی که افسرده‌تر بودند بیشتر می‌نشستند یا افرادی که بیشتر می‌نشستند افسرده‌تر شدند. یا ممکن است عامل دیگری وجود داشته باشد که محققان آن را شناسایی نکرده باشند.

مایر گفت: مطمئنا ارزش بررسی بیشتر را دارد. من فکر می‌کنم آگاهی از برخی از تغییرات ظریفی که در طول همه گیری ایجاد کرده‌ایم و اینکه چگونه ممکن است مفید یا مضر باشند، بسیار مهم است، زیرا ما به آن سوی زندگی تحت تاثیر همه گیری نگاه می‌کنیم.

مایر گفت شروع و ترک یک عادت بسیار دشوار است، حتی زمانی که شخصی بخواهد رفتار خود را تغییر دهد. اما او امیدوار است که افراد بیشتری متوجه شوند که حتی کمی حرکت می‌تواند خلق و خو و سلامت روانی آن‌ها را بهبود بخشد و سعی کنند راه‌هایی برای ایجاد آن در زندگی خود بیابند.

مایر به افراد توصیه می‌کند هنگام نشستن طولانی مدت استراحت کنند.

افرادی که از خانه کار می‌کنند می‌توانند قبل و بعد از روز کاری قدم بزنند تا رفت‌وآمد‌های قبل از همه‌گیری را تقلید کنند، که می‌تواند از نظر جسمی و ذهنی برای افراد مفید باشد و به ساختار روز کمک کند.