ذهن بشر هزاران سال است که درگیر سوالی ابتدایی اما مهم است: ماه از کجا آمده است؟

فرضیه اصلی که از سوی بیشتر دانشمندان پذیرفته شده این است که ماه ۴.۵ میلیارد سال پیش زمانی ایجاد شد که سیاره‌ای فرضی به اندازه مریخ با کره زمین (که تازه در حال شکل‌گیری بود) برخورد کرد.

بر اساس این فرضیه، برخورد عظیم بین زمین اولیه و پیش‌سیاره‌ای به نام «تیا» (Theia) حجم عظیمی از تکه‌سنگ زمینی را به مدار پرتاب کرد که بعدا به ماه تبدیل شد.

با این حال دانشمندان علیرغم چندین دهه تلاش نتوانسته‌اند هیچ مدرکی دال بر وجود پیش‌سیاره تیا بیابند. حالا تحقیقات جدیدی که تیمی از محققان در آمریکا انجام داده‌اند نشان می‌دهد آنها احتمالا در جهتی اشتباه نگاه می‌کردند و آثار تیا ممکن است نه در بالای سر، بلکه درست زیر پای ما قرار داشته باشد.

در دهه هشتاد میلادی امواج لرزه‌ای وجود دو «توده حبابی‌شکل» عظیم را در عمق ۲۹۰۰ کیلومتری زیر سطح زمین آشکار کرد. از همان زمان تا کنون زمین‌شناسان درباره این توده‌ها به گمانه‌زنی پرداختند.

این دو توده در کف گوشته سنگی زمین در نزدیکی هسته مذاب آن واقع شده‌اند و یکی در زیر آفریقا و دیگری در زیر اقیانوس آرام قرار دارند.

تا پیش از این دانشمندان متوجه شده بودند که حباب‌ها بسیار داغ‌تر و متراکم‌تر از سنگ‌های اطرافشان هستند، اما چیزهای بیشتری درباره آنها نمی‌دانستند.

حالا تحقیقات جدید دانشمندان در آمریکا ثابت می‌کند این حباب‌ها «آثار مدفون» پیش‌سیاره تیا هستند که در زمان برخورد به زمین وارد شده‌اند و از آن زمان در نزدیکی قلب سیاره ما پنهان مانده‌اند.

به گفته پژوهشگران، برخورد این پیش‌سیاره علاوه بر ایجاد ماه، بقایایی از خود به جا گذاشته که ممکن است به زمین کمک کرده باشد تا سیاره‌ای منحصر به فرد و میزبان حیات شود.