محققان ادعا می‌کنند که یبوست می‌تواند یکی از علامت‌های هشدار‌دهنده اولیه ابتلا به بیماری ام‌اس یا «مالتیپل اسکلروزیس» (multiple sclerosis) باشد. ام‌اس (تصلب پراکنده و سفت شدن بافت‌های عصبی) نوعی بیماری خودایمنی عصبی است که به ناتوانی مغز و نخاع یا دستگاه عصبی مرکزی منجر می‌شود.

متخصصان مغز و اعصاب بر این نظرند که پنج سال قبل از ابتلای افراد به بیماری ام‌اس، مشکلاتی مانند عفونت‌های ادراری، عفونت مثانه، افسردگی، و مشکلات جنسی در آن‌ها وجود داشته است.

دکتر سلین لوپره از دانشگاه سوربن پاریس می‌گوید: «البته هر کسی که این علامت‌ها را دارد به ام‌اس مبتلا نمی‌شود.»

او اشاره کرد که نشانه‌های ذکرشده در انواع بیماری‌ها بسیار شایع است و می‌تواند علامت بیماری‌های دیگری نیز باشد.

او تاکید کرد: «با این حال، آگاهی داشتن از این نشانه‌‌ها در افرادی که ممکن است در معرض خطر باشند- به‌ویژه کسانی که سابقه ابتلا به ام‌اس در خانواده دارند- بسیار مفید است.»

مشکل در راه‌ رفتن و مشکل بینایی و بی‌حسی از نشانه‌های بیماری ام‌اس به‌شمار می‌روند.

البته این نشانه‌ها گاهی بسیار مبهم‌اند.

مشکلات یبوست و مثانه را با وجود آنکه چندان شناخته‌شده نیستند، جزو علامت‌های ام‌اس شناخته‌اند. از دیگر نشانه‌ها می‌توان به افسردگی و مشکلات جنسی اشاره کرد.

با وجود این، بیماران مبتلا به ام‌اس ابتدا با معضلات مرتبط با چشم و مشکلات راه‌ رفتن مواجه می‌شوند.

به‌دلیل پنهان ماندن نشانه‌های بیماری خود‌ایمنی ام‌اس، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا افراد مبتلا به این بیماری شناسایی شوند.

در بیماری ام‌اس، سیستم ایمنی بدن به‌اشتباه به مغز و نخاع حمله می‌کند. در واقع، سیستم ایمنی به‌طور خاص لایه محافظ پروتئین و اسیدهای چرب را هدف قرار می‌دهد. این لایه محافظ از اعصابی به نام غلاف میلین حفاظت می‌کند که سیگنال‌ها را از مغز انتقال می‌دهند.

در اثر آسیب دیدن غلاف میلین، سیگنال‌های مغز- مانند سیگنال‌هایی که برای حرکت دادن ماهیچه‌ها در راه رفتن لازم است- مختل و کند می‌شوند.

درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، اما برخی داروها، مانند داروهای استروئیدی، بیماری را کنترل می‌کنند و علامت‌ها را کاهش می‌دهند.

آمار‌ها نشان می‌دهد که ۱۳۰ هزار بریتانیایی و یک میلیون آمریکایی به ام‌اس مبتلا هستند.

محققان در پژوهشی داده‌های ۲۰ هزار بیمار مبتلا به ام‌اس در بریتانیا و فرانسه را بررسی کردند. سپس، علامت‌هایی را که از پنج سال پیش از ابتلا به ام‌اس در این بیماران مشاهده شده بود بررسی کردند. نتایج نشان داد که افراد مبتلا به ام‌اس، در مقایسه با افرادی که این بیماری را ندارند، ۲۲ درصد بیشتر افسردگی داشتند.

همچنین، مشکل یبوست در این افراد ۵۰ درصد بیشتر بود. همچنین، در آن‌ها خطر عفونت ادراری ۳۸ درصد بیشتر، مشکلات جنسی ۳۷ درصد بیشتر، و عفونت مثانه ۲۱ درصد بیشتر از دیگرانی بود که به ام‌اس مبتلا نشده بودند.

البته، کارشناسان می‌گویند هنوز معلوم نیست که این علامت‌ها «عوامل خطرآفرین برای ام‌اس»‌اند یا صرفا «علائم اولیه غیراختصاصی بیماری ام‌اس».

با وجود این، محققان امیدوارند که این نشانه‌های اولیه راهی برای کشف عملکردهای زیستی بدن بیماران ام‌اس قبل از ابتلا به این بیماری باشد.