شفا آنلاین>سلامت جنسی>دیابت در مردان می‌تواند باعث مشکلاتی از کاهش میل جنسی گرفته تا مشکل در نعوظ ایجاد کند.

به گزارش شفا آنلاین:کارشناسان می‌گویند کنترل دقیق دیابت مانع ایجاد این عوارض جنسی می‌شود یا مشکلات موجود را خفیف‌تر و درمان آن‌ها را ساده‌تر می‌کند.

مردان دیابتی ممکن است دچار این مشکلات جنسی شوند:

اختلال نعوظ

ناتوانی در رسیدن به نعوظ یکی از شکایات اصلی مردان دچار دیابت است. البته هر مردی به‌خصوص با افزایش سن ممکن است در زمانی مشکل نعوظ را تجربه کند.

آسیب عصبی و شریانی ناشی از کنترل نشدن دیابت علت احتمال این عارضه است، چراکه این آسیب جریان خون به آلت تناسلی مرد را مختل می‌کند. همین آسیب عروقی ممکن است شما را در معرض در معرض بیماری قلبی قرار دهد، چراکه باعث کاهش خون‌رسانی به عضله قلب می‌شود.

ناتوانی در نعوظ ممکن است بر خلق‌وخوی شما تاثیر بگذارد. این عارضه می‌تواند عزت‌نفس شما را کاهش دهد، باعث اضطراب و افسردگی شما شود و باعث استرس در رابطه شما و همسرتان شود.

کاهش میل جنسی

اگر میل جنسی‌تان هم کاهش یافته است، ممکن است مقدار هورمون جنسی مردانه یا تستوسترون خونتان پایین باشد. احتمال کاهش یافتن تستوسترون هم مانند ناتوانی در نعوظ با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد.

اما دچار بودن به دیابت نوع ۲ یا داشتن اضافه‌وزن یا هر دو، احتمال کاهش تستوسترون را بیشتر می‌کند.

اثرات کمبود تستوسترون در جنبه‌های دیگر زندگی هم خود را آشکار کند. انرژی شما، قدرت عضلانی‌تان و خلق‌وخویتان نیز ممکن است میل جنسی‌تان افت کند. همچنین ممکن است نعوظ‌های کمتر و ضعیف‌تری داشته باشید.

چه‌کار باید بکنید

اگر دیابت دارید و دچار مشکلات جنسی شده‌اید، احتمال این‌که قند خونتان به‌طور درازمدت بالا بوده باشد، زیاد است. کنترل قند خون، فشارخون و کلسترول خون راه اصلی برای پیشگیری و حل مشکلات جنسی است. این کار یک راهبرد برد-برد است: هم سالم‌تر خواهید بود و هم توانایی‌ جنسی‌تان بهبود می‌یابد. حتی اگر از قبل به علت دیابت کنترل نشده دچار آسیب عصبی شده باشد، کنترل قند خون کمک می‌کند تا مشکلات جنسی‌تان به حداقل برسد.

عمل به این توصیه‌ها به شما در این راه کمک می‌کند:

- اگر لازم است، وزن کم کنید: اگر اضافه‌وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن می‌تواند به شما کمک کند.

وزن اضافی احتمال مشکلاتی مانند آسیب عصبی را بالا می‌برد، چراکه توانایی بدن شما در استفاده از انسولین کاهش می‌دهد. اضافه‌وزن احتمال کاهش تستوسترون را هم افزایش می‌دهند. حتی کاهش وزن کمی در حد ۵ تا ۷ درصد می‌تواند تاثیر بزرگی در این مورد ایجاد کند.

- تحرکتان را زیاد کنید: افرادی که بیشتر ساعاتشان را در حالت نشسته می‌گذرانند، با احتمال بیشتری دچار ناتوانی نعوظی می‌شوند. ورزش منظم جریان خون را بهبود می‌بخشد و باعث محافظت در برابر ناتوانی نعوظی می‌شود.

- با دکترتان صحبت کنید: خجالت نکشید و با دکترتان دراین‌باره صحبت کنید. حدود نیمی از مردان دارای دیابت می‌گویند مشکلات جنسی‌شان را با دکترشان در میان می‌گذارند.

سایر مشکلات بهداشتی مانند فشارخون بالا و بیماری کلیوی هم ممکن است ناتوانی نعوظی شما دخیل باشند. علت کاهش میل جنسی شما ممکن نه کاهش تستوسترون بلکه افسردگی شما باشد. پزشکتان می‌توان به یافتن علت مشکل و راهنمایی شما برای دریافت درمان مناسب کمک کند.

- درباره داروهایتان آگاهی کسب کنید: شناختن داروهایتان دلیل دیگری برای مشاوره شما با دکتر است. ممکن است دارویی که مصرف می‌کنید باعث اثرات جانبی جنسی شما باشید. برای مثال برخی از داروهای ضد فشارخون می‌توانند باعث ناتوانی در نعوظ شوند و برخی از داروهای ضدافسردگی میل جنسی را کاهش می‌دهند. اگر داروی شما زندگی زناشویی‌تان را مشکل کره باشد، ممکن است پزشکتان بتواند دوز این دارو را کم کند یا آن را با داروی دیگر تعویض کند.

درمان ناتوانی نعوظی

برای هر مردی بسته به ماهیت مشکل جنسی و سایر بیماری‌های او درمانی وجود دارد. در زیر به برخی از این درمان‌ها اشاره می‌کنیم:

- داروهای خوراکی: داروهای سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس) و واردنافیل (لویترا) می‌تواند در هنگام تحریک جریان خون آلت تناسلی مردان را افزایش دهند. شایع‌ترین عارضه جانبی این داروها سردرد و گرفتگی بینی، معمولاً خفیف و گذرا هستند. عوارض جانبی مانند نعوظ‌های بسیار طولانی در حد چند ساعت نادر هستند. داروهای خوراکی شایع‌ترین برای ناتوانی نعوظ هستند و تا ۶۰ مردان دیابتی را که آن‌ها را مصرف می‌کنند، بهبود می‌بخشند.

- داروهای تزریقی: یک تزریق داروی آلپروستادیل می‌تواند رگ‌های خونی را گشاد کند و به افزایش جریان خون در آلت تناسلی بینجامد و مشکل نعوظ را در تا ۹۰ درصد مردان دچار دیابت حل کند. شما می‌توانید این دارو در پایه آلت تا سه بار در هفته تزریق کنید. عارضه جانبی اصلی این دارو احساس سوزش در بیضه‌ها و نعوظ‌های طولانی است.

- شیاف‌ها: شیاف آلپروستادیل نیز به صورت حبه‌های کوچکی - به‌اندازه دانه برنج- در دسترس است که باید آن را درون نوک آلت بگذارید تا عضلات را شل و رگ‌های خونی را گشاد کند. این شیاف را می‌توان دو بار در روز مصرف کرد. حدود ۳۵ درصد مردان از این شیاف نتیجه مثبت می‌گیرند.

وسایل کمکی: پمپ‌های خلا که در دراگ استورها در دسترس هستند، خون را به داخل آلت می‌کشند و به ایجاد نعوظ در آن کمک می‌کنند. اگر می‌خواهید نعوظتان را حفظ کنید، می‌توانید پس از استفاده از پمپ از یک نوار کشی که دور قاعده آلت قرار داده می‌شود، استفاده کنید تا خون را در حالت نعوظ در آن نگاه دارد. نوارهای فشاری نیز که در حین آمیزش آلت در حالت نعوظ نگه می‌دارند، هم ممکن است برای برخی از افراد دچار ناتوانی نعوظ سودمند باشند.

- ایمپلنت‌های آلت: این وسایل ممکن است مشکل افراد دچار ناتوانی نعوظ که به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند، گزینه مناسبی باشند. طبیعی‌ترین این ایمپلنت‌ها وسایل باد شدنی دارای سیلندرهای پر شونده از مایع هستند که در محفظه‌های نعوظ آلت قرار داده می‌شوند. کنترل این پمپ کاشته شده که مایع را به درون سیلندرها حرکت می‌دهد تا نعوظ به وجود آید را در دست دارید.

درمان کاهش تستوسترون

کاهش تستوسترون می‌تواند اثر عمده‌ای بر زندگی شما بگذارد، اما درمان آن کار سختی نیست. پزشکتان ممکن است برای حل این مشکل ژل، برچسب پوستی، تزریق یا حبه تستوسترون برای شما تجویز کند.

درمان جایگزینی تستوسترون می‌تواند انرژی، میل جنسی، نعوظ، توده عضلانی و خلق‌وخوی شما را بهبود بخشد. یک بررسی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که تجویز تستوسترون در مردان چاق دارای دیابت با سطح پایین تستوسترون خون، همه جنبه‌های زندگی جنسی و نیز کیفیت کلی زندگی را بهبود می‌بخشد. البته تاثیر تجویز تستوسترون در مردانی که بیشتر چاق بودند یا دچار افسردگی بودند، کمتر بود که بیانگر یک دلیل دیگر برای کاهش وزن یا کمک گرفتن برای درمان افسردگی است. / هفته نامه سلامت