وقتی می‌گوییم ما باشگاه نداریم و فقط تیم هستیم که عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و تنها اسم حرفه‌ای روی خودمان گذاشته‌ایم، دنبال مثال و سند می‌گردید؟ بفرمایید! حال و روز پرسپولیس به عنوان بزرگترین و محبوب‌ترین و پرافتخارترین باشگاه ما بهترین مثال است.پرسپولیس فاتح سه جام فصل قبل در نقل و انتقالات خوب یارگیری نکرد اما همان پتانسیل که سه جام برای این تیم آورد، تقریبا حفظ شد. این یعنی در هر شرایط و با هر معیار پرسپولیس باید امسال هم مدعی باشد. امسال کار پرسپولیس سخت‌تر شد چرا که باید در لیگ قهرمانان هم بازی می‌کرد و از بخت بد در گروه مرگ افتاد. اما مگر نه اینکه هرچه حریف بزرگتر، انگیزه بیشتر؟ از ابتدای فصل مشخص بود که پرسپولیس یک ماه جهنمی در پاییز خواهد داشت، بازی‌های فشرده در لیگ برتر و دیدارهای سرنوشت ساز در لیگ قهرمانان و ببینید که چه بی‌موقع این تیم وارد حاشیه شد! سه مساوی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان و امتیازات با ارزشی که هدر رفت و سپس شکست مقابل سپاهان در مهم‌ترین بازی نیم فصل اول اما بعد این بازی به جای واکاوی دلایل و درمان وضعیت بحرانی روحیه‌ها، رفتارهای غیرحرفه‌ای را ببینید.

ابتدا باشگاه کل اعضای تیم را جریمه کرد، ۱۰ درصد قرارداده که نزدیک ۳۲ میلیارد تومان می‌شود؛ این جریمه در نشستی که در باشگاه برگزار شد مصوب و مقرر شد برای تمامی بازیکنان و اعضا کادر فنی پرسپولیس لحاظ شود. سپس حسین خبیری عضو هیئت مدیره باشگاه مصاحبه کرده و می‌گوید؛ «بازیکنان جریمه نشده‌اند. در مورد کسر ۱۰ درصد از قرارداد بازیکنان و کادرفنی پرسپولیس هیچ بحثی مطرح نشده و الان وقت این حرف‌ها نیست. خود مربیان و بازیکنان از همه بیشتر ناراحت هستند.»واقعا اینجا چه خبر است؟

این چه تیم حرفه‌ای است که هیچ هماهنگی میان ارکانش وجود ندارد؟ هماهنگی نداشتن به اندازه خود بد است اما بدتر از آن یارکشی در دعوای قدرت است! از همان روزی که رضا درویش از هیئت مدیره خارج شد مشخص بود که شمارش معکوس برای رفتن او آغاز شده، یحیی گل محمدی هم دیگر در تیم درویش نبود و قبلاً دیدیم که اختلاف او با مدیران سابق چه نتیجه‌ای داشت! پس وقتی رضا درویش جریمه می‌کند و حسین خبیری وتو، می‌توان حدس زد که معادلات قدرت در راس باشگاه پرسپولیس به چه سمتی می‌رود. اما نتیجه اینجا اصلاً مهم نیست، مهم بلایست که بر سر پرسپولیس در حساس‌ترین روزهای تاریخش می‌آید و ربطی به غریبه و دشمن هم ندارد.همه در کلام می‌گوییم که فرد مهم نیست و نام پرسپولیس از همه بزرگتر است اما در عمل این افراد هستند که منافع تیمی را نادیده می‌گیرند. آن هم مدیران خود باشگاه که مثلا آمده اند تا از منافع پرسپولیس دفاع و کمک کنند!