یک تیم تحقیقاتی از آلمان و بریتانیا که این واکنش را بررسی می‌کنند، دریافتند:نتایج پژوهش‌های آن‌ها می‌تواند به عنوان یک تکنیک غیرتهاجمی تصویربرداری جمجمه عمل کند.

علی ارتورک (Ali Ertürk) عصب شناس دانشگاه مونیخ در آلمان و پژوهشگر این مطالعات می‌گوید: این نتایج تعداد بی شماری از امکانات را برای تشخیص و درمان بیماری‌های مغزی باز می‌کند و این پتانسیل را دارد که درک ما از بیماری‌های عصبی را متحول کند. این پیشرفت می‌تواند منجر به نظارت موثرتر بر شرایطی مانند آلزایمر و سکته شود و به طور بالقوه حتی با امکان تشخیص زودهنگام به پیشگیری از شروع این بیماری‌ها کمک کند.

ارتورک توضیح می‌دهد: التهاب عصبی در بسیاری از اختلالات مغز و سیستم عصبی نقش مهمی ایفا می‌کند، سلول‌های ایمنی را فعال کرده و مولکول‌های التهابی را آزاد می‌کند که به محافظت و بهبود بافت‌های ما کمک می‌کند. با این حال، این موضوع ممکن است عوارضی داشته و خطر آسیب را به همراه داشته باشد و درمان را به خطر بیندازد. علاوه بر این، جمجمه و سایر غشا‌ها از مغز محافظت می‌کنند و دسترسی به آن برای درمان التهاب اشتباه را چالش برانگیز می‌کند.

دانشمندان اخیراً مسیر‌هایی را از مغز استخوان جمجمه از طریق بیرونی‌ترین سطح غشای محافظ مغز، مننژها، کشف کرده اند که به حرکت سلول‌های ایمنی اجازه می‌دهد و این تصور را به چالش می‌کشد که جمجمه و مغز هیچ تبادل مستقیمی ندارند.

به گفته ارتورک، به خوبی شناخته شده است که سلول‌های ایمنی پس از مشکلاتی مانند سکته مغزی که باعث ضعیف شدن سد خونی مغزی می‌شوند، می‌توانند وارد مغز شوند، اما اینکه چگونه سلول‌های ایمنی از طریق جمجمه وارد لایه‌های مغز می‌شوند و در مقایسه با مسیر‌های دیگر چقدر به این لایه‌ها دسترسی دارند، مشخص نیست.

محققان معماری سلولی اتصالات جمجمه-مننژ (SMCs) را مشاهده کردند که نزدیک‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد به سطح مغز امتداد می‌یابد و اغلب به بیرونی‌ترین و سخت‌ترین غشای مننژ، یعنی سخت شکم، نفوذ می‌کند.

ایلگین کولاباس (Ilgin Kolabas) متخصص عصبی از دانشگاه مونیخ می‌گوید: این یافته‌ها پیامد‌های عمیقی دارند و نشان می‌دهند که ارتباط بسیار پیچیده‌تری بین جمجمه و مغز نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد وجود دارد.

کولاباس و همکارانش همچنین سلول‌های شش استخوان مختلف، سخت شکم و مغز را مورد مطالعه قرار داده و دریافتند که استخوان‌های مختلف پروفایل‌های مولکولی متفاوتی دارند و سلول‌های ایمنی منحصربه فردی در جمجمه شناسایی شده اند.

تجزیه و تحلیل پروتئین نمونه‌های جمجمه، ستون فقرات و استخوان لگن پس از مرگ انسان، یک بار دیگر مشخصات مولکولی منحصر به فرد جمجمه را آشکار کرد. کالواریا که بخشی از بالای جمجمه را تشکیل می‌دهد، دارای متفاوت‌ترین ژن‌ها و گیرنده‌های سلولی است که بیشتر مربوط به مهاجرت و التهاب است. این تیم همچنین دریافت که هم جمجمه انسان و هم موش حاوی سلول‌های نوتروفیل تخصصی است که نوعی گلبول سفید به شمار می‌رود که نقش مهمی در سیستم دفاع ایمنی بدن دارد.

شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Cell منتشر شده است.