به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همانطور که از نام آنها پیداست، پیتون‌های برمه‌ای و پیتون‌های هندی بومی جنگل‌های استوایی آسیا هستند، نه تالاب‌های فلوریدا. اعتقاد بر این است که این گونه در دهه ۱۹۷۰، به احتمال زیاد از طریق تجارت حبوانات خانگی به این ایالت منتقل شد. در آگوست ۱۹۹۲ هنگامی که طوفان اندرو یک مرکز پرورش مار را در نزدیکی اورگلیدز خراب کرد و تعداد نامعلومی از مارهای پیتون را در طبیعت رها کرد، این اتفاق باعث افزایش جمعیت این جانور شد.

محیط باتلاقی جدید به خوبی با پیتون‌ها سازگار بود، حتی می‌توان گفت این سازگاری کمی بیش از حد بود. پیتون‌های عظیم به سرعت جمعیتی برای تولیدمثل ایجاد کردند و از طریق اشتهای زیاد و مهارت‌های شکارچی بودن خود، از گونه‌های بومی پیشی گرفتند.

از زمانی که جمعیت پیتون چند دهه پیش با انفجار روبه‌رو شد، تعدادی از گونه‌های پستاندار کوچک مانند خرگوش مردابی، خرگوش دم‌پنبه‌ای و روباه تقریباً از اورگلیدز ناپدید شده‌اند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۲ نشان داد که جمعیت راکون‌های اورگلیدز ۹۹.۳ درصد، جمعیت اپوسوم ۹۸.۹ درصد و جمعیت بابکت‌ها ۸۷.۵ درصد کاهش یافته است و این کاهش‌ها فقط از سال ۱۹۹۷ آغاز شده است. تلاش‌ها برای فرونشاندن تهاجم مارها به ندرت پیشرفت داشته است، اما دانشمندان همچنان مشتاق هستند که جمعیت این گونه را برای کمک به یافتن راه‌حل بررسی کنند.

مار ترسناکی که آمریکایی‌ها را درمانده کرده/ عکس

در سال ۲۰۱۸، محققان سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده تجزیه و تحلیل ژنتیکی حدود ۴۰۰ مار پیتون برمه‌ای را که در منطقه وسیعی از فلوریدا جنوبی صید شده بودند، انجام دادند. طی این مطالعه حداقل ۱۳ مار که ترکیب ژنتیکی از پیتون‌های برمه‌ای و پیتون‌های هندی بودند، پیدا شدند که نشان می‌داد در حال تولیدمثل به روش هیبریداسیون هستند.

در گزارش «» بیشتر درباره این مارها بخوانید.

۵۸۵۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.

کد خبر 1835205